Als jij, net als ik, in de Altered gemeenschap zit, dan weet je net als ik dat aanstaande zaterdag de tweede editie van de Dutch Altered Championship is. De vorige keer werd ik tweede, maar nu is het serieus. Deze keer wordt de winnaar namelijk uitgenodigd voor het wereldkampioenschap. Dat betekent aanzienlijk meer opkomst, en ook dat ik mijn deckkeuze aanzienlijk serieuzer neem. Maar wat zal ik spelen?
Geen perfecte deckkeuze
Het is ondertussen de dag van de deadline, en op moment van schrijven (een dag voor de deadline) heb ik mijn deckkeuze nog niet gemaakt. Ik heb drie mogelijke kandidaten, elk met hun eigen voor- en nadelen. Dat is wel anders dan de tijd van DAC I, waar er maar een paar grote krachtpatsers waren, met wat decks die ze specifiek counterden.
Dat komt door wat strategische nerfs en tijdelijke bans van Equinox, maar vooral ook door de nieuwe set. Die heeft oude decks nieuwe speeltjes gegeven, en vooral ook archetypes zoals Gulrang en Atsadi ineens bijzonder speelbaar gemaakt.
Hierdoor is de pool van mogelijke decks groot, en dat betekent voor mij dat ik met een hoop rekening houd. Ruilkaartspellen blijven een soort steen-papier-schaar-verhouding houden, dus als ik mij aanpas voor één strategie, dan word ik zwakker tegen een ander.
Het is daarom deels gokken op wat er veel gespeeld gaat worden. Welke decks verwacht ik veel, zeker in de handen van sterke spelers? Als ik dat goed voorspel, dan nemen mijn winkansen aanzienlijk toe. Helaas blijft dat altijd een beetje koffiedik kijken.
Coldsnap – Afanas
Mijn eerste deckkeuze is mijn kindje en mijn baby, mijn eigen creatie Coldsnap. Er zijn vast anderen die het deck ook hadden bedacht, maar ik was er in ieder geval helemaal zelf op gekomen. Coldsnap is een variatie van klassieke Afanas, waarbij wat tempo aan het begin wordt opgeofferd in ruil voor een krachtig voordeel in het midden- en eindspel. Dat komt in de vorm van The Nilam, die elke beurt een mot voor mij maakt voor praktisch niets. Het mooie is ook dat een hoop goede kaarten voor Afanas The Nilam toch al activeren, dus je springt door minder hoepels dan je in eerste instantie misschien denkt.
Dit heeft twee voordelen. Allereerst ga ik minder hard door mijn kaarten heen. Omdat ik elke beurt één of twee motten krijg, verspil ik minder grondstoffen om wat op het bord te krijgen. Ook kan ik nu meer spells spelen, omdat ik elke beurt al wat characters heb. Dat is fijn, want met elke spell die ik speel maakt Afanas iets van mij sterker.
Het nadeel is dat Afanas wel midrange blijft. Dat houdt in dat het een beetje tussen aggro en control in zit. Als gevolg worstel ik wat tegen ware control. Met name Gulrang, die ik aan het begin wel aardig inmaak, maar waar ik zodra ze op gang is niet zoveel tegen kan doen. Fen kan ook uitdagend zijn, omdat zij vrij gemakkelijk The Nilam weghaalt zonder al teveel tempo te verliezen, en Kojo is een beetje 50/50.
Tegen de rest zit het best goed. Atsadi komt te langzaam op gang, waardoor ik mij nooit echt zorgen hoef te maken over The Hunger. Teija heeft nu wel beter gereedschap om The Nilam weg te halen, maar alle anchor characters blijven kwetsbaar voor alle removal die ik speel. Zelfs tegen Sigismar heb ik een licht voordeel.
In and Out – Fen
In and Out is een beetje een traditionele lijst voor Fen. Het idee is dat je de belangrijke kaarten, zoals Anansi en Aloe Vera zoveel mogelijk uitstelt met allerlei kleine acties, of met korting die je krijgt van kaarten zoals Martengale. Daardoor kan je tegenstander die niet meer weghalen, want daar is niet meer genoeg mana voor over. Ondertussen voorkom je kaartverspilling met Martengale, Hathor en Inkcaster, terwijl je ook jongleert met Nyala en Sleight of Hand om ervoor te zorgen dat alles op zijn optimale plek ligt.
Omdat Fen de belangrijke kaarten tot het laatste moment uitstelt, werk je gemakkelijk om problemen heen. Dat geldt voor removal, maar ook voor de grote kaarten van ja tegenstander, zoals Magedancer of Hydracaena. Je kan in alle rust kijken welke kant je kan winnen, en of je misschien allebei op kan pikken. Ondertussen moet je tegenstander kaarten verspillen om aan beide kanten genoeg te hebben, anders pak je misschien allebei en loop je uit. Dat maakt haar vooral sterk tegen Afanas, aangezien die meestal krachtig is aan één kant en aan de andere kant wat weg wil halen, twee problemen die je in één klap vermijdt.
Het nadeel is dat Fen niet de grootste nummers op het bord krijgt. Daardoor worstelt ze tegen echte krachtpatsers, zoals Kojo in de vroege stages of Gulrang aan het einde. Alle uitstel en jongleren is leuk, maar die mana spendeer je niet aan het maken van een bord, dus als iemand consistent bedreigingen weet te maken, of wint voordat het kaartverlies uitmaakt, dan krijg je het wel zwaar. Hierdoor is Kojo ook moeilijk. Daarnaast is ze niet snel genoeg om Atsadi te verslaan voor die op gang komt.
Aan de andere kant vermijd je de removal en de ene krachtige kant van Afanas, terwijl Gulrang de beide kanten net niet genoeg indekt om een stapje te voorkomen. Nyala, Sleight of Hand en Hathor maken exhaust aanzienlijk minder gevaarlijk, waardoor iets als een Sierra ook geen probleem is.
Aggros – Kojo
Aggros is de minst technische deckkeuze van deze drie. Die wil gewoon snel winnen. Voor gevaarlijke dingen op gang komen, en door het ontwijkende gedrag van Fens heen. Dat doe je met goedkope, relatief sterke characters. Met The Mess ga je nu ook eindelijk niet zo hard meer door je kaarten heen, terwijl Haven je nog steeds die extra oomph geeft.
Booda maakt het heet onder de voeten van je tegenstander, want tenzij die je een gratis stapje wil geven zal die toch minstens één kaart moeten verspillen om dat te voorkomen. Ondertussen mag jij je gewoon op de andere kant focussen, en eventueel Booda aan het eind nog net even genoeg bijstaan om toch/ook daar in te halen.
Het nadeel van Kojo, is dat de aggressieve speelstijl een hoop kaarten eist. The Mess compenseert er aardig voor, maar tegen een midrange deck zoals Afanas ga je toch op voor je genoeg voorloopt om het over de streep te trekken. Ook Sigismar kan hierdoor een behoorlijke uitdaging zijn.
Aan de andere kant rijt je tragere decks, zoals Gulrang en Atsadi helemaal aan stukken. Die heb je al verslagen voor ze van de grond zijn gekomen. Soms moet je nog net even een stapje doen, maar daarvoor heb je The Magic Sleigh.
De deckkeuze is lastig
Maar welke van deze drie decks ga ik daadwerkelijk spelen? Dat blijft lastig. Waarschijnlijk blijf ik tot het allerlaatste moment in dubio. Welke deckkeuze heb jij gemaakt? Laat het vooral weten in de comments en wie weet, misschien zie ik je zaterdag in Zoetermeer!
Geef een reactie