Daar zat ik, denkend over wat voor draai ik aan een bezoekje aan de Halloween editie van Roll Initiative Con kon geven. Ik had toch zeker een reden nodig om naar een perskaartje te vragen? Voor ik op een antwoord kon komen zag ik dat ik mail had van Queen Ann: Of het me leuk lijkt een stukje te schrijven over de Con. Probleem opgelost!
Op weg naar Ewijk
Van Rotterdam naar Ewijk is een behoorlijke tocht. Zeker met de trein. Ik had meteen om 11 een sessie Blood on the Clocktower staan, en de mascottes moesten ook gevoerd worden. Al met al betekende dit dat ik om zes uur opstond. Hopelijk is de volgende Roll Initiative Con wat dichterbij, of in ieder geval beter te bereiken!
Ik had niet door dat er een pendelbus reed van Nijmegen en tijdens mijn reis zag ik pas dat de planner onder andere wou dat ik een uur (!) ging lopen. Inclusief twee busritjes was dit een hoop reistijd. Daarom besloot ik een OV fiets te huren. Daarmee was ik bijna een uur eerder dan gepland op locatie.
Dat betekende ook dat ik in vol kostuum aan het fietsen was. Darmee trok een hoop aandacht, iets wat ik eigenlijk wel vermakelijk vond. Ik had een masker op en zelfs als dat niet zo was, niemand tussen Nijmegen en Ewijk kent mij. Dus het is niet alsof ik herkend werd.
Het grootste nadeel van mijn verbeterde route? Ik was nu ruim een uur voor openingstijd op locatie en het was koud. In april waren er buiten stalletjes om te bezoeken, maar waarschijnlijk omdát het aan de koude kant was waren die er voor de Halloween editie niet om mij af te leiden. Dus dat werd wachten op een bankje en een beetje aan Altered decks sleutelen in de app.
Welkom op Roll Initiative Con, Halloween editie
Na het lange wachten wat, toegegeven, gewoon mijn schuld was, gingen de deuren dan eindelijk open. Queen Ann gaf nog een introductiespeech, terwijl de rookmachine recht op mij gericht stond voor extra drama. Zo zie je maar weer dat pers speciale behandeling krijgt.
Ik had een halfuur voor Blood on the Clocktower van start ging, dus ik besloot een rondje langs alle kraampjes te doen. Daadwerkelijk dingen kopen liet ik nog even links, dan kon ik er nog even over nadenken. Maar ik had al wat leuke dingen gezien en opgeslagen in mijn achterhoofd.
Tijd om mijn locatie te vinden. Volgens de planner moest ik in de ‘Game Garden’ zijn. Ik had geen borden gezien, maar er werd wel een tent opgezet toen ik zat te wachten. Dus begon ik die kant op te lopen. Onderweg besloot ik voor het geval dat iemand de weg te vragen. Dat was maar goed ook, want mijn aanname dat het in de tent was bleek niet te kloppen. Ik was niet de enige die moeite had de zaal te vinden, want de spelleiders moesten spelers gaan zoeken. Maar toen konden we eindelijk aan de slag.
Mijn eerste Blood on the Clocktower
Blood on the Clocktower stond al een tijdje op mijn te spelen lijstje, maar elke keer dat het ergens werd aangeboden was ik te druk met andere dingen. Daarom besloot ik dat de Halloween editie eindelijk de plek was om dit spel eens te proberen.
En daar was ik dik tevreden mee. Het hielp dat de spelleiders top waren én de spelers ook enthousiast meespeelden. Petje af daarvoor. Maar los daarvan is Blood on the Clocktower ook gewoon een goed spel. Het is wel wat ingewikkelder dan Weerwolven, dus misschien is het lastig op tafel te krijgen als je vrienden niet allemaal ervaren bordspelers zijn. Als ze dat wel zijn, daarentegen, is dit spel eigenlijk in alle opzichten een verbetering op een leuke, maar ondertussen aardig verouderde klassieker.
Ik had het over de enthousiaste spelers, daar viel ik ook onder. Dankzij mijn rol had ik wat voorkennis, waar ik uitgebreid gebruik van maakte om gauw voorop te stellen dat bijna de helft van de spelers op mijn lijstje van waarschijnlijk of zelfs zeker burgers. Mijn instincten bleken te kloppen, maar de snuggere demoon wist me richting het einde toch weer aan het twijfelen te brengen. Ik durf zelfs toe te geven dat ik in zijn val trapte. Gelukkig geloofden mijn medeburgers wel in het verhaal dat ik aan het begin schetste, waardoor we nog net met de winst het spel afrondden.
Eten en shoppen
Na Blood on the Clocktower had ik nog even voor ik door moest naar Mothership. Geen probleem, ik moest nog lunchen en daadwerkelijk dingen shoppen op de Halloween editie. Voor lunch nam ik genoegen met een simpel broodje kroket, want die rij was aanzienlijk korter en ik had geen zin in moeilijk doen. Goed eten doe ik een andere keer wel.
