Blue Prince van onfafhankelijke ontwikkelaar Dogubomb kwam uit in april en is toen helemaal ontploft, ondanks zijn aparte en ook afwijkende opzet. Ik ben wat laat met het oppakken van deze game, maar ik ben er eindelijk aan begonnen. Hier is wat ik ervan vond.
Wat is Blue Prince?
Het begint allemaal als je oom, een excentrieke, rijke man, overlijdt. Hij laat jou zijn grote landhuis, Mount Holly Estate, na. Maar alleen als jij de geheime 46e kamer kan vinden. Daarvoor zul je op zoektocht moeten gaan, met een extra twist: de layout van het huis is elke dag weer anders. Bovendien mag je alleen gebruiken wat je die dag in het huis vindt. Dus hoe los je dit op?
Blue Prince is een unieke samensmelting van roguelites en puzzelgames. Het is vast niet de eerste game die deze genres combineert, maar het doet het wel op een hele bijzondere manier. Elke keer dat je een deur opent, kies jij uit een wikkeleurige selectie van drie wat de volgende kamer is. Deze kamers kunnen handige voorwerpen opleveren, zoals sleutels om gesloten deuren te openen of eten om energie uit te halen. Soms zijn het puzzels, en vaak vind je ook brieven die je meer vertellen over het verhaal. Als jij de kamers slim kiest, dan weet je de 46e kamer te vinden. Maar daarvoor moet je wel goed opletten.
Aan het begin heb je namelijk geen idee waar die 46e kamer zit. De game vertelt je nog net dat jij Simon heet, en dat je oudoom Herbert de vorige eigenaar was van het huis. Hij hield van puzzels, en heeft daarom het hele landhuis omgetoverd tot een grote mysterie. Daarom zoek je door de kamers heen niet alleen een doorgang naar de 46e, maar ook naar hints die voornamelijk komen in de vorm van brieven.
Ben jij een fan van puzzelen? Zie jij graag roguelites in een heel nieuw jasje? Vind jij bijzondere indieprojecten interessant? Vermaak jij je graag met myseriën die zich langzaam maar zeker blootgeven? Denk jij graag met deuren? Dan is deze review wat voor jou.
Zelf uitvogelen
Er is maar één moment waarin Blue Prince je bij de hand neemt, en dat is wanneer je een briefje vindt waarop staat dat je waarschijnlijk notities wil maken. Er is geen quest log, en hoe informatie met elkaar linkt mag je lekker zelf uitzoeken. De oplossing voor een puzzel in één kamer, vind je waarschijnlijk in een andere. Sterker nog, waarschijnlijk vind je meerdere puzzelstukken verspreid over meerdere ruimtes.
Progressie komt daarom niet in de vorm van permanente unlocks of het upgraden van dingen. Die heb je ook wel, maar ze zijn zeldzaam. De focus ligt veel meer bij het verzamelen van informatie, die informatie verwerken in je brein en uitvogelen hoe alles aan elkaar linkt. Het spel zit vol aha-momenten waarin dingen ineens logisch worden. Als je dan een puzzelstuk plots oplost en aanzienlijk verder kan in al je toekomstige runs, dat is altijd een heerlijk gevoel.
Als je houdt van puzzels, dan is dit heerlijk. De manier waarop een notitie die je uren geleden las ineens relevant is, en hoe dat, soms letterlijk, deuren voor je opent zorgt ervoor dat je steeds verder wil. De puzzel van de 46e kamer gaat diep, maar omdat je steeds weer een beetje meer uitvogelt is het niet een frustrerende muur waar je tegenaan blijft lopen tot het eindelijk bezwijkt. Je ontrafelt het beetje bij beetje, en dat is leuk.
Elke keer dat je een antwoordt vindt, komen er ook minstens twee vragen bij. Zo word je langzaam maar zeker steeds verder in Blue Prince geloerd. De game is veel dieper dan je in eerste instantie denkt, zelf als je al verwachtte dat het diep zou zijn. Daarmee bedoel ik niet alleen de speeltijd, maar vooral ook de complexiteit van de puzzels. En omdat het beetje bij beetje wordt gepresenteerd, word je niet overweldigd.
