Dredge review: een verdacht geurtje

Een tijdje terug kwam ik in contact met Dredge, een indie visgame met lichte horror elementen. Het trok mijn aandacht en ik besloot de boel voor jullie uit te vissen. Hier is de review.

Pech of lot?

Dredge begint als jij op weg bent naar het eiland The Marrows om te beginnen met je nieuwe baan. Het is een lange reis, waardoor je in een pikzwarte nacht tegen de klippen loopt. Je bootje zinkt, maar bewoners van The Marrows weten jou te redden. De burgemeester geeft je een nieuw bootje, maar vertelt je ook dat een deel van je winst wordt ingehouden tot je schuld is afgelost.

Geen goed begin, maar het wordt erger. Je wordt gewaarschuwd niet ‘s nachts het water op te gaan. Er is dan namelijk een mysterieuze mist waarin andere zeevaarders steeds verdwijnen. Ook komen er blijkbaar gevaren naar boven. Onheilspellend, denk je dan, maar oké. Gewoon terug keren voor het donker wordt.

Dan krijg je steeds meer verzoeken om vissen te vangen die alleen ‘s nachts verschijnen. En je moet steeds verder varen om doelen te bereiken. Al gauw word je gedwongen de nacht te trotseren. Ondertussen vang je af en toe monsterlijk gemuteerde versies van vissen met extra hoofden, tentakels en stinkende gezwellen. Hier is iets meer aan de hand…

Vissen en inventory management

De gameplay van Dredge is verraderlijk simpel. Je vangt vissen en probeert er zoveel mogelijk kwijt in je gelimiteerde opslag . Dan keer je terug naar The Marrows of ergens anders waar een visboer is en verkoop je jouw hopelijk nog verse vangst. Ondertussen overweeg je wat je wel of niet aan gereedschap meeneemt, want dat neemt ook allemaal ruimte in.

Om te vissen moet je een visplekje vinden met de juiste hengel op hand. Het vissen gaat automatisch goed, maar door een timing-minigame te spelen kan je ervoor zorgen dat het sneller gaat. Dat is belangrijk, want tijd is kostbaar in Dredge. Je vis blijft maar zo lang vers en bovendien gebeuren er ‘s nachts allerlei slechte dingen.

De inventory management is Tetris-achtig a la Resident Evil. Vissen en andere dingen hebben verschillende groottes en vormen. Je kan ze roteren, maar niet spiegelen. Als je boot vol zit, is dat ook een goede indicatie om weer eens je weg naar een haven te vinden.

Deze simpele mechanieken zorgen voor een bevredigende gameplayloop. Al gauw leer je hoe je je schip kan opwaarderen zodat het meer vis kan dragen, of om je slots te verbeteren zodat je meer of beter gereedschap mee kunt nemen. Ondertussen doe je research voor de betere hengels en motoren en vervul je verzoeken van verschillende NPC’s. Het volgende doel is altijd binnen handbereik. Hierdoor is het ook moeilijk Dredge weg te leggen, omdat je gemakkelijk in de ‘nog één objective’ mentaliteit terecht komt.

Deze loop slaagt er ook in om je steeds verder je schulp uit te trekken. Aan het begin overweeg je niet eens na zonsondergang het water op te gaan, maar Dredge lokt je als een zeemeerminlied het gevaar in. Een groter vrachtruim zorgt ervoor dat je langer op zee bent voor je het gevuld hebt. Duurdere vissen zitten meestal verder op het water. Voor je het weet ben je omsingeld door visachtige monsters voor je een luchtje begon te ruiken. Het enige nadeel is dat geld al vrij gauw niet meer zo uitmaakt, omdat je meer munten binnen lijkt te halen dan je uit kan geven. De focus lijkt meer op upgradematerialen te liggen.

Hiermee maakt Dredge een onwaarschijnlijke combinatie tussen nieuwsgierigheid en een ongemakkelijk gevoel. Er is niets om je mee te verdedigen tegen gevaren, dus als er iets is, kan je alleen maar vluchten en hopen dat het goed gaat. Maar ondertussen wil je wel weten wat alles is.

De mysterie van het diepe

Het verhaal is hier een belangrijk onderdeel van. Meteen aan het begin is de bevolking van The Marrows vreemd. De burgemeester vertelt dat de vorige visser is ontslagen. Of is hij verdwenen? Je krijgt geen duidelijk antwoord. De visboer heeft een verdachte interesse in de gemuteerde vissen die je vangt en sluit zijn winkel voor een tijd als je hem er een geeft. En als je een zakdoekje vindt, word je benaderd door een verdacht figuur dat je vraagt met het zakdoekje naar zijn eiland te komen.

De mysteries zullen zich langzaam ontrafelen. Maar net als de gameplayloop is er steeds een nieuw mysterie aan de horizon. Je vertrouwt niemand, terwijl je wel meer wil weten. Elke keer dat je een artefact levert aan de mysterieuze man krijgt je een nieuwe, magische kracht. Dat is fijn, maar wat is de prijs eigenlijk? Ben jij deals aan het maken met de duivel zonder dat je het door hebt?

Ondertussen vind je af en toe flessenpost op het water, die een verhaal vertelt van twee geliefden. Een van de twee lijkt langzaam zijn verstand te verliezen terwijl hij een zeegod begint te aanbidden. Ook vind je ruïnes van een oude bevolking, met speciale altaren om specifieke vissen te offeren. En vreemde runen die op je hand lijken te reageren. Zoveel vragen over deze wereld borrelen naar de oppervlakte, en vaak krijg je slechts het topje van de ijsberg.

En dan, niets

Dan komt het einde, redelijk uit het niets. Niet dat ik de game te kort vind. In tegendeel, Dredge is ongeveer de lengte die het hoort te zijn. Het hoofdverhaal is zo’n tien uur lang, met genoeg zijcontent om die speelduur te verdubbelen. Met de simpele gameplay had het zeker niet meer moeten zijn. Wat mij betreft is de lengte perfect.

Maar het verhaal komt wel vrij plots tot een einde. Niet dat je het niet helemaal aan ziet komen. Je hebt er de hele tijd naartoe zitten werken. Ik had alleen net iets meer fanfare verwacht. Er wordt weinig uitgelegd en de sequence is minder dan vijf minuten lang.

Als je goed had opgelet tijdens de game begrijp je misschien wel meer van wat er aan de hand is. Ook is er een geheim, alternatief einde dat net iets beter is als je het verhaal tot nog toe hebt gevolgd.

Conclusie

Het einde is lichtelijk teleurstellend, maar alles tot op dat punt is uitstekend. Het is mysterieus en griezellig, zonder ooit voluit eng te worden. Ook is de gameplayloop en de loop van het verhaal uitstekend, met het volgende doel altijd net in zicht. Dredge is zeker het spelen waard.

Dredge is te spelen op PS4, PS5, Xbox Series X/S, Xbox One, Nintendo Switch en pc. Voor deze review speelde ik op de Switch.

Oordeel: 8,5

Gerelateerde berichten:

Shadowrun Hong Kong review – Science fantasy Cassette Beasts review – Pokémon maar dan goed? Oxenfree review – Radio Gaga?