The Fuzzies review – Alle ballen verzamelen

Sinds ik drie jaar geleden de videoreview van Shut Up & Sit Down zag wou ik The Fuzzies in mijn collectie hebben. Het spel leek me geinig en het is ook een leuke setpiece in mijn spellenkast. Helaas was het lange tijd nergens te verkrijgen. Maar een maandje ofzo geleden zag ik het eindelijk te koop in Subcultures. Dus heb ik het meteen op de kop getikt en een paar keer gespeeld.

Wat is The Fuzzies?

The Fuzzies is een dexterity game die zwaar doet denken aan Jenga. Spelers moeten om de beurt een balletje pakken en ergens hoger op de toren plaatsen. Het lijkt allemaal heel simpel.

De twist is dat je in plaats van houten blokken, die allemaal recht en gelijkvormig zijn en dus mooi op elkaar stapelen, vilten balletjes gebruikt. Deze ronde vorm is veel onhandiger bij het vormen van een toren, en de vezels van de ballen houden bovendien elkaar vast. Als gevolg is er best wat beweging in de toren elke keer dat je een balletje aanraakt.

Ook komen er uitdagingen bij in de vorm van willekeurige kaarten. Deze dwingen jou op onhandige manieren te spelen op momenten die misschien niet zo goed uitkomen. Doe je best, want je verliest als de toren valt.

The Fuzzies is niet een diep en strategisch spel. Het is een partyspel die je even tussendoor speelt. Het is spannend, zenuwslopend en grappig. Als deze dingen je aanspreken, dan is deze review voor jou.

De regels van The Fuzzies

De regels van The Fuzzies zijn simpel. In jouw beurt kijk je naar de bovenste kaart van de stapel. De kleur bepaalt wat voor kleur het balletje dat jij verplaatst moet zijn. Die verwijder je van de toren en plaats je ergens hoger weer terug. Als er niets valt, dan geef je de beurt door.

Vallen er wel wat fuzzies, dan verzamel je die en gooi je ze in de beker. Zijn het er minder dan tien, dan krijg je evenveel strafkaarten als dat er ballen vielen. Deze geven je extra uitdagingen voor je volgende beurt. Als er tien of meer vallen heb je verloren.

Zeker aan het begin ben je waarschijnlijk geneigd om de fuzzies die je uit de toren weet te peuteren bovenop de toren te leggen. Maar dat is helemaal niet nodig. Omdat de balletjes elkaar een beetje vasthouden kan je prima eentje ergens tegen de wand duwen. Dit is niet alleen soms gemakkelijker, het kan de toren ook versterken of verzwakken.

Het spel vraagt daarom aan jou wat voor spel je wil spelen. Wil je alles zo veilig mogelijk houden door kraters te vullen en de toren zo lang mogelijk stabiel te houden? Dat kan zeker. Maar je kan ook juist alles aan het wankelen brengen om je tegenstanders lekker te laten zweten. Dat is heerlijk, al kan je er natuurlijk ook spijt van krijgen als het eenmaal weer jouw beurt is.

Opzet en opruimen

The Fuzzies is erg gemakkelijk om op te zetten. Zet de basis op de tafel en verwijder de beker. Schud de kaarten en klaar is kees. De speler die aan de beurt is krijgt de kaarten en het pincet, waarna die zelf kiest of je een fuzzie gaat pakken met je hand of met het gereedschap.

Het fijne is ook dat je tijdens het spelen het spel eigenlijk al klaar aan het maken bent voor het volgende potje, of om het weg te stoppen in de kast. Elke keer dat er balletjes vallen, gooi je die in het bekertje. Als de toren eenmaal valt, dan gooi je de rest ook in de beker en druk je het wat aan. Nu ben je klaar voor het volgende potje.

Dat laatste moet je wel even doen. Dan gaan de ballen elkaar namelijk een stuk beter vastgrijpen. Je wil niet dat het allemaal losse fuzzies zijn, dat speelt niet lekker. Deze stap is het enige dat mis kan gaan bij het opruimen/opzetten.

De toren ziet er trouwens erg leuk uit. Het lijkt op een modernistisch kunstwerk, of iets dat aliens hebben gemaakt. Ik heb persoonlijk de doos weggestopt zodat mijn vrienden meteen de beker en de toren zien. Door het rare uiterlijk vangt het hun ogen, wat ze nieuwsgierig maakt. Wat er op zijn beurt weer voor zorgt dat The Fuzzies veel op tafel komt.

Kaarten met kleuren

Dat je niet gewoon elk balletje mag pakken, maakt The Fuzzies extra spannend. Een los balletje vinden is gemakkelijk, maar met maar 1/5 van de fuzzies als optie wordt dat een stuk moeilijker. Soms heb je geluk en haal je opgelucht adem. Maar soms heb je dat ook zeer zeker niet.

De straffen staan op de andere kant van de kaarten en zijn per kleur bepaald. Blauw zegt bijvoorbeeld altijd dat je je oog moet bedekken. Je weet daarom wat je gaat krijgen als er iets fout gaat.

Op zichzelf zijn de straffen goed te doen. Olifantarmen voelt misschien een beetje onhandig, maar je kan best een balletje pakken en weer plaatsen met een rare, uitgestrekte arm. Als je ook nog je niet-dominante hand moet gebruiken én je oog moet bedekken, dan is het een heel ander verhaal.

Maar je straf bijt je de volgende beurt pas in de billen. Daarom is er altijd een stille hoop. Wat als de toren valt voor jij helemaal moeilijk moet doen? Dan maakt het helemaal niet uit! De winnaar van The Fuzzies is niet de persoon die de minste strafkaarten heeft, er is slechts een verliezer. Als gevolg zijn niet alleen jouw beurten spannend, die van je tegenstanders ook. Want als de toren valt, dan is dat een flinke opluchting.

Het enige minpuntje dat ik hier aan het spel kan geven, is dat je voor olifantarmen soms even het spelregelboekje erbij pakt. Je vraagt je namelijk misschien af hoe je je oog kan bedekken en tegelijkertijd in je neus kan knijpen. Dan zie je dat dit knijpen niet hoeft. Als je maar met een deel van je hand je neus aanraakt is het goed.

Billen bevroren

Een belangrijke regel in The Fuzzies, is dat je vast zit aan je stoel. Zodra het spel begint mag je niet meer opstaan. Dat betekent dat je niet bij een deel van de toren kan, wat alles een stuk moeilijker maakt.

Je mag wel de toren draaien door de zwarte basis te roteren. Dat helpt een hoop, maar het komt ook met bepaalde risico’s. De toren wordt namelijk steeds instabieler en na verloop van tijd hangen sommige ballen er wat losjes bij. Al gauw durf je de toren eigenlijk niet meer te draaien, want dan gaan er geheid ballen vallen.

Dus word je gedwongen onhandige zetten te maken. Aan de andere kant is er misschien een handig balletje die helemaal los zit. Maar die kan je niet zien, en je kan er zeker niet goed bij. Dan maar iets dat aardig is ingebouwd. Misschien vallen er een paar fuzzies, maar als je moet roteren gaat er veel meer mis.

Ook ziet de toren er per kant heel anders uit. Aan jouw kant lijkt alles misschien veilig, maar aan de andere kant is het duidelijk aan het leunen door een gigantische krater. Dat weet je niet, dus werk je met halve informatie. Het enige dat je hebt, is het zenuwachtige giegelen van je tegenstanders.

Conclusie

The Fuzzies is een heerlijk spelletje voor tussendoor. Het is spannend, geinig en het ziet er ook leuk uit. De minpunten zijn klein en ik moest er zelfs een beetje naar graven. Zoek jij een dexterityspel die met regelmaat op tafel komt? Dan zit je hiermee helemaal goed.

Oordeel: 9,5

Gerelateerde berichten:

The Binding of Isaac: Four Souls review – Meer zielen, meer vreugde Paco Sako review – Schaken op de dansvloer Patchwork review – mijn favoriete spel