Afgelopen weekend was het tijd voor de derde editie van de Dutch Altered Championship. Deze keer speelden we op CardCon in Utrecht, direct naast het Spellenspektakel. Natuurlijk deed ik weer flink mijn best om de trofee te winnen, maar lukte het deze keer eindelijk?
Gratis entree
Met een kaartje voor de Dutch Altered Championship kreeg je deze keer niet alleen toegang tot het toernooi, het kwam ook met een weekendpas voor het Spellenspektakel en CardCon. Dat is fijn, want daar moest ik toch al heen voor een artikeltje. Daarover later meer.
Het betekende ook dat we even de kans kregen rond te lopen en wat naar standjes te kijken. Tijdens het toernooi was daar geen tijd voor, maar toen we eenmaal klaar waren deed ik wel een rondje met wat vrienden. Dat is toch even lekker ontspannen.
Een nadeel hiervan is dat we wel voor een grote rij stonden. CardCon ging om 9.00 open en DAC begon om 9.30. Dat was krap, want duizenden andere mensen wouden ook naar binnen. Voor het One Piece-toernooi deden bijvoorbeeld ruim duizend spelers mee!
Hierdoor begonnen we uiteindelijk wat later, want een paar spelers waren nog hun weg door de rijen aan het maken voor we konden beginnen. Eenmaal binnen zag je wel een zaal vol toernooitafels, wat opzich een mooi gezicht was. Tot je realiseerde dat het gros niet voor Altered was, dan stelde het juist een beetje teleur.
De laatste DAC?
Dit viel vooral op omdat dit de kleinste editie van Dutch Altered Championship was tot nog toe. Voor het eerste toernooi kwamen 52 mensen opdagen en voor deel twee waren we ruim met honderd. Nu deden we het met maar achttien spelers.
Deels kwam dit omdat de organisatoren weinig tijd hadden voor marketing, omdat zij zelf zo bezig waren met de wereldkampioenschappen. Maar het komt ook omdat het niet zo goed gaat met Altered. Distributie gaat nu niet meer via Asmodee, volgens geruchten omdat Equinox daar flink mee op de stok is gegaan. Daarom gaat de productie van nieuwe sets nu weer via Gamefound.
Op moment van schrijven is nog steeds niet bekend of Equinox zijn doel gaat behalen, en of Altered nog wel nieuwe sets blijft maken. Zelfs als Seeds of Unity (zo heet de set) het wel haalt, moeten we voor elke volgende set het dansje opnieuw doen. Het kan dus zijn dat dit het einde is.
Ondertussen weten we wel dat Seeds of Unity zijn doel heeft bereikt!
Pepijn van de DAC organisatie verzekerde ons er nog wel van dat, mocht dat gebeuren, er nog steeds wel een vierde editie van het toernooi zou zijn als afscheid. Dat is natuurlijk leuk, maar deze onzekerheid hing wel een beetje boven ons hoofd terwijl we speelden tussen de honderden Lorcana- en One Piece-spelers.
Lekker spelen
Maar laten we daar even niet op focussen. Wij waren hier om te spelen, niet om depressief te worden. Gelukkig was het een gezellige boel, want de achttien spelers waren allemaal gezellige mensen waarvan ik ondertussen de meerderheid zelfs van kende.
Dutch Altered Championship werd, net als altijd, verdeeld in twee delen. De eerste helft bestond uit vijf rondes waarin je steeds een enkel potje speelde. Daarna was het tijd voor de top cut, waarin de acht beste scoorders het uit mocht vechten in drie rondes. Deze keer speelde je elke ronde drie potjes, waarvan je er twee moest winnen om door te gaan naar de volgende ronde.
In de eerste ronde mocht ik het opnemen tegen een speler uit Arnhem. Hij was voor het eerst op een groot toernooi, en hij had zijn deck ook nog niet helemaal onder de knie. Daardoor kon ik korte metten met hem maken. Verrassend, want hij behaalde uiteindelijk alsnog de top acht. Hij speelde trouwens Sol, één van de nieuwe helden die deze set uitkwamen en tevens de enige nieuwe held waar ik het die dag tegen opnam.
Daarna mocht ik tegen Jules uit België. Die had in WhatsApp aan mij gevraagd of hij kaarten kon lenen, dus ik wist al wat hij speelde. Niet dat dit echt uitmaakte, want de kaarten die hij wou lenen zitten standaard in Sierra en die held lag natuurlijk meteen centraal op tafel. Ik speelde Treyst met Boom en een unique die maar wat graag Brassbug Hives opeet, dus deze matchup lag mij goed. Dat bleek, want ook hier stond ik op als winnaar.
Een enkele nederlaag
Daarna was het tijd voor een korte pauze. Dat was maar goed ook, want ik leed die dag onder meerdere kwaaltjes. Die maandag ging ik naar de dokter voor een ontstoken pols, die onder andere het schudden van kaarten erg onaangenaam maakte. Ook was ik nog licht verkouden, waardoor mijn stem nog helemaal kapot was. Dankzij de pauze kon ik even bijkomen en wat concentratie herwinnen.
In de derde ronde mocht ik, net als bij de eerste editie van Dutch Altered Championship, het opnemen tegen Viko of Rintard. Deze keer was het een heel ander verhaal, want zijn versie van Teija speelde drie kopieën van Hydracaena, waar ik bijna geen antwoorden voor heb, en drie unieke versies van Loki die ook de reserve op de schop gooit. Aangezien Treyst draait om de reserve was het dus haast alsof zijn deck gemaakt was om van de mijne te winnen. Dat bleek te kloppen, want ik verloor het potje.
