Toen Netflix aankondige dat ze werken aan een Exploding Kittens serie schoten mijn wenkbrauwen haast van mijn hoofd. Hoe gaan ze een serie maken van een spel waar praktisch geen verhaal in zit? Mijn zorgen bleken terecht te zijn. Maar in plaats van daarop focussen besloot ik mij te richten op bordspelseries die ik wél wil zien. Hier zijn er vijf!
Charterstone
Ik besloot RPG’s niet op deze lijst te zetten omdat het te gemakkelijk is en omdat het ook al ruim en breed bestaat. Dat ze veel world building hebben spreekt al voor zich als je kijkt naar hoevaak ze geadapteerd worden door videogames. Maar waar je misschien niet aan dacht is legacyspellen. Dit genre aan bordspellen laat jou en je medespelers meerdere potjes spelen met een doorgaand verhaal die gestuurd wordt door jullie succes, falen en keuzes. Daarom is het genre perfect voor bordspelseries.
Kijk bijvoorbeeld naar Charterstone. In zijn aard is het een aardig simpele workerplacement waarin spelers een stadje proberen te bouwen. Dit doen ze op een zwevend eiland, wat opzich al een interessant plaatje biedt. Dan heb je de onsterfelijke ‘Forever King’, die al meerdere generaties over de wereld van Charterstone heerst. Al gauw blijkt hier wat dubieus achter te zitten. Wat voor offers worden er gemaakt voor deze onsterfelijkheid? En waarom heeft de Forever King een barrière om de stad heen gezet zonder dit met de bouwers te bespreken?
Dit zijn vragen die gedurende het spel beetje bij beetje beantwoord worden. Toegegeven, het verhaal kan soms wat dunnetjes zijn. Maar dat kunnen de schrijvers van een serie juist een beetje uitwerken. Ze kunnen zelfs interessante dingen doen met de verschillende charters die de spelers vullen. Ook het bouwen van een stad vanuit niets, met alle uitdagingen die daarbij komen kijken en de politieke spellen tussen leiders, is op zichzelf al de intrige waard. Alles bij elkaar heeft Charterstone een hoop potentie.
Wat ik voor me zie is een serie die niet een enkele protagonist heeft, maar alle charters in gelijke mate weergeeft. Zij spelen politieke spelletjes met elkaar voor de goedkeuring van de Forever King, maar beginnen ook steeds meer aan diens goedheid te twijfelen.
Dungeon Lords / Dungeon Petz
Het helpt als een spel al behoorlijk de toon zet. Dungeon Lords en vervolg Dungeon Petz zijn sarcastisch en melig, waardoor ik al een behoorlijk beeld heb van de bordspelseries. En ik heb er nu al zin in.
In Dungeon Lords ben jij een dungeon lord die niets liever wil dan een prachtige kerker bouwen waar iedereen ‘U’ tegen zal zeggen. Daar komt een hoop constructie en management bij kijken. Maar het grootste probleem: ‘helden’ die steeds al jouw harde werk proberen te verzieken. Je zou al dat burgervolk heus met rust laten, maar met alle wind tegen moet je soms een beetje terroriseren om geen verlies te maken. Waarom snappen mensen dat niet?
In Dungeon Petz ben je een imp die werkte voor een ondertussen gefaalde dungeon. Werkloos en met niets behalve goede moed besluit jij de allereerste huisdierenwinkel voor dungeon lords op te zetten. Direct naast de andere eerste dierenwinkel. En tegenover twee andere eerste dierenwinkels. Misschien had je jouw idee niet moeten delen met jouw nu evengoed werkloze vrienden.
Wat ik voor me zie is een serie die focust op imps. Ze worden aangenomen om te helpen in de kerker van een inkapabele dungeon lord, waardoor we te zien krijgen hoe het leven in deze omgeving eruit ziet. We zien een hoop monsters, vallen, invasies en zelfs diefstal en handel met het naburige dorp. Dan faalt de kerker en zetten de hoofdpersonages dierenwinkels op zonder dat met elkaar te overleggen. Dit allemaal gaat gepaard met een gezonde dosis humor.
Root
Ik overwoog Everdell hier neer te zetten, maar hoeveel bordspelseries heb je nodig over het bouwen van steden? Daarom besloot ik te focussen op een ander bordspel over fabeldiertjes: Root.
Root gaat over ‘Het Woudland’, een groot bos dat in eerste instantie wordt geregeerd door roofvogels die zich de ‘Eyrie’ noemen. Maar hun stricte regime stort in, net zoals dat in Nederland steeds gebeurt. Ze proberen zich weer op te rapen terwijl Marquise de Kat de macht over probeert te nemen en een revolutie van knaagdieren vrijheid probeert te winnen voor het volk. Vagebonden zoals wasberen kiezen geen kant. In plaats daarvan helpen ze hier en daar en behouden ze balans. Zo kunnen zij namelijk beter profiteren van de chaos.
Root heeft een hoop karakter, wat je terug ziet in de vier facties. Die hebben elk totaal andere mechanieken en doelen. Hierdoor speelt elke speler eigenlijk een volledig ander spel. De Eyrie proberen een wet vast te stellen, maar bezwijken ook onder het gewicht van hun eigen, steeds strengere regels. Marquise heeft een groot staand leger maar geen gebied, dus hun focus is op verroveren. De verzetstrijders proberen het volk aan te sporen voor zichzelf op te komen. De vagebond heeft niet eens een leger, die speler bestuurt een enkel figuur die kan handelen of zich aan kan sluiten bij conflicten. En we hebben het nog niet eens gehad over de facties van de uitbreidingen.
De wereld van Root is complex en interessant, met een hoop verschillende perspectieven. Een serie vanuit het perspectief van een vagebond, die contact heeft met alle andere facties en daarom Het Woudland van alle verschillende kanten kan laten zien, zou absoluut het kijