Afgelopen zaterdag kreeg ik een mailtje, of ik wel wou stemmen voor de GOTY 2025. Met het constant vallende kabinet heb ik eigenlijk wel een beetje genoeg van stemmen, maar voor de Game Awards maak ik toch even een uitzondering. Al is het dit jaar wel bijzonder moeilijk!
Niet alles gespeeld
Heel eerlijk, ik heb de helft van de genomineerde games van dit jaar niet gespeeld. Ik heb geen Switch 2, dus Donkey Kong Bananza wordt sowieso lastig. Ook was Death Stranding niet helemaal mijn ding, waardoor het vervolg mij niet echt trok. Ik ben erg blij dat deze vreemde games bestaan, maar ik speel zelf liever iets anders.
Hades 2 wil ik bijzonder graag spelen, maar omdat ik nog steeds bij aan het komen ben van gamerpols lijkt het mij even niet een goed idee om een actievolle game als deze te spelen. Ik kan alleen echt niet wachten, want de voorganger vond ik fantastisch en ik hoor dat het vervolg alleen maar beter is. En componist Darren Korb is ook terug!
De rest heb ik wel ruim en breed uitgespeeld. Ik heb ze zelfs allemaal een review gegeven! Alledrie kregen ze hoge cijfers, dus hun plekken op deze lijst zijn welverdiend.
Ik zal daarom ook niet oordelen over de spellen die ik niet gespeeld heb. Over alledrie hoor ik een hoop goede dingen, maar dat is ook zo voor de spellen die ik wel helemaal heb doorgenomen. Dus daar ga ik mij lekker op focussen voor mijn stem voor GOTY 2025.
Net misgeslagen
Er zijn wel twee games die de nominaties voor GOTY 2025 net missen, dus die wil ik nog even noemen. Allereerst vind ik Blue Prince een bijzondere puzzelgame die absoluut het ontdekken waard is. In een ander jaar was het absoluut genomineerd, maar in het monsterjaar van 2025 was er simpelweg teveel concurrentie.
Blue Prince geeft een bijzondere draai aan het roguelite-genre, en het heeft bovendien een bijzonder en mysterieus verhaal dat zeker het ontdekken waard is. Als je puzzelen leuk vindt, dan is deze game zeker voor jou.
Dan heb je Dispatch, die simpelweg te laat (volledig) uit was om genomineerd te worden. Dat is jammer, maar niet oneerlijk. Je kan niet in goed fatsoen een game nomineren voor beste game, zonder dat je het volledig uitspeelt. Zeker als het zo hevig focust op het verhaal als Dispatch. Wel is het jammer dat de episodische aard en de slechte timing er technisch gezien voor zorgen dat de game volgend jaar ook niet mee mag doen. Waarom dat precies is, legt Alanah Pierce heel mooi uit in haar video.
Hopelijk wordt dit genegeerd, want Dispatch verdient wat erkenning. Het is TellTale Games in topvorm, met een goed verhaal, leuke personages en prachtige vormgeving. Zelfs de setting, een dispatch netwerk voor superhelden, is bijzonder genoeg om de game in ieder geval een kans te geven. Als ik dit jaar kon stemmen op Dispatch, dan zou mijn keuze een stuk moeilijker worden.
Een gemakkelijke keuze?
Als je mijn reviews hebt gelezen, dan denk je misschien dat de keuze nu gemakkelijk is. Kingdom Come: Deliverance 2 kreeg een 8,5, Hollowknight: Silksong een 9,0 en Clair Obscur: Expedition 33 een 9,5. Probleem opgelost, GOTY 2025 is bepaald, we kunnen naar huis.
Maar als we het hebben over de impact die de games op mij maken, dan is het lang niet zo duidelijk. Ja, Clair Obscur scoort een half puntje hoger. Het is een klein verschil, maar het verschil is er. Silksong is alleen wel het langverwachte vervolg op één van mijn favoriete games allertijden. Ondanks al die anticipatie slaagde Team Cherry er niet alleen in niet teleur te stellen, ze wisten zelfs verwachtingen te overtreffen. Hierdoor schittert de game wel even wat meer in mijn ogen.
