Ondertussen is het ruim een jaar geleden dat ik mijn list of shame hier plaatste. Nu heb ik eindelijk Root af kunnen strepen, maar dat heeft wel even op zich laten wachten. Terwijl ik het spel al die tijd gewoon in mijn kast had! De grootste drempel waar ik tegenaan liep is de complexiteit om het spel te leren, maar vooral ook om het aan anderen uit te leggen. Gelukkig kocht ik laatst het spel digitaal via Humble Bundle. Digitaal komen spellen namelijk met tutorials!
Vier bordspellen
De voornaamste uitdaging met Root vind je in de vier facties. Die spelen allemaal dusdanig anders, dat het voelt alsof elke speler een ander bordspel aan het spelen is. Dit concept maakt Root erg interessant om te spelen, maar het maakt het ook een monster om uit te leggen.
Je moet namelijk vier bordspellen tegelijkertijd begrijpen en uitleggen aan je spelers. Die moeten op hun beurt ook hun eigen factie snappen en van de rest in ieder geval een beeld kunnen vormen. Anders zie je gewoon dingen gebeuren op het bord zonder te weten waarom, wat het moeilijk maakt een strategie te vormen.
In de digitale versie van Direwolf Digital zijn er tutorials van elke factie, waardoor ik ze één voor één kon leren zonder dat ik hoefde te worstelen met alle regels tegelijkertijd. Aan het einde van elk mocht ik ook het potje afspelen tot ik aan een bepaald puntenaantal was gekomen. Zo kreeg ik de kans zelf wat te proberen voor ik in een echt potje werd geworpen.
Het fijnste is eigenlijk dat ik alles op mijn eigen tempo kan doen. Als het bordspel aan mij wordt uitgelegd aan een tafel met drie andere spelers, dan kan dat natuurlijk niet. Voor complexere spellen is het eerste potje vaak een beetje voor spek en bonen, omdat de spelers dan de boel nog aan het leren zijn op hun eigen tijd. Met tutorials wordt dat vermeden.
Leren uitleggen van tutorials
Bordspellen uitleggen is moeilijk, dus elk steuntje dat ik krijg om er beter in te worden neem ik. Tutorials zijn eigenlijk speluitleg door professionals, wat ze uitstekende plekken maakt om spellen te leren, maar ook om te leren uitleggen.
Vooral de structuur die een tutorial voorlegt is iets dat erg handig is. Zo krijg ik een idee van wat belangrijk is voor een spel (of, in het geval van Root, een factie) om eerst te begrijpen, zodat andere aspecten context hebben. Ook zet het nadruk op specifieke elementen, wat mij eraan herinnert dat deze onderdelen misschien extra aandacht verdienen.
In tutorials krijgen spelers altijd zelf de kans dingen te doen. Als een videogame aan jou vertelt dat je springt door op spatie te drukken, dan krijg je zelf even de kans de knop uit te testen. Voor digitale bordspellen is dat net zo. Het spel legt uit dat ‘x gebeurt als je kaart y speelt’, waarna je wordt aangemoedigd dat ook te doen. In mijn tijd als schaakleraar bij Schaakgenootschap Zutphen heb ik ook geleerd dat ik mijn pupillen zoveel mogelijk zelf met de stukken in de weer moet laten gaan.
Natuurlijk kun je niet alles klakkeloos overnemen. Voor een bordspel moet je op een gegeven moment gewoon beginnen, want het is niet één op één. Dus kun je niet iedereen volledig hun eigen tijd laten nemen. Daar staat wel tegenover dat uitleg persoonlijker is, waardoor jij je methode aan kan passen op basis van wat je van je spelers weet en ziet hoe ze op dingen reageren. Ook kunnen ze vragen stellen, iets dat een tutorial vaak niet kan.
Bordspellen met tutorials
Er bestaan ook bordspellen met tutorials. Ik heb er één gevonden, maar dan zijn er vast ook anderen. In ieder geval was ik aangenaam verrast toen ik de regels van Dungeon Lords ging leren en zag dat spelers worden aangemoedigd wat puzzels op te lossen voor ze beginnen.
Puzzels als deze maken bordspeluitleg aanzienlijk langer, dus het is zeker niet iets dat alle bordspellen moeten toepassen. Maar voor ingewikkeldere spellen, of spellen waar een specifiek onderdeel wat ervaring nodig heeft voor het klikt, is het absoluut van toegevoegde waarde. In Dungeon Lords specifiek gaat de tutorial over het verdedigen van je kerker in de tweede fase.
Elke speler kon hun bordje omdraaien om een eigen puzzel uit te proberen. In de spelregels stond de beste oplossing, maar die krijg je pas te zien als je zelf wat hebt uitgeprobeerd en iedereen bij elkaar komt om ernaar te kijken. Hierdoor zit je niet op elkaar te wachten, terwijl iedereen wel een eigen probleem voorgezadeld krijgt en later samen de oplossingen kan bespreken.
Als gevolg ga je met een veel completer beeld een potje Dungeon Lords in. Het eerste potje is nu niet meer voor spek en bonen, want je hebt al een aardige grip op de nuances van het spel. Natuurlijk is er nog steeds een hoop te leren, je bent niet direct al een expert. Maar dat is niet erg. Sterker nog, het maakt het leuk.
Niet altijd nuttig, maar…
Tutorials zijn niet altijd een noodzaak. Ze maken speluitleg aanzienlijk langer, waardoor spelers soms al afhaken. Bij simpelere spellen is het daarom zelfs af te raden. Maar zelfs dan kun jij als uitlegger een hoop leren van de manier waarop een tutorial de uitleg structureert. En ingewikkeldere spellen worden echt geholpen met een goede, interactieve tutorial. Heb jij je eigen gedachten over dit onderwerp? Laat het dan vooral weten in de comments!
Geef een reactie