In het verleden heb ik het gehad over slechte uitbreidingen, maar dat is lang niet altijd het geval. Een goede uitbreiding maakt een spel beter, of geeft er een interessante, nieuwe draai aan. En sommige essentiële uitbreidingen zijn zo goed, dat je het spel eigenlijk niet zonder voor kan stellen. Hier zijn vijf van zulke toppers.
Catan – Zeevaarders
Heb je wel eens een potje Catan gespeeld waarin jij of een tegenstander dood wordt gewurgd door de handelsroutes op het bord en eigenlijk niets meer heeft te doen? Dan ben je verre van de enige. Zeker met vier spelers is de kans groot dat iemand helemaal klem komt te zitten en het spel moet spelen met enkel ontwikkelingskaarten.
Daarom vind ik Zeevaarders één van de essentiële uitbreidingen. De toevoeging is simpel. Je kan bootjes bouwen die grotendeels hetzelfde werken als straten, maar dan over water. Daarmee kan je kleinere eilanden rondom Catan ontdekken. Deze ontdekkingen leveren bovendien bonuspunten op, dus varen wordt aangemoedigd.
Zeevaarders duwt de muren verder naar buiten en biedt spelers, vooral zij die klem zitten, een uitweg. Soms is het niet zo nodig, maar het is altijd een fijne optie. Hierdoor komt het veel minder vaak voor dat iemand niets te doen heeft. En dat is wat mij betreft een behoorlijke verbetering.
King of Tokyo – Power Up!
King of Tokyo is een Yahtzee-achtig spel waarin spelers allemaal Kaiju (gigamonsters vooral bekend uit Japanse manga en anime) besturen. Ze rollen dobbelstenen in een Yahtzee-achtige stijl in een poging Tokyo te veroveren of elkaar uit te schakelen.
Het basisspel blijft redelijk dichtbij het originele Yahtzee. Toegegeven, het jasje opzich geeft King of Tokyo al een hele nieuwe draai. En de kaarten die je af en toe koopt voegen een zekere flair toe. Maar het ligt nog best dicht bij de bron.
Dan krijg je Power Up!. Hiermee krijgt elke speler een deckje unieke kaarten, waardoor de kaiju die je aan het begin van het potje selecteerde ineens uitmaakt. Nu heeft iedereen een unieke speelstijl, met krachten die je plannen of rollen flink aan kunnen passen. Dit allemaal zonder het spel echt ingewikkelder te maken. Daarom valt het onder de essentiële uitbreidingen.
Magic: The Gathering – Limited Edition Beta
Toen Richard Garfield kwam met Magic: The Gathering stelde hij een spel voor waarin enthousiaste spelers kaarten ruilden en verzamelden om unieke deckideeën te maken. Het spel gaat even goed om het verzamelen en sleutelen aan je decks als het gaat om het potje zelf. Waarschijnlijk zelfs (aanzienlijk) meer.
Spelers begonnen enthousiast genoeg. Maar Magic begon pas echt toen de Beta set uitkwam. Een spel als dit kan niet leven zonder uitbreiding, anders sterft het uit. Ondertussen is MTG zo uitgebreid, zo complex dat het spel Turing compleet is.
En luister: is Magic een beetje te ver gegaan met de crossovers naar Fallout en zelfs Fortnite? Absoluut! Maar het heeft zeker zijn hoogtepunten gehad, en het gaf geboorte aan een gigantische genre aan spellen. En dat was allemaal niet gebeurd zonder Beta. Van alles op deze lijst is deze essentiële uitbreiding misschien wel het meest essentiëel van allemaal.
Saboteur – De Uitbreiding
Saboteur heeft een hele speciale plek in mijn hart. Ik nam het elke dag mee naar school, zodat mijn vrienden en ik het konden spelen tijdens tussenuren en pauzes. Daarom hebben we er een hoop speelplezier aan beleefd. Het is een spel vol verraad, want minstens één van de spelers is in het geheim een saboteur in een team van Dwergen. Terwijl de rest hard aan het werk is met hun pikhouwelen om wat goud te bereiken is de saboteur hard bezig de boel voor de rest te verzieken.
Maar ondanks hoe speciaal dit spel voor mij is, het heeft een groot gebrek. Wij vonden in ieder geval dat er te weinig incentief was voor de ‘goede’ Dwergen om tijd te rekken of te doen alsof ze saboteurs zijn, waardoor het voor de echte saboteurs haast onwinbaar is. Die doet eigenlijk een beetje voor spek en bonen mee, tenzij de spelers hele rare fouten maken en je per ongeluk met de buit naar huis gaat.
De uitbreiding lost dit op door de Dwergen te splitsen in twee teams en dan niet te zeggen wie in welke zit. Als het groene team de laatste tunnelkaart aanlegt, en jij bent blauw, dan krijg je helemaal niets. Ineens is er veel meer argwaan en getwijfel, waardoor de saboteur de kans krijgt roet in het eten te gooien. ‘De uitbreiding’ valt wat mij betreft onder de essentiële uitbreidingen omdat het niet alleen het basisspel leuker maakt, het repareert een serieuze tekortkoming.
Scythe – Modular Board
Scythe is een relatief simpele 4x spel die een alternatieve Aarde voorstelt. Eentje waarin Nicola Tesla mechs heeft uitgevonden. Deze mechs worden in eerste instantie gebruikt voor productie, maar zoals het gaat zal elke uitvinding met militaristische applicaties absoluut gebruikt worden door het leger.
Scythe heeft een hele boel uitbreidingen gekregen. Sommigen zijn top, sommigen een beetje overbodig. Wat mij betreft is Rise of Fenris een absolute aanrader, en zeker mijn favoriet van alle uitbreidingen die Scythe heeft gekregen. Maar het is niet essentiëel.
Dat kan ik alleen zeggen van het modulaire bord. Deze zorgt ervoor dat het bord niet altijd hetzelfde is. Omdat de facties ook altijd in dezelfde hoeken starten kan het spel wat voorspelbaar worden. De productieborden zorgen voor wat afwisseling. Maar als je Scythe veel speelt, dan is dat niet genoeg. Het modulaire bord schopt dit door elkaar en zorgt ervoor dat spelers hun plannen aanzienlijk meer aan moeten passen. Daarom is het, vooral voor fans die het spel veel spelen, een van de meest essentiële uitbreidingen.
Jullie voorstellen
Dit waren vijf essentiële uitbreidingen, maar er zijn er nog veel meer. Heb jij er eentje die je graag met ons wil delen? Laat het dan vooral weten in de comments!
Geef een reactie