Toen Duck Detective: The Secret Salami anderhalf jaar geleden werd aangekondigd ving het mijn oog, maar het viel tussen de mazen door. Gelukkig is de game nu in de aanbieding, dus ik heb de game en zijn vervolg eindelijk aangeschaft en gespeeld. Hier is wat ik ervan denk.
Wat is Duck Detective: The Secret Salami?
Eugene McQuacklin is een ex-detective bij de politie en een ex-getrouwde die in een diepe depressie zit. Waarom dit allemaal gebeurd is, dat is niet duidelijk. Maar mogelijk heeft zijn broodverslaving er iets mee te maken. Hij begon zijn eigen zaak, The Duck Detective, waar je hem kan inhuren als privédetective. Veel werk is er niet, en Eugene loopt een maandje achter op zijn huur. Dan krijgt hij een telefoontje: iemands lunch is gestolen op werk, en de Duck Detective wordt ingehuurd om de schuldige te vinden.
Duck Detective: The Secret Salami is een point-and-click avontuur waarin jij een mysterie oplost. Doe speurwerk, verzamel bewijs en vogel (ha!) uit wie de lunchdief is. Daarvoor onderzoek je documenten met een vergrootglas, ondervraag je verdachten en getuigen en lees je vooral tussen de lijntjes om het mysterie op te lossen.
De game presenteert zich als een twist op het noire detective-genre. McQuacklin nareert zijn omstandigheden in een sombere toon, en hij heeft zelfs de bijbehorende zware jas en hoed. Maar in plaats van een moord en/of een complot, ben je op zoek naar iemands lunch. Daarmee drijft Happy Broccoli Games liefdevol de spot met het genre. Ook is de game volledig kindvriendelijk. Daarnaast kun je een hoop woordgrappen en flauwe humor verwachten. Het heeft wat weg van Scooby-Doo afleveringen van vroeger.
Ben jij een fan van het noir detective-genre, en vind je het leuk om er een beetje mee te spotten? Mis jij de point-and-click avonturen van vroeger, zoals Grim Fandango of Monkey Island? Kan jij een beetje speurwerk wel waarderen? Heb je weinig tijd, en ben je daarom op zoek naar iets korts? Dan is deze review iets voor jou!
Geen kleine mysteries
In Duck Detective: The Secret Salami voer je ‘deducktions’ uit door woorden te verzamelen uit bewijsstukken om je heen, en die woorden in te vullen in een stelling. De informatie die je krijgt door een object te onderzoeken of iemand te ondervragen is niet altijd relevant, maar het is toch aan te raden alles onder de loep te nemen. Je weet namelijk nooit welk woord je waarvan krijgt.
Dit systeem is in eerste instantie wat vreemd. Waarom moet ik het woord ‘eng’ krijgen van de krokodil, als ik alle relevante informatie voor het mysterie al heb verzameld? De oplossing is gelukkig wel simpel: gewoon iedereen spreken en alles onderzoeken. Dan heb je vanzelf alles dat je nodig hebt, of je nou weet waar je iets voor nodig hebt of niet.
In dat opzicht is The Secret Salami eigenlijk niet zo anders dan traditionele point-and-click-spellen. Pak alles op, dan zie je later wel waar je het voor nodig hebt. Zo zit het ook met de woorden die je verzamelt. Het betekent alleen niet dat je met je brein uit overal op kan klikken. Je moet namelijk wel zelf uitvogelen hoe met aan elkaar verbonden is. Dat kan soms zo klein zijn als doorhebben dat iets door iemand anders is geschreven op basis van het handschrift.
Het kan daarom soms zijn dat je een beetje vastloopt. Af en toe zijn er wat gedachtekronkels van de makers waar je zelf niet zo gauw op komt. Het is misschien even frustrerend, maar als je er dan toch uitkomt voel jij je ineens heel slim. Wil je liever focussen op het verhaal? Met de lagere moeilijkheidsgraad word je iets meer bij de hand genomen. Maar eigenlijk raad ik dat af, want de mysteries oplossen is bijzonder leuk. Met een beetje speurwerk kom je er meestal wel uit, en je raakt zo ook dieper in het verhaal.