Aan de andere kant is Clair Obscur ook een bijzondere game die een geheel nieuwe en bijzondere wereld op een magische manier aan ons laat zien. De game zit zo bomvol emotie dat je soms weg wou kijken, maar je tegelijkertijd je ogen niet van het scherm kon trekken. Dit allemaal deed Sandfall Interactive zonder de verrassend lekker gameplay op te offeren.
Het is eigenlijk jammer dat deze twee meesterwerken in hetzelfde jaar uitkwamen, want wat mij betreft verdienen ze allebei de prijs. Ze staan schouder aan schouder met giganten als Baldur’s Gate 3. Sterker nog, ik denk dat ik ze allebei zou kiezen over de DnD CRPG. Dat zegt wat mij betreft een hele hoop.
Twee kleine titanen
Zowel Clair Obscur als Silksong zetten een standaard voor kwaliteit, ondanks dat ze beiden werkten met kleine teams. Sandfall Interactive heeft een team van dertig man en hoewel ze zeker andere studio’s hebben ingehuurd voor wat extra hulp is dat nog steeds indrukwekkend.
Silksong, daarentegen, is ontwikkeld door een team van drie. Ze hebben alleen wat acteurs ingehuurd voor stemmen, zoals de getalenteerde Lauren Koopowitz voor de prachtige zangstem van Chakra. Ik verbaas me er nog steeds over dat zo’n diepe, volle stem uit zo’n klein meisje komt.
De studio’s laten met deze games zien hoeveel je wel kan bereiken met een klein team. Een belangrijke boodschap voor alle AAA-studio’s die alles inclusief hun productieteams constant groter willen maken. In een wereld waarin budgets steeds meer opgeblazen worden, en de games ons de spelers daarom ook steeds meer kosten, is deze verandering van perspectief noodzakelijk.
Maar doet één van de twee het beter? Team Cherry is een kleiner team, maar de schaal van Silksong is ook heel anders dan die van Clair Obscur. Dat zie je ook terug in de prijzen. Silksong koop je voor een twintigje op elk platform, terwijl Clair Obscur nog steeds € 59,99 kost. Dat is niet een onredelijk prijsverschil, Clair Obscur was gewoon meer werk. Beiden zitten nog steeds ruim onder de gebruikelijke AAA-prijzen van € 70 – € 80.
Een minimaal verschil
Als we het hebben over game per euro, dan is het duidelijk: Silksong wint. Maar hoewel ik zeker vind dat dit een belangrijke factor is, is het niet de belangrijkste. Anders zouden we alleen nog maar ‘gratis’ spellen spelen op onze telefoons.
Maar waar kijk ik dan naar, als de kwaliteit van beide games zo uitzonderlijk hoog ligt? Ze hebben beiden uitstekende muziek, een magische wereld die een genot is om te verkennen en intrigerende personages waar ik meer over wou weten. De twee scoren misschien niet hetzelfde op elk vlak, maar ze wisselen elkaar wel genoeg af om min of meer gelijk te blijven.
Zal ik dan kijken naar de minpunten? Voor beide games vond ik niet alle baasgevechten goed en ik vond met vlagen dat het verkennen beter kon. Ook hier liggen ze dus weer dicht bij elkaar.
Uiteindelijk komt het voor mij hier op neer: Clair Obscur is leuker voor meer mensen. De game heeft moeilijkheidsinstellingen, terwijl die er niet zijn in Silksong. Dit punt is een tiebreaker, want beide games hebben een uitzonderlijk hoge kwaliteit. Maar het is wel een tiebreaker die voor mij zwaarder telt dan de prijs.
Mijn GOTY 2025
Het was een moeilijke keuze, maar uiteindelijk kies dus toch voor Clair Obscur. Ik vermoed dat hetzelfde geldt voor een hoop anderen, waardoor het verschil misschien groter lijkt dan het daadwerkelijk is. Toch is dit vooral goed nieuws, want ik zou elk jaar wel een keuze willen maken die zo moeilijk is als deze. Wat is jouw GOTY 2025? Laat het weten in de comments!
Geef een reactie