De doos van de Volkstuinmoord, onder inspectie van mascotte Wednesday

Volkstuinmoord verslag – is het gras groener?

Niet Weerwolven

Dan zit je wel verkeerd. Dit is niet een spel waar je geniepig naar iemand moet knipogen om die persoon te vermoorden, of waarbij ’s nachts iedereens ogen dichtgaan. Nee, dit is een rollenspel dat erg dichtbij een LARP komt. Eentje waar het verhaal in grote lijnen al vast staat. Wie wanneer vermoord wordt door wie, dat bepalen de spelers niet. Ermee weg komen is dus ook niet het doel.

In plaats daarvan is het de bedoeling dat je jezelf even verliest in je rol, en probeert uit te vogelen wat jouw personage eigenlijk wil bereiken. Op basis daarvan ga je fluisteren met je medespelers. Eén van de doelen is uitvogelen wie wat gedaan heeft. Maar dat hoeft niet het enige te zijn waar jij je mee bezig houdt.

De Volkstuinmoord is minder een spel en meer een ervaring. Met 11 tot 17 vrienden improviseer jij een personage, met wat richting aangegeven op je personagekaart. Je kan proberen de moorden op te lossen, of er juist mee weg te komen. Maar als iedereen lekker opgaat in hun rollen, dan is dat op zichzelf eigenlijk al leuk genoeg.

Na een hoop gesleep en demonteerwerk was mijn woonkamer eindelijk klaar voor de Volkstuinmoord. Siena zegt ook hallo!

Rampspoed en helden

Als je een beetje snugger bent, dan heb je al een grote uitdaging gevonden in de opzet. Je moet zoveel mensen regelen, en met die grote groep ook nog eens een moment prikken om te spelen. Ik ben zelf misschien een beetje type A als het hierop aankomt, maar tenzij je vrienden dat ook allemaal zijn kan dit een hele nachtmerrie zijn.

Ik slaagde erin 14 mensen te regelen. Dat is meer dan ik strict nodig had, maar ik ging er alvast vanuit dat er wel wat afzeggingen zouden zijn. Natuurlijk was dat ook zo, wat is waar de boel een beetje in begon te storten: er zegde op het laatste moment een persoon teveel af. Paniek! Hals over kop ging ik al mijn contacten af om toch nog een deelnemer te vinden. Hier kwam het volgende probleem: de meeste mensen die ik niet al uitgenodigd had, spreken geen Nederlands. Dat is namelijk de voornaamste reden dat ik ze niet meteen al vroeg mee te doen. En het spel heeft wel een hoop tekst.

Gelukkig hielpen de Sannes me hier uit de brand. Na een berichtje hebben zij, speciaal voor mij, direct alle materiaal voor een enkele speler vertaald. Daarmee zakte mijn stressniveau weer flink, dus bij deze nog even hartelijk bedankt!

Maar de rampspoed was nog niet voorbij. Iemand meldde zich helaas ook nog eens ziek. Ik had geprobeerd één persoon speling te krijgen voor het geval dit zou gebeuren, dat was helaas niet gelukt. Afzeggen was op dit punt geen optie meer, want ik vreesde dat het dan nooit zou gebeuren. Dus besloot ik twee personages te spelen. Dat betekent dat ik wel een beetje half mee deed, want twee personages die ik niet zelf had geschreven spelen op een LARP bleek nog een aardige uitdaging. Gelukkig was het wel genoeg om er alsnog een dagje van te maken.

Van links naar rechts heb je Sanne en Sanne van de Council of Sannes

Het verhaal

Van tevoren hadden we besloten ons wel te verkleden. Na een misvatting van één van de deelnemers besloten we voor de grap die kant uit te leunen en allemaal kaboutermutsen te dragen. Dan waren wij gezamenlijk tuinkabouters die elk een moestuintje hadden bij ‘Het Laatste Blad’.

Elk jaar wordt er een wedstrijd georganiseerd voor de beste tuin. De winnaar mag dat jaar de magische tuin gebruiken. Daar groeit alles op onverklaarbare wijze veel beter. De competitie is zo hevig, dat planten vergiftigd worden, landmijnen verstopt worden en meer. Het komt de organisatoren ondertussen de neus uit, maar ze kunnen niet zomaar stoppen.

Dit jaar gaat het een stapje verder: er wordt moord gepleegd. Ik weet het, een lichte spoiler. Maar het zit hem al een beetje in de naam, dus was dit echt een verrassing? Geschokt besluiten de organisatoren de wedstrijd even stop te zetten. De politie begint hun onderzoek, maar dat weerhoudt de tuineigenaren er niet van om te roddelen over hun eigen theorieën. Plus, hun voornaamste zorg is in veel gevallen niet dat lijk: gaat de wedstrijd nog wel door? En wie heeft er dan gewonnen?

Gedurende de dag zullen er meer lijken vallen. Dat betekent dat sommige spelers helaas het onderspit moeten delven. Niet gevreesd, als jij daaronder valt doe je nog steeds mee. Je spook dwaalt rond en je mag zelfs nog altijd (in character) de rest aanspreken. Als jij een slachtoffer bent, dan staat er op jouw update niet wie je vermoord heeft. Dus er is nog steeds een mysterie om op te lossen!