Maar de bubble tea stand was weer terug, deze keer met pumpkin spice. Ik ben geen koffiefan, dus ik heb het niet eerder gehad. Daarom was dit een uitstekende kans. Ik kreeg er bovendien een pinnetje bij, dus dat is leuk. Wat de bubble tea zelf betreft, die was best prima. De spice zat voornamelijk op de slagroom bovenop, dus ik heb het niet echt in combinatie met de thee geproefd. Een volgende keer!
Nu was het dan eindelijk tijd om te shoppen. Ik had een extra rondje gedaan en ben ook langs de stallen die niet in de centrale hal stond gegaan. Een gave vendor verkocht illustraties op doek. Daar wou ik niet direct wat, maar mogelijk komt er nog een commissie voor onze DnD kaart op A2 formaat.
Wel kocht ik een ketting van Jack of Dice. Het is een mooi dingetje en het bevat bovendien een vol dobbelsteensetje. Handig voor als ik mijn bag of hoarding vergeet of onverwacht dobbelstenen nodig heb voor, eh, redenen. Ook kocht ik een riem en een heuptasje van The Wandering Merchant voor mijn kostuum. Sinds Castlefest had ik mij voorgenomen mijn outfit op elke con een beetje te verbeteren, en het grootste gebrek dat ik toen had was een tasje. Alles zat los in mijn zakken! Nu dus lekker niet meer.
Overigens liep ik Queen Ann tegen het lijf, en die begroette mij met een “Hallo, meneer de haas!” Ik denk niet dat die door had dat ik het was. Dus als je het leest, groetjes!
Tijd voor Mothership
Dit was niet alleen mijn eerste keer met Mothership, het was de eerste keer dat ik roleplay met vreemden. Tenminste, als speler. Ik ben wel een paar keer DM geweest in een winkel. Maar dat is anders!
Mothership is een horror RPG in een science fantasy setting. We koloniseren vreemde planeten, en komen zo soms onverwachte en mysterieuze gevaren tegen. Dat betekent dat er een hoop mis kan gaan. Het systeem is gemaakt voor oneshots, met ingebouwde regels om snel ter plekke een personage te bouwen. Ik speelde Prototype 33 Computing Android, of P33C. Met een gewonnen pokerhand kocht ik mijn eigen vrijheid, waarna ik mijn kost verdiende door accounts te hacken en persoonlijke info te verkopen.
Van de vijf spelers (inclusief mijzelf) waren vier terugkerende gezichten van Blood on the Clocktower. Waaronder ook de demoon die mij in de val liet lopen! Maar deze keer stonden we aan dezelfde kant. Het was erg leuk om weer met ze te spelen, ik kon het goed vinden met iedereen.
Ook DM Euan was top. Hij slaagde erin de griezelsfeer goed op te zetten, ondanks alle kabaal dat om ons heen gebeurde. Ook nodigde hij me uit om een keer met zijn vrienden mee te spelen, iets waar ik geen nee tegen ga zeggen. En hij gaf me een anecdote over hoe je een RPG eng maakt op een leuke manier.
Hoe maakt Euan een RPG eng
“Er gaat een hoop werk in een griezelige setting, maar het belangrijkste in mijn ervaring is dat je de spelers de kans geeft hun fantasie te gebruiken. Voor mij is het essentieel als ik spelleider ben dat ik de setting probeer evocatief in scène te zetten. Als het een horrorspel is, dan komt dat vaak uit simpele, vaak zintuigelijke beschrijvingen om spanning en onzekerheid op te roepen. De gaten vullen de spelers wel in met hun verbeelding.
Zoals je waarschijnlijk wel heb gemerkt kan het lastig zijn een RPG te leiden in een luide kamer. De spanning wordt bijvoorbeeld ondermijnd als spelers niet de kans krijgen het umheimliche te laten bezinken en twijfelen over wat te doen.
Maar als de omgeving goed is en de spelers en de DM aan de tafel elkaar vertrouwen, als iedereen rekening houdt met elkaars grenzen en de safety tools goed gebruikt worden, dan kunnen horror settings erg leuk zijn.”
Na een lange dag
Na Mothership was het rond zes uur. Ik was moe, en hoewel ik de mascottes extra eten had gegeven voor vertrek waren die zeker aan meer toe. Bovendien had ik een lange trip voor de boeg. Na een succesvolle Roll Initiative Con: Halloween editie stapte ik weer op de trein. Even vergat ik dat ik in kostuum was, waardoor ik een de vrouw tegenover mij de stuipen op het lijf jaagde toen ik ging zitten. Op naar de april editie!
Geef een reactie