Soms zie ik hoe vrienden lekker nostalgisch worden van oude games, en ik word dan helemaal jaloers. Niet op dat ze die spellen aan het spelen zijn, dat kan ik altijd zelf regelen. Maar die nostalgie, die heb ik niet. Ik begon namelijk eigenlijk pas met gamen toen ik ging studeren in 2012. Alsnog gaat er soms bij mij iets kriebelen, waardoor ik mij afvroeg: zijn oude games ook leuk als je geen nostalgie hebt?
Een nieuwe console voor oude games
Ik kwam op dit idee toen ik toevallig voor werk las over de Super Pocket. Deze GamyBoy-achtige handheld komt met een cartridge waar games op staan, en je kiest welk model je wil. Daarmee wordt bepaald welke games je erbij krijgt, en ook hoe het apparaat eruit ziet.
Opzich leuke tech, maar ik besloot niet voor de Super Pocket te gaan. Handheld is leuk voor in de trein, maar van mijzelf ben ik meer een console gamer. Gelukkig heeft zusterbedrijf Evercade hier de oplossing voor. De cartridges die de Super Pocket gebruikt, die zijn gewoon hetzelfde als die van Evercade-consoles. Ze passen dus in allebei.
Ik besloot daarom een Evercade VS-R aan te schaffen. Die was schappelijk geprijsd, en hij kwam met de originele Tomb Raider-trilogie. Bovendien heeft het uiterlijk wel wat. Ik mag dan niet opgegroeid zijn met oude games, maar videobanden hadden we zeker. En zo’n videobandspeler, dat is waar ik direct aan moest denken. Ik kocht er nog de Legacy of Kain-bundel bij, want daar hoor ik vaak goede dingen over, en was er helemaal klaar voor.
Overigens zijn Evercade/Hyper Mega Tech!-apparaten niet alleen voor de klassiekers. Je kan er ook leuke indies op spelen. Neem maar eens een kijkje door hun catalogus aan cartridges en zie wat er allemaal is.
Nostalgisch zonder nostalgie
Toen het pakket aankwam, verbaasde ik mij over hoe enthousiast ik hier eigenlijk van werd. Ik heb altijd een respect gehad voor oude games, maar ik krijg zelden de neiging ze te spelen. De paar keer dat ik het probeerde, stoorde ik mij toch teveel aan verouderde controls en menu’s. Maar iets aan de manier waarop de doos was vormgegeven, bracht toch een klein kind in mij naar boven.
De verpakking van de VS-R zag er al leuk uit, met screenshots en art van de Tomb Raider-games. Ik was pas drie jaar oud toen de eerste uitkwam, maar Lara Croft is zo’n legende dat zelfs ik haar direct herken. Ook de doosjes van de spellen en de cartridges zelf brachten iets in mij naar boven. Er is iets bijna romantisch aan deze ouderwetse verpakkingen. Dat ze komen met handleidingen, dat is geen kleine bonus. Ik hoop dat fysieke games nog een paar jaar meegaan, want het blijft toch mijn voorkeur hebben.
De VS-R kan twee cartridges tegelijk hebben, dus ik heb ze meteen allebei in het apparaat gestopt. Ik startte de console op om te gamen, maar mijn oog werd naar beneden getrokken bij de instellingen. Secrets? Wat is dat? Na een korte trip op Google kwam ik erachter dat je met codes meer goodies beschikbaar maakt. Waaronder meer games. Vroeger moest je natuurlijk die codes vinden in magazines en meer, maar tegenwoordig heb je alles aan je vingertoppen met het internet. Dus ik heb meteen een handjevol games ontgrendeld.
Niet alles, helaas. Want sommige spellen krijg je door specifieke combinaties aan cartridges in de VS-R te laden. Zo maak je nog gebruik van die dubbele port. Dat geeft de hele opstelling iets speels, maar het is natuurlijk vooral een manier om spelers uit te nodigen meer games te kopen. Het ging bij mij ook een beetje kriebelen, dus ik moest mezelf eraan herinneren dat ik eigenlijk niet zoveel heb met de games die je zo vrij kan spelen.