Maar niet gevreesd, er waren nog twee rondes en daarvan hoefde ik er waarschijnlijk maar ééntje te winnen voor de top acht. In de vierde ronde speelde ik tegen een Arnhemmer met Atsadi. In theorie een slechte matchup, omdat The Hunger niet geeft om alle opzet die ik de beurten daarvoor heb gedaan. Maar door aggressief te spelen wist ik te winnen voor de kaart een echt probleem werd.
Ik was al door, maar dat betekent natuurlijk niet dat ik het rustig aan ging doen. In de vijfde ronde speelde ik tegen Gredonn met Kojo. Deze matchup speelt ook The Hunger, maar Kojo is juist heel aggressief. Gelukkig wist ik door efficiënt te spelen mijn tegenstander te dwingen zijn kaarten te verbruiken, waardoor hij niets over had in het eindspel.
Het echte toernooi
Na een halfuur pauze om te dineren was het tijd voor het echte toernooi. Ik mocht meteen weer tegen Gredonn, wat betekende dat we vier potjes achter elkaar tegen mekaar moesten spelen.
Het lukte mij nu niet elke keer om Kojo’s aggressie in toom te houden. In het eerste potje werd ik overweldigd door de hoge stats en Booda die eens in de twee rondes de boel komt versterken. Hierdoor stond ik meteen onder druk.
Het hielp niet dat we voor deze ronde aan de streamtafel zaten. De potjes kunnen dus teruggekeken worden, al staan ze op moment van schrijven nog niet online. Ik schudde de druk van me af en wist het tweede potje nog net over de streep te trekken.
In het derde potje liet The Refinery even goed zien waarom ik vind dat het een bijzonder onderschatte kaart is. De drie boosts per beurt waren zelfs voor Basira teveel om te handelen. Na een hevige strijd won ik eindelijk, en mocht ik door naar de halve finale.
De halve finale
In de halve finale nam ik het op tegen Frank, die Basira bracht. Gelukkig ken ik Frank goed en weet ik hoe hij speelt. De matchup is ook lichtelijk in mijn voordeel.
Dat ligt eigenlijk aan twee dingen: of ik de aggressie in het vroege en middenspel in toom kan houden, en of Frank The Hunger vindt als hij eenmaal voorstaat. Het nadeel is dat Basira erg weinig nieuwe kaarten pakt, waardoor zeker dat laatste niet altijd lukt. Ook is Basira minder aggressief dan Kojo, terwijl hij ook minder krachtig is in het eindspel dan Atsadi. Hij ligt er eigenlijk precies tussenin, wat precies het gebied is waar Treyst het sterkst is. Het grootste probleem is Akhlut, aangezien die mijn reserve op slot kan zetten.
Ook maakt Frank meer gebruik van The Haven. Dat is een sterke kaart, maar omdat ik The Grems speel eet ik die steeds vrijwel gratis op. Bovendien kwam mijn Refinery weer naar boven voor meer stats dan Basira kan handelen.
Dit alles voelde Frank, want de twee potjes die we speelden waren snel voorbij. Hij vond The Hunger wel in het tweede potje, maar omdat hij toen al achter stond was die een stuk minder krachtig. Ik wist Frank dus te verslaan en mocht door naar de finale.
Déjà vu
Omdat Frank en ik vroeg klaar waren, ging ik even kijken hoe het eraan toe ging aan de andere kant. Viko nam het op tegen Joris, de speler die op DAC I mij versloeg voor de eerste plek. Ik hoopte het weer tegen hem op te nemen in de finale, want mijn deck was veel beter gewassen tegen zijn deck dan dat van Viko terwijl Joris juist in het voordeel was tegen Teija.
Maar het mocht niet zo zijn. Na drie heftige potjes plaatste Viko zichzelf voor de finale. Daarmee kon ik bijna praktisch opgeven. Want één keer geluk hebben tegen Teija kon misschien wel gebeuren, maar in een best of three-formaat was dit wel erg onwaarschijnlijk.
Uiteindelijk waren de twee potjes die we speelden spannender dan ik in eerste instantie dacht, maar het was niet genoeg. In het eerste potje begon ik met een slechte hand, waardoor ik aan het begin achter stond. Dat is bijzonder slecht nieuws, want als Hydracaena eenmaal daar ligt moet ik eigenlijk voor staan. Viko vond er zelfs twee, waardoor mijn inhaalslag in het middenspel ook niet meer uitmaakte.
In het derde potje maakte ik nog even een kans, maar toen de Hydracaena’s eenmaal vielen was het wel voorbij. Zelfs de Refinery was niet genoeg om mij over de streep te trekken. Het toernooi was voorbij en ik was (alweer) tweede van Nederland.
Een laatste kans
Ash werd pas kampioen in zijn laatste poging, dus ik heb de hoop nog niet opgegeven. Als de volgende Dutch Altered Championship de laatste is, dan is dat ook de kans voor mij om de trofee te grijpen. Bovendien had ik weer een leuke avond met een hoop spelers die ik vrienden kan noemen. Sterker nog, aan het einde van de dag ging ik uit eten met Joris, Joeri, Viko en zijn vrouw. Al met al ben ik dus dik tevreden. Maar die eerste plek, die zal ik een keer grijpen!
Geef een reactie