Binnenkort mag ik weer DM’en in de bibliotheek van Schiedam. Deze keer doe ik het alleen voor een groepje kinderen van negen tot twaalf jaar oud. Dat is een heel andere ervaring. Daarom zijn hier wat dingen waar ik rekening mee houd.
De attentiespan van kinderen is korter
In mijn tienerjaren gaf ik schaakles aan kinderen in Zutphen. Daar leerde ik een hele benangrijke les: kinderen zitten niet lang stil. Daar moest ik mijn lessen op aanpassen, en voor DM’en is dat net zo.
Je hebt ongeveer een uur voor een kind niet meer kan concentreren. De lessen waren daarom een uur lang en de rollenspelsessies moeten daar ook aan voldoen. Anders eindigt het in chaos, en niet het soort dat leuk is. Op tijd afkappen, dus.
Dat is aanzienlijk korter dan de gebruikelijke 3-5 uur die ik neem voor een sessie. Zeker als het een afgerond verhaal moet worden. Normaal gesproken gebruik ik de ‘vijf kamer-structuur‘ om een avontuur die één sessie duurt te vullen. Vijf gebieden voor de spelers om te bezoeken, elk met een eigen uitdaging om te overtreffen. Ze hoeven niet allemaal bezocht te worden, maar ze zijn klaar om gebruikt te worden.
Met een uur op de klok verwacht ik dat de spelers een enkele ‘kamer’ of optie gaan verkennen. Daarom is het belangrijk dat ik alle opties meteen presenteer. Ook moeten ze allemaal leiden naar een mogelijke oplossing. Ik heb nog steeds ‘vijf kamers’, maar er wordt maar één deur geopend. Zo hebben de spelers de vrijheid iets te kiezen en zijn we alsnog op tijd klaar. En ja, dat betekent dat 4/5 van mijn voorbereiding niet gezien wordt.
Kinderen denken anders
In mijn ervaring zijn kinderen vaak zowel dan slimmer en minder slim dan je denkt. Hun manier van denken is namelijk anders dan dat van ons. Doordenken en rekenen is moeilijker, maar hun denkwijze is vaak wel flexiebeler.
Dungeons & Dragons is daarom een systeem dat ietwat te ingewikkeld is. Er komt een hoop rekenen bij kijken dat voor sommige mensen van mijn leeftijd al teveel kan zijn. Ook kan ik niet verwachten dat ze een waslijst aan spreuken leren kennen, of dat ze begrijpen hoe armor class werkt.
Gelukkig zijn er genoeg andere systemen. Kids on Brooms of Honey Heist zijn goede voorbeelden van RPG’s met aanzienlijk lichtere regels. In dit geval koos de bibliotheek voor Mausritter, een rollenspel waarin iedereen een muis is. Dat gaat goed met het kinderboekenthema van avontuur en bovendien is hun mascotte ook een muis. Die kan ik dan meteen ook in het verhaal verwerken.
De flexibele denkwijze betekent aan de andere kant dat de kinderen van alle hoeken kunnen komen. Ze komen met vreemde oplossingen waar ik niet aan gedacht had. Misschien zouden ze in het echte leven niet werken. Maar het is niet mijn taak om ze een natuurkundeles te geven. Een beetje fantasie maakt het hele gebeuren magischer. Daarom moet ik goed voorbereid zijn op alles en altijd klaar zijn om flink te improviseren.
Passen op mijn woorden
Het is niet zo dat één op de vijf woorden die over mijn lippen een scheldwoord is. Maar soms zeg ik wel even poep in het Engels. Als ik DM voor vrienden of mensen van mijn leeftijd, dan is dat geen probleem. Sterker nog, ik kan het gebruiken om specifieke personages karakter te geven.
Als je speelt met kinderen, dan moet je even wat beter op je woorden letten. Anders pikken ze wat woorden op van mij en wijzen de ouders beschuldigend met de vinger. Bovendien zijn ze er ook gewoon nog een beetje jong voor. Misschien verstandig om alvast wat vervangende woorden te bedenken, zodat ik die strategisch in kan zetten.
Woorden zijn niet het enige waar kinderen misschien nog niet klaar voor zijn. Avontuur kan gevaarlijk zijn. Soms is het een goed idee om kinderen te waarschuwen voor zulke verhalen. Maar je wil ze ook niet traumatiseren. Daarom ga ik bijvoorbeeld niet beschrijven hoe een kat een muis aan stukken kan scheuren als die er één vangt. Zeker niet als de spelers op dat moment muizen zijn.
Zo zijn er natuurlijk meer onderwerpen die je beter kan vermijden, of in ieder geval verhullen. De ouders mogen bijvoorbeeld lekker zelf hun jongen vertellen over de bloemetjes en de bijtjes, daar ga ik mijn enkele uur niet aan wijden. Dingen als wreedheid zal ik ook zoveel intomen. De kinderen mogen nog even geloven dat alles in de wereld goed is.
Ze hebben een wilde fantasie
Kinderen hebben een groot inbeeldingsvermogen. Ze leven soms in hun eigen wereldje, waarin hun fantasie helemaal de vrije loop gaat. In dat opzicht zijn rollenspellen helemaal perfect voor ze.
Ik zal daarom mijn best doen die fantasie aan te wakkeren. Om dat te doen ga ik bijvoorbeeld verkleed, zodat zij en ik helemaal in de stemming komen. Sommige mensen gaan graag verkleed naar hun RPG-sessies, maar gebruikelijk doe ik dat niet zonder goede reden.
Daarnaast ga ik ook een leuke afspeellijst samenstellen. Muziek helpt ontzettend in het zetten van de toon, dus ik ga het inzetten om ons avontuurtje helemaal tot leven te brengen. Muziek is sowieso een aanrader tijdens een RPG, maar het kan soms lastig zijn dat te managen terwijl je ook het spel aan het leiden bent.
Wat leuke mini’s maken het helemaal af. Toevallig heb ik op de vorige RinCon een set konijnenfiguren gekocht. Dat zijn geen muizen, maar ze lijken genoeg dat ze ervoor door kunnen gaan. Nu zijn ze nog grijs, maar hopelijk krijg ik de kans ze voor die tijd een likje verf te geven.
Voorbereid naar de bieb
Ik houd mijn avontuur kort, maak het niet te ingewikkeld en ben klaar voor rare ideeën. Ook let ik op de onderwerpen die ik aanhaal en de woorden die ik gebruik. Zijn er meer dingen waar een lezer of ik rekening mee kan houden als we gaan DM’en voor kinderen? Laat het weten in de comments!
Geef een reactie