Oude games opstarten
Maar genoeg over de console en het plezier van alles aanzetten, het was daadwerkelijk tijd om te beginnen. Ik begon met de eerste Legacy of Kain. Ik was al een beetje bekend met het verhaal, en wist zelfs dat je aan het begin gegarandeerd doodgaat. Dus deed ik even niet teveel mijn best.
Deze bleek gauw te oud te zijn voor mij. De 2D-combat vind ik vaak geen probleem. Sterker nog, er zijn een hoop gamen waar ik dat behoorlijk kan waarderen. Maar dan zit er wel ietsje meer complexiteit achter. De dodge roll was bijvoorbeeld nog niet uitgevonden, dus verdedigen komt neer op “no be there.” Als gevolg zit je een beetje te schuifelen om aanvallen te ontwijken en dan een moment te zoeken om zelf met je zwaard te zwaaien.
Na een uur of twee was ik uitgekeken op de game, en startte ik Tomb Raider op. Zelfs de eerste heeft al 3D-graphics, wat de game een stuk dynamischer maakt. Tomb Raider 1 en Blood Omen: Legacy of Kain kwamen in hetzelfde jaar uit, maar Lara Croft ontmoette je op krachtigere consoles. En dat voel je.
Tenminste, als je niets hebt tegen de befaamde en gevreesde tank controls. De acrobatische Lara Croft voelde in haar tijd misschien als een ervaren atleet, maar één van de eerste games die ik met liefde speelde was Mirror’s Edge. Daardoor voelde Lara toch wat krakemikkig en onhandig.
Dit was iets minder erg in de latere games, waar ik met wat meer plezier doorheen begon te spelen. Ook Legacy of Kain: Soul Reaver maakte wat verbeteringen. Maar ik miste wel het pookje van moderne controllers. Vooral als ik omhoog of omlaag wou kijken, want ik liep toch af en toe vast omdat waar ik heen moest buiten zicht was doordat ik mijn hoofd niet kon kantelen.
De originele Rogue (of toch niet?)
Ik had mij even vermaakt met de oude games van Tomb Raider en Legacy of Kain, maar het werd me wel gauw duidelijk dat ik er niet veel meer uit zou halen. De mechanics, die waren teveel verouderd. Vooral de tank controls voelen clunky voor personages die sterk en acrobatisch horen te zijn. Maar wat als de game minder afhankelijk is van mechanieken die door de jaren heen kilometers zijn verbeterd?
Eén van de games die ik ontgrendelde met een code is Rogue64. Leuk, dacht ik. De originele Rogue, waar het hele Roguelike/Roguelite genre op is gebaseerd. Die ging ik even spelen. En tot mijn verrassing, vond ik het erg leuk.
De game lijkt eigenlijk verrassend veel op Crypt of the Necrodancer, maar in plaats van het ritme-element staat de wereld gewoon stil als jij niet beweegt. Je krijgt dus even de tijd om na te denken. Crypt heeft dan nog steeds mijn voorkeur, maar er was een zekere charme hieraan. Bovendien is Necrodancer één van mijn favoriete games allertijden, dus dat is ook een oneerlijke vergelijking.
Toen volgde mijn teleurstelling. Weet je nog dat ik het had over de indie-games die je kan spelen op Evercade-apparaten? Rogue64 blijkt niet Rogue uit 1980 te zijn, maar een indieproject die gemaakt is voor de Commodore 64. Het kwam uit in 2022! Dus dit was helemaal geen oude game, en ik voelde mij even voorgelogen. Ook al had niemand tegen mij gezegd dat Rogue64 de originele game was, en dit allemaal in mijn hoofd zat.