Wat is een naam?
Dit onderzoekwerk doe je trouwens niet alleen voor mysteries. Je moet ook uitzoeken hoe iedereen heet. Niemand stelt zich aan jou voor, maar je moet wel iemands naam weten om die te gebruiken in je deduckties.
Dat je iedereens naam uit moet vogelen is een beetje vreemd. Waarom kan je die niet gewoon aan iemand vragen? En hoezo stellen zich niet gewoon voor? Zelfs The Secret Salami spot hier een beetje mee als je aan de receptionist onthult dat je weet dat je weet hoe ze heet en zij duidelijk niet onder de indruk is. Af en toe was dit leuk geweest, als het spel een reden had om het van ons te vragen. Dat het elke keer weer moet, dat is wat minder.
Verdachten onder de loep nemen, dat is een stuk leuker. Als je een personage onderzoekt, dan mag je met een vergrootglas op zoek naar dingen die je opvallen. Denk aan wallen onder de ogen zodat je weet dat iemand moe is, of een plek op de vinger waar duidelijk een ring ontbreekt.
Dat onderzoeken doe je ook met objecten en documenten. Als je iets significants vindt, dan wordt dat automatisch verwerkt. Maar waarschijnlijk wil je alsnog alle tekst lezen, want daar zitten vaak hints in verborgen die het systeem niet voor jou opvist. Gelukkig kun je eenmaal onderzocht een object altijd vanuit het menu bekijken, dus je hoeft niet steeds terug te lopen als je er nog even naar wil kijken.
Grappen en karikaturen
Duck Detective: The Secret Salami neemt zichzelf niet zo serieus. Dat wordt in de eerste minuut al duidelijk gemaakt als de voiceover van McQuacklin de sombere stem van een noir detective aanneemt, en dat clasht met de presentatie van het spel.
De humor is erg leuk, en het wordt ook niet te veel gebruikt. Een grapje hier, een woordspeling daar, niet genoeg om je af te leiden van het verhaal. Het maakt de game lekker speels, terwijl je wel gewoon serieus op onderzoek gaat.
Dit vind je ook in de personages terug, die vooral karikaturen zijn. Dat is inclusief McQuacklin zelf. Ze hebben weinig diepgang, en je eerste beeld van ze is waarschijnlijk correct. Dat is deels om de spot te drijven met vergelijkbare figuren in jouw dagelijkse leven, en deels ook omdat de game maar 1-2 uur lang is. Een speelduur waar ik me eigenlijk wel in kan vinden.
De personages zijn geinig en simpel, maar dat betekent niet dat ze geen geheimen hebben. Het gros heeft wel iets te verbergen. Iets dat jij uit gaat pluizen. Sommigen hiervan zullen je leiden tot oplossingen, anderen zetten je op het verkeerde spoor. Dit maakt je speurwerk allemaal een stuk ingewikkelder, op een leuke manier!
Oordeel
Duck Detective: The Secret Salami is een uur of twee vermaak die zeker het tientje waard is. Het mysterie is complex genoeg om je even aan het peinzen te zetten, zonder dat je ooit écht vastzit. Het is soms raar hoe en waar je woorden moet verzamelen om je deduckties te maken, en het is raar dat je van iedereen moet uitzoeken hoe ze heten, maar als je daar eenmaal aan went heb je een leuk verhaal om lekker uit te pluizen.
Oordeel: 8,0
Voordelen
- Leuke mysterie
- Vermakelijke toon
- Grappige personages
- Lekker zelf puzzelen
Nadelen
- Woorden verzamelen is een beetje raar
- Waarom moeten we voor iedereen de naam uitzoeken?
Geef een reactie