Een tijdje geleden had ik het over bordspellen die ik tot mijn schande niet heb gespeeld. Daar beloofde ik de lijst langzaam door te werken. Daarom begin ik de serie Eindelijk gespeeld. En als eerste heb ik Pandemic gespeeld.
Pandemic Anniversary
Een snelle disclaimer vooraf: de vriend waarmee ik Pandemic speelde heeft de speciale Anniversary-versie. Dus mocht je je afvragen waarom de doos er raar uitziet: dat komt daar dus door.
Voor zover ik kan zien is deze versie in het Nederlands niet meer beschikbaar, vandaar dat bovenstaande link verwijst naar de Engelse editie. Het ziet er leuk uit, maar het spel is ook flink prijzig. Op het moment van schrijven kan je bij je lokale GameMania Pandemic kopen voor minder dan een kwart van de prijs van de Anniversary-editie. Of je dat er wel of niet voor over hebt moet je zelf maar even uitzoeken.
Het betekent ook dat het kan zijn dat ik verwijs naar dingen die niet in het basisspel zitten. Zoals de opzet van deze serie suggereert heb ik Pandemic nooit eerder gespeeld, dus voor zover ik weet is dit alles wat het spel bevat. Niet minder maar vooral ook niet meer.
De voorbereiding
We begonnen met iets dat steeds minder vaak bij mij voorkomt: het spel werd door mijn vrienden aan mij uitgelegd. Omdat we meestal iets uit mijn collectie spelen ben ik over het algemeen de uitlegger. Voor de verandering is dit erg fijn.
Het concept was eigenlijk simpeler dan verwacht. Elke beurt rent een speler over het bord en probeert brandjes in de vorm van ziektes te blussen, waarna zij kaarten mogen pakken en ziektes weer gaan versprijden als vuurtjes. Ondertussen bouw je onderzoeksstations, want daar kunnen we het geneesmiddel voor elke ziekte onderzoeken. Daarnaast zijn onderzoekstations een soort fast travel locaties die allemaal met elkaar verbonden zijn. Erg handig, want de wereld is groot.
In elke beurt mag je vier acties uitvoeren. Je mag lopen van een plek op het bord naar eentje die verbonden is via een lijn, een ziekte te bestrijden op de locatie waar jij staat door een enkel blokje weg te halen, kaarten ruilen met iemand die bij jou in dezelfde locatie staat of een onderzoeksstation bouwen op jouw locatie door de bijbehorende locatiekaart af te leggen. Er zijn ook een aantal speciale kaarten die je kan spelen, maar die wijzen zichzelf wel. Aan het einde van je beurt trek je twee nieuwe kaarten van het actiedeck. Dan trek je drie kaarten van het epidemiedeck om te bepalen waar ziektes gaan versprijden. Plaats een blokje op elk van die locaties.
Je wint het spel door de vier geneesmiddelen te ontdekken en ze maken het bovendien makkelijker om de betreffende ziekte te bestrijden. Om een geneesmiddel te onderzoeken moet je op een onderzoeksstation vijf kaarten van de bijbehorende kleur afleggen. Hiervoor mag je kaarten met elkaar ruilen, maar dat is complex en het kost tijd. Je verliest als een ziekte teveel is versprijd (wat je weet al de blokjes van die kleur op zijn) of als er teveel uitbraken zijn geweest. Een uitbraak gebeurt als een ziekte versprijdt naar een plek waar al drie blokjes van die kleur zijn. Dan gebeuren er allerlei nare dingen waar ik nu even niet te diep op in ga.
Dit klinkt nu waarschijnlijk ingewikkelder dan het daadwerkelijk is, want ik moet natuurlijk het hele spel uitleggen in een enkele paragraaf. Als je eenmaal aan het spelen bent valt het flink mee. Bovendien heb ik bijna alles uitgelegd, dus het komt helemaal goed.
Harteloze kaarten
Iedereen kiest een personage, waar je speciale kracht en wat details op staan. Zo had een van ons blijkbaar een tattoeage op zijn linkerbeen. Dit vonden we vooral grappig omdat zowel op de mini als op de afbeelding op de kaart geen linkerbeen in beeld is, dus we hebben geen manier om het te bevestigen.
Bij de opzet kregen we een vermoeden dat dit een lastige kon worden. We hadden veel kaarten in Europa opengedraaid, waardoor het maar zo kon gebeuren dat er een kettingreactie plaats zou vinden. En wij begonnen aan de andere kant van de wereld, dus we moesten snel onze weg daarheen vinden.
Dat betekende dat we begonnen met een flinke achterstand. Er was geen tijd om een netwerk aan onderzoekstations te bouwen, of om alvast te werken aan een geneesmiddel. We moesten al onze tijd besteden aan het genezen van zieke burgers. Lastig, want tenzij je een medicijn hebt versprijdt de ziekte altijd harder dan wij het kunnen bestrijden.
Gelukkig kon een van ons de rest rond het bord teleporteren en kon ik zelf medicijnen onderzoeken met korting. Daar hebben we maar hevig gebruik van gemaakt.
Alles of niets
Terwijl wij als een gek de grootste brandjes probeerden te blussen lukte het eindelijk om ook her en der een medicijn te onderzoeken. Dus er kwam wat licht over de horizon.
Maar terwijl wij in Europa bezig waren begon de boel mis te gaan in Azië. Een goed geplaatst onderzoeksstation hielp, maar zou het genoeg zijn? Al gauw werd ons potje Pandemic eentje van alles of niets. Om te winnen van de klok moesten we wat offers maken, waardoor het niet meer mogelijk was alles veilig te spelen. Maar als we net de verkeerde kaart trekken was het voorbij. Niets aan te doen, doorspelen en hopen op het beste.
We gebruiken onze tijd efficiënt en wisten meerdere catastrophes te voorkomen terwijl we alsnog af en toe een doel bereikten. Twee beurten, dat is wat we nodig hadden om te winnen. En toen trokken we de kaart…
Helaas, mijn eerste potje Pandemic eindigde in verlies. Hebben we het perfect gespeeld? Waarschijnlijk niet, het was mijn eerste potje. Daarom zet je altijd medische professionals in deze posities en niet iemand die wel eens een bordspelletje speelt. Nu krijg je de apocalyps!
Pandemic: Wat vond ik ervan?
Ondanks onze nederlaag heb ik Pandemic met veel plezier gespeeld. We hadden een leuke tijd met zijn drieën en tot mijn verrassing waren we binnen een uurtje klaar. Fijn, want er stonden andere spellen in de kast waar we graag mee aan de slag gingen. Zo heb ik ook Dune: Imperium van mijn top 100 poster kunnen krassen.
Het grootste minpunt is eigenlijk dat er weinig bescherming is tegen de alfagamer. Een term waar ik later een keer dieper op in zal gaan. Kort samengevat betekent het dat een enkele, meer ervaren speler een coöperatief bordspel claimt en voor de rest gaat spelen omdat die persoon alles kent en daarom weet wat de beste zetten zijn. De enige bescherming van Pandemic hiertegen zijn de handkaarten. Maar met de manier waarop het spel werkt kan je eigenlijk net zo goed met open hand spelen, en dan is die bescherming weer weg.
Ik raad Pandemic aan voor mensen die weinig tot een beetje ervaring hebben met bordspellen en graag willen samenwerken. Met de moeilijkheidsgraad kan je de boel iets opschroeven, maar dat maakt het spel niet technisch ingewikkelder. Meer ervaren bordspelfans zullen Pandemic daarom niet meer dan een paar keer spelen voor ze gaan zoeken naar iets met wat meer pit.
Geef een reactie