Videogamegeschiedenis
Ik was dus snel uitgekeken op de oude games die ik gespeeld heb. Maar dat betekent niet dat ik er niets uit heb gehaald. Ze blijven namelijk belangrijke en invloedrijke stukken videogamegeschiedenis. En daar heb ik een zekere waardering voor.
Het is goed om te zien waar sommige tradities in videogames vandaan komen, en hoe ze zijn verbeterd. Kain, die kon nog niet wegduiken om aanvallen te vermijden. Maar Lara, die kon dat al wel. Daar hebben de makers van Legacy of Kain van geleerd voor Soul Reaver, want protagonist Raziel kan dat al wel. Ook is er een element van geschiedenispreservatie, want games zijn vaak niet meer compatibel op nieuwe consoles. Backwards compatibility en oude games in online winkels, dat gebeurt steeds minder. Zonde, want zo verliezen we toch onze connectie met het verleden.
Ik heb vrienden die claimen dat de industrie geen goeie games meer maakt, maar dat is verre van waar. Natuurlijk zijn er een hoop slechte games, maar elk jaar komen er nog steeds genoeg goede uit. Bovendien had je vroeger die slechte games ook al, we zijn ze alleen vergeten. Want wat bij je blijft, dat zijn de toppers. Of de extreme stinkers, zoals E.T.!
Maar die goede games van vandaag, die zijn hier gekomen doordat ze een zetje kregen van de oude games van vroeger. Omdat we die vroeger speelden, en er passie voor hadden, kregen videogames de kans om te groeien en om te ontwikkelen.
Geen actie-avonturen
Dus ik zat hier in mijn teleurstelling, en een verloren hoop. Zijn oude games inderdaad niet het spelen waard? Zijn de mechanieken te verouderd voor jongere gamers om te waarderen?
Nou, niet helemaal. Later realiseerde ik mij dat ik voor het verkeerde genre ging. Actie-avonturen, die vind ik tegenwoordig helemaal fantastisch. Het is waarschijnlijk mijn meest gespeelde genre. Maar het is ook een genre dat veel profijt heeft gehad aan moderne technologie, en stappen die gemaakt zijn in de gamewereld.
Waar ik niet naar heb gekeken, dat zijn bijvoorbeeld point-and-click-spellen zoals de Monkey Island-serie of Grim Fandango. Die zijn afhankelijk van hoe goed ze geschreven zijn, en daarvoor hadden ze die tech vroeger niet nodig. Of sidescrolling beat-em-ups zoals Streets of Rage. Die zijn, door hun simpliciteit, eigenlijk een beetje in de vergetelheid geraakt, waardoor ze niet zoveel zijn gegroeid als sommige andere genres.
Ik moet ook denken aan games waar ik zelf benieuwd naar ben. De originele Fallout-games, voor ze FPS-RPG’s werden, en de originele Baldur’s Gate-spellen voor Larian een meesterwerk maakten van deeltje drie. Of Star Wars: Knights of the Old Republic. Die wil ik nog steeds een keertje oppakken. Zie dit artikel daarom een beetje als deel 1 in een serie waar ik in ieder geval nog een keertje op terugkom.
Een andere ervaring?
Ik ben niet nostalgisch, en het lijkt erop dat ik minder plezier uit oude games haal. Tenminste, zo is dat voor actie-avonturen. Maar misschien heb jij een andere ervaring. Speel jij wel graag games van vroeger, ondanks dat je ze vroeger helemaal niet speelde? Laat mij weten hoe jij er plezier eruit haalt, dan probeer ik er ook op die manier naar te kijken. Wie weet, misschien slik ik mijn eigen woorden wel in!
Disclaimer: ik ben voor dit artikel niet gesponsord door Hyper Mega Tech! of Evercade. Ik schreef het omdat ik er zelf interesse in had. Ook hoef je om oude games te spelen niet een (nieuwe) oude console te kopen. Veel oude games kun je nog gewoon spelen op je pc!
Geef een reactie