Oxenfree review – Radio Gaga?

Ik ben niet zo goed met horror. Vandaar dat ik Oxenfree in eerste instantie liet liggen. Maar vrienden bleven maar zeggen dat het niet zo eng is en ondertussen is het vervolg al uit. En voor ik dat ga spelen moet ik toch echt met het origineel aan de slag. Dus hier is mijn review.

Het anker opheffen

In Oxenfree speel je als Alex, een tiener die met haar nieuwe stiefbroer Jonas en beste vriend Ren op weg is naar het fictieve Edwards eiland. Hoewel het eiland ’s nachts gesloten is, houdt een groep tieners daar elk jaar een feestje dat niet eindigt voor de zon opkomt. Dit jaar zijn Alex en haar vrienden aan de beurt.

Ze doen dit vanwege de mysterieuze radiosignalen die je alleen daar kunt ontvangen. Als je verbinding maakt met een radiootje, kan het soms zelfs wat vreemde fenomenen teweeg brengen. Na wat drama rondom het kampvuur besluit jij de rest even daar te laten en met Ren en Jonas naar de grot te gaan waar deze fenomenen het sterkst zijn.

Als Alex een mysterieus signaal oppikt gaat alles mis. Ze valt flauw en wordt dan samen met Jonas wakker in de buurt van de radiotoren. Al gauw leren ze dat de rest vergelijkbare ervaringen heeft en naar verschillende plekken op het eiland is geteleporteerd. Er is iets vreemds aan de hand. Zijn hier spoken bij betrokken? En wat hebben ze te maken met de geschiedenis van Edwards eiland?

Wat voor game is Oxenfree?

Oxenfree is een narratief, ‘grafisch avontuur’. Dat betekent dat je vooral zelf keuzes maakt en het verhaal zich daar omheen aanpast. Het is in essentie een choose your own adventure waar je doorheen loopt. Er zijn verschillende eindes die je haalt op basis van je acties.

Het is ook een horror-game, maar niet zoals Amnesia of Dead Space. Oxenfree is minder eng en meer griezelig. Er zitten niet constant monsters achter je aan. De sfeer zit hem meer in het verhaal. Je ontrafelt langzaam wat er aan de hand is en waarom dit allemaal gebeurt.

De game is ook lekker kort. Zo rond de vier uur. Iets dat ik zeker kan waarderen. Ontwikkelaars Night School Studio moedigen je aan het spel meerdere keren te spelen om verschillende eindes te zien en new game+ bevat ook wat interessante geheimpjes die je voor jezelf moet ontdekken. Dat maakt de korte speelduur wat mij betreft alleen maar beter.

Geschiedenis en drama

Aan het hart van Oxenfree staan twee dingen: het mysterie van het eiland en het drama tussen de personages. Meestal ben ik niet zo van tienerdrama. Het is een van de redenen dat ik True Colors het beste deel van de Life Is Strange serie vind. Maar gek genoeg ergerde ik mij er in deze game niet zo aan.

Het hielp dat ik de geschiedenis rondom de personages interessant vond. Alex’ ouders zijn gescheiden nadat haar broer Michael plots overleed. Haar moeder trouwde met de vader van Jonas. Ze hebben elkaar een paar uur geleden pas echt ontmoet en ze weten nog niet zo goed hoe ze met elkaar om moeten gaan. Dan heb je Clarissa, die de hele tijd gemeen is tegen Alex. Als speler leer je later dat dit komt doordat Clarissa een relatie had met Michael en zij vindt dat het Alex’ schuld is dat hij dood is. Michael verdronk namelijk toen hij nog een keertje ging zwemmen met zijn zusje voor hij de stad verliet om te studeren.

Van Nona leer je dat Clarissa, ondanks de manier waarop ze zich voordoet, een trouwe en aandachtige vriend is die alle stoppen uit de kast had getrokken toen Nona’s verjaardagsfeest niet doorging door omstandigheden. Misschien kan jij de boel met Clarissa wel rechttrekken?

Wat je leert is sterk afhankelijk van de personen die je met je meeneemt op je reis of waar je even tijd aan besteedt als de boel wat rustiger is. Dit zorgt er niet alleen voor dat je inderdaad Oxenfree meerdere malen uit wil spelen, het geeft de personages een bepaalde diepgang die je wil ontdekken. De enige uitzondering is Ren, die niet zo interessant is naast zijn romantische interesse in Nona.

Edwards eiland en de onderzeeër

De andere kern van Oxenfree is Edwards eiland en de onderzeeër die in 1943 zonk in de buurt van het eiland. Je ontrafelt langzaam wat er rond die tijd gebeurd is, maar daar stopt de geschiedenis van Edwards eiland niet. Het was ooit een militaire basis en school waar legerofficieren leerden over radio, communicatie en gecodeerde berichten. Heeft dat misschien iets te maken met de signalen die Alex steeds oppakt?

Het mysterie ontrafelt zich langzaam en het sleurt je met zich mee. Het tempo gepaard met de suspense zijn perfect. Ik was nooit verveeld en ik wou altijd meer weten over alles. Dan gebeurt er op het perfecte moment iets heftigs en twijfel ik niet eens over het spel wegzetten.

De muziek van Oxenfree hielp hier ook bij. De soundtrack is super. Het past zich ook perfect aan de stemming van het moment aan. Soms is het vrolijk, soms griezelig en soms zelfs naargeestig. Bovendien speelt het een verrassende rol in de game. Maar ook dat zullen jullie zelf moeten ontdekken.

Oxenfree gameplay

Wat de gameplay betreft, die is wat simplistisch. Het voornaamste dat je doet is dialoogopties kiezen. Je moet wel snel zijn, anders vatten je metgezellen het op als stilte.

Dit klinkt misschien minimalistisch, maar wat mij betreft is het een uitstekende keuze. Oxenfree heeft geen actie nodig. Sterker nog, het zou alleen maar afleiden van het narratief. Er zijn wat collectibles en je kan af en toe een geheimpje ontdekken door op bepaalde plekken je radio op bepaalde kanalen te zetten, maar daar houdt het mee op. En dat is prima. Het maakt van Oxenfree een horrorgame die je als angsthaas kan spelen. Eentje die aanvoelt als een griezelverhaal die je verteld wordt aan het kampvuur.

Oké, er is één soort puzzel, maar je kunt het dat nauwelijks noemen. Ik kan niet in teveel details gaan zonder spoilers, maar de oplossing is elke keer hetzelfde en er is weinig uitdaging aan. Dit is het zwakste deel van Oxenfree. Omdat de puzzels zo gemakkelijk en zonder afwisseling zijn voegen ze niet echt wat toe. Ze leiden alleen af. En dat heeft de game niet nodig. Tegelijkertijd werken ze wel thematisch en ze doen iets met het verhaal. Dus misschien is het prima? Maar ik moet iets als minpunt opnoemen en ik kom niet echt op iets anders.

Conclusie

Oxenfree is top. Het heeft een mysterieus en meesleepend verhaal en het grootste gedeelte van de personages is interessant. Ook de muziek is top. Bovendien is het lekker kort en het is zelfs gratis via Netflix, dus er is eigenlijk geen excuus om het niet te spelen. Zolang je niet een ‘moeilijke’ game zoekt.

Oxenfree is te spelen op mobiel, pc, PlayStation 4, Xbox One en Nintendo Switch. Voor deze review speelde ik op de Switch.

Oordeel: 9,0

Gerelateerde berichten:

Shadowrun Hong Kong review – Science fantasy Oxenfree 2 review – De tweede golf Dredge review: een verdacht geurtje