Helemaal gek
Dat betekent niet dat je soms niet tegen die muur aan het lopen bent in de hoop dat die op een gegeven moment bezwijkt. Ik had al een tijdje alles uitgevogeld voor de volgende stap, maar om verder te komen moest ik er eerst voor zorgen dat een aantal specifieke dingen gebeurden in een dag. Voordat dat eindelijk lukte, zat ik alweer een paar uur dieper in het spel.
De willekeurige aard van Blue Prince, gecombineerd met het feit dat je specifieke kamers samen nodig hebt voor progressie, maakt dat het soms een frustrerende ervaring is. Het wordt nog lastiger als die kamers specifiek naast elkaar moeten staan, zoals met de boiler room.
Het zijn niet alleen de kamers waar dit voor geldt. Soms moet je een specifieke item vinden, of zitten alle deuren op slot en vind je maar geen sleutels. Als je dan meerdere dagen helemaal geen progressie maakt, dan is de boel wel een stuk minder leuk.
Hier is wel een cruciaal verschil met traditionele, actievolle roguelites. Als je in Hades geen goede build voor elkaar krijgt omdat RNG niet meezit, dan kun je nog steeds een run afmaken door heel goed te zijn in het spel. In Blue Prince, daarentegen, zijn er allemaal blokkades die je niet kunt overtreffen met goede vaardigheden. Als je geen sleutels krijgt, dan kom je niet door die deur. Natuurlijk kun je strategisch omgaan met je sleutels, en ze bewaren voor het juiste moment. Ook kun je onhandige selecties aan kamers opnieuw rollen als je genoeg dobbelstenen bindt. Maar vaak genoeg kom je dan alsnog tekort.
Een blauw verhaal
Ook het verhaal wordt in kleine snippets en in een willekeurige volgorde aan je onthuld. Mount Holly Estate bevat vele geheimen over je familie en het personeel. De belangrijksten hiervan zijn de rode enveloppen, die je moet verzamelen om op een gegeven moment verder te kunnen. Maar ook de andere notities zijn het lezen waard. Het mysterie rondom de rode/blauwe prins en de significantie daarvan, en wat er nou gebeurd is met je moeder is een onthulling die absoluut het ontdekken waard is.
Die willekeurige volgorde kan soms verwarrend zijn, maar het voegt eigenlijk juist wel iets toe aan het thema van verkennen en puzzelen. Het voelt een beetje alsof je een archeoloog bent die begraven geheimen ontdekt. In eerste instantie slaat het misschien nergens op, tot je steeds meer briefjes en notities vindt en die naast elkaar legt.
Dan ontvouwt zich een heel complot die veel groter is dan je misschien in eerste instantie denkt. Het is ook erg persoonlijk, want het betreft Simons vermiste moeder. Zij werd voor het laatst gezien toen ze nog 29 jaar oud was, en Simon een jongetje van seven. Jong genoeg om een moeder nodig te hebben, oud genoeg om haar voor de rest van zijn leven te herinneren. Dat moet dus een groot verlies zijn.
Wat er met haar is gebeurd, en wie ze nou eigenlijk is/was, dat is de kern van het verhaal. Als je dat allemaal hebt uitgevogeld, dan vraagt Blue Prince wat je met die informatie wil doen. Dat is geen gemakkelijke vraag, want het is een hoop dat op je af komt.
Conclusie
Hoewel ik zeker soms gefrusteerd werd door de willekeurige aard waar ik steeds weer door vastliep, is de intrigerende puzzel van Blue Prince absoluut je tijd waard. Dat is deels ook door het onderliggende mysterie van de verdwijning van je moeder, waar je beetje bij beetje steeds meer over ontdekt. Als jij het leuk vindt om puzzels en mysteriën te ontrafelen, dan is dit een absolute topper waar je van gaat genieten.
Oordeel: 8,0
Voordelen
- Unieke genreversmelting
- Uitdagende puzzel
- Intrigerende mysterie
- Lekker zelf alles uitvogelen
Nadelen
- Willekeurige aard soms frustrerend
Geef een reactie