Als je een game of bordspel goed vindt ben je gauw geneigd er uitbreidingen voor te halen. Maar is dat wel nodig, of spil je vooral je geld en, veel belangrijker nog, je tijd en ruimte? Ze zijn het niet allemaal waard.
Wanneer uitbreidingen goed zijn
Goede uitbreidingen kunnen een heel nieuw verhaal toevoegen aan iets dat je uitgespeeld hebt of de mechanieken helemaal op hun kop zetten zodat je het spel op een totaal andere manier ervaart. Blood and Wine van The Witcher 3 en Burning Shores van Horizon: Forbidden West voegen een nieuw verhaal toe aan een al uitgebreide RPG. Zelfs bordspellen kunnen verhalende campagnes toevoegen, zoals de uitstekende Rise of Fenris uitbreiding voor Scythe.
Maar een goede uitbreiding mag best puur mechanisch zijn. Voor Saboteur vind ik de uitbreiding noodzakelijk. Die doet namelijk een hoop om het spel te balanceren en voegt tegelijkertijd een hoop twists toe aan een spel met verborgen rollen. Ook de Power Up uitbreiding van King of Tokyo is essentiëel. Die verandert wat eigenlijk gewoon Yahtzee is in een spel met unieke krachten en leuke keuzes. Als Baldur’s Gate 3 DLC krijgt die Artificer een speelbare klasse maakt, of wat subklassen toevoegt is de kans ook zeer groot dat ik eens terugkeer.
Goede uitbreidingen wekken je interesse in een spel opnieuw op door iets betekenisvol toe te voegen of door iets een hele andere draai te geven. Zeker als je al van het bronmateriaal hield zijn zulke toevoegingen het dubbel en dwars waard.
Wanneer uitbreidingen slecht zijn
Ik had het er al over in mijn stukje over doorlopende games dat uitbreidingen flink kunnen azen op je gevoel van FOMO, wat staat voor ‘fear of missing out.’ Dat wil zeggen, je voelt je verplicht alles te halen omdat je anders iets mist. Daar had ik het vooral over seizoensevenementen, maar daar blijft het niet bij.
Zeker AAA games komen vaak met bonussen die je alleen kan krijgen als je de game preordert. Dit zijn meestal skins voor personages en wapens, misschien wat items die je kan gebruiken. Kijk maar eens naar de bonussen die je krijgt bij het bestellen van Skull and Bones. De intentie is om je te verleiden het spel te kopen voor het in de schappen ligt. Dan is het geld al binnen en omzeilen de uitgevers eventuele slechte reviews die binnenkomen.
Bordspellen doen dit ook in Kickstartercampagnes. Cool Mini’s Or Not (CMON) is een groot voorstander van hopen extra’s die je niet gewoon kan kopen in de winkels. Ze nemen het zelfs zo ver dat je meer extra’s krijgt dan het basisspel inhoud heeft, terwijl je in de winkel gewoon hetzelfde betaalt. Ik ben hier zelf overigens ook meer dan eens ingetrapt. Er staan meerdere dozen van Zombicide: Black Plague en Green Horde bij mijn moeder stof te happen en ook van Rising Sun heb ik de Kickstarter editie.
Slechte uitbreidingen zijn minder bezorgd met het spel beter of interessanter te maken. In plaats daarvan is het doel je te verleiden met goodies en gebruik te maken van je FOMO om iets te kopen dat je misschien eigenlijk helemaal niet hoeft.
Tijd en ruimte
Dat uitbreidingen je terug naar een videogame of bordspel lokken is op zichzelf niet zo’n probleem. Je hebt er als het goed is weer een beetje speelplezier aan. Dus wat is er precies mis mee?
Elk jaar komen er meer leuke spellen uit dan we er tijd voor hebben. De vraag wordt dan gauw: is een uitbreiding mijn tijd wel waard, of kan ik beter iets nieuws spelen? Het antwoord daarvoor is heel persoonlijk. Als het je favoriete bordspel is die eens in de paar weken (of vaker) op tafel komt, dan kan een uitbreiding met nieuwe evenementen voor wat welkome afwisseling zorgen. Of je kan de componenten opwaarderen zodat het spel er leuker uitziet, maar vooral ook beter voelt. Als het verhaal van een DLC je aanspreekt is het prima om daar vijf tot twintig uur in door te brengen. Zo anders is dat niet van een nieuwe game starten.
Maar heb je écht alles nodig? Everdell heeft ondertussen acht uitbreidingen die je bovendien niet allemaal even goed kan combineren. Je kan uiteraard afwisselen zodat je niet steeds hetzelfde doet, maar heb je dan niet liever gewoon een ander spel? Het zijn negen dozen aan kastruimte voor een enkel bordspel! In een standaard Kallaxkast is dat ruim twee vakken. In deze tijden van woonruimtecrisis is dat moeilijk goed te praten.
Ook mijn vrije tijd is kostbaar. Ik heb maar een paar uur per dag voor mezelf, dus dan doe ik het liefst waar ik zin in heb. Nadat ik bijvoorbeeld begon aan de Dredge crossover DLC van Dave the Diver moest ik drie ingame dagen spenderen voordat de nieuwe toevoegingen eindelijk naar boven kwamen. Die waren leuk, maar na twee evenementen realiseerde ik me dat ik toch echt beter mijn tijd kon besteden aan de games van 2023 op mijn backlog, zoals Cassette Beasts of Lies of P.
Lesje geleerd
Wat is nou de les die je hiervan zou kunnen leren? De volgende keer dat je wat uitbreidingen wil kopen, maak dan eerst de volgende afweging: is het speelplezier dat je eraan gaat beleven meer dan je zou krijgen van het ontdekken van een nieuwe game of bordspel? Zo niet, dan kan je het beter links laten. Dat scheelt tijd, ruimte en geld. Als het gaat om preorderbonussen moet je er al helemaal niets mee doen, dat soort dingen moeten we gewoon niet meer ondersteunen.
Dit was een kijkje naar de rol van uitbreidingen in bordspellen en videogames. Heb jij hier je eigen gedachten over? Laat je dan vooral horen in de comments!
Geef een reactie