Daar zitten we dan met zijn allen, hoeden op hoofd, klaar om elkaar van kant te maken in de Volkstuinmoord

Versnaperingen vergaren

De Sannes drukten mij op het hart dat er wel courgettesnacks moesten zijn. Dit is uiteraard in thema, en ik vermoedde ook dat het iets te maken zou hebben met één van de moorden. Maar ik ga toch zeker niet in mijn eentje koken voor twaalf! Dus vroeg ik mijn gasten of sommigen van hen zelf wat versnaperingen in thema wouden maken.

Dat was deels uit luiheid, en deels ook omdat ik niet de beste chef ben. Plus, als verschillende chefs verschillende gerechten meenemen, dan is er ook meer afwisseling. Uiteindelijk hadden we vijf courgettehapjes om uit te kiezen. Ik maakte fritters. Daarnaast waren er soep, cupcakes, twisters en zelfs rollen. Allemaal met courgette.

Alles was lekker, en het maakte de boel ook een stuk gezelliger. Ik heb in ieder geval alles even uitgeprobeerd, en volgens mij geldt dit voor het gros van de spelers. Overweeg je zelf de Volkstuinmoord of vergelijkbare evenementen te organiseren? Dan raad ik je absoluut aan in ieder geval een deel van het koken uit te besteden.

Het grote nadeel van eten verzorgen voor zoveel mensen? Afwas is dan een ramp. Ik had kort na onze moordsessie andere plannen, dus iedereen moest nadat we klaar waren, bij waren gekomen en even wat bijgekletst hadden de deur uit. Daardoor moest ik, eenmaal terug van mijn evenement rond 11u ’s nachts, nog even alles grondig schrobben voor ik naar bed ging. Anders moest de keukendeur dicht blijven, en dat pikken de mascottes niet.

Helemaal in character

Dan was het eindelijk tijd om daadwerkelijk te spelen. In eerste instantie maakte ik mij hier een beetje zorgen over. Niet iedereen is even op hun gemak om te acteren, zelfs als het een gesloten groep is als deze. Bovendien was iedereen wel bevriend met mij, maar ze kenden elkaar niet allemaal.

Deze zorg smolt eigenlijk direct toen we begonnen. Iedereen zat meteen in hun rol. Mijn vrienden waren al enthousiast, maar het is natuurlijk ook omdat de Sannes de personages zo leuk geschreven hadden. Iedereen is over de top, een beetje raar en je hebt meteen een duidelijk beeld bij ze.

Waarschijnlijk was ik het minste in mijn personage, simpelweg omdat ik er twee had waarvan ik eentje niet heel goed kende. En ik moest het natuurlijk ook organiseren, dus ervoor zorgen dat alles boven water blijft had ook altijd een deel van mijn aandacht.

Ondanks dat had ook ik het flink naar mijn zin. Gesprekken voeren als mijn personage was erg leuk, en liegen om mijn geheimen geheim te houden zorgde voor heerlijke chaos. Andere spelers deden hetzelfde, wat zorgde voor paranoia en wantrouwen. Dat is wat je wil op een murder mystery!

Gasten waren 'welkom' bij mij thuis voorde Volkstuinmoord. Met deze waarschuwing werd de toon direct gezet.

Kleine slordigheidjes

Er waren wel wat kleine slordigheidjes in de updates en het spellenboek. Wat typ- en taalfoutjes hier en daar konden soms een beetje storen. Niet genoeg om ons uit het spel te halen, maar wel genoeg dat je het gevoel krijgt dat de Volkstuinmoord is gemaakt door hobbyisten, en niet professionele spellenmakers. Dat is natuurlijk wel zo, maar je hebt liever niet dat dit zo overkomt.

We misten ook een klein beetje motivatie om op onderzoek uit te gaan, waardoor je niet altijd een beeld hebt van wat je moet doen tussen de updates in. Dit kan in de toekomst vast omzeild worden met wat strakker schrijfwerk, maar waarschijnlijk kwam het probleem bij de Sannes zelf niet naar boven. Zij spelen namelijk met een vaste vriendengroep, die onderhand al weet wat er van ze verwacht wordt.

Ik heb daarom nog twee tips voor de Sannes. Lees allereerst alles nog even goed door. Of beter nog, laat iemand anders dat doen. Want je leest toch vaak over je eigen fouten heen. Er was onder andere een keer een naam verkeerd gespeld, wat zelfs tot verwarring kan leiden. Daarnaast is het ook aan te raden een paar keer te spelen met vreemden, waarvan je weet dat ze het voor het eerst doen. Hun feedback is onmisbaar.

Deze slordigheidjes waren verre van genoeg om de pret voor ons te bederven. Maar er was wel een speler die niet mee wou doen omdat het net te amateuristisch oogde. Als dat iets is waar jij je aan kan storen, dan wil je misschien even wachten en de Sannes een kans geven de boel nog wat op te poetsen. Maar als je gewoon een leuke avond wil hebben met je vrienden, dan raad ik de Volkstuinmoord met volle teugen aan!

Daar ben ik dan, met mijn kersverse kaboutermuts voor de Volkstuinmoord.

Een geslaagde dag

Disclaimer: Ik heb de Sannes van de Council of Sannes geïnterviewd, maar dit artikel wordt niet gesponsord. Ik heb geen geld ontvangen en besloot zelf zonder dat zij ernaar vroegen dit stuk te schrijven. Wel hoop ik de toekomst meer van de Council te spelen en erover te schrijven, maar ook dat is puur omdat ik zelf de spellen leuk vind.

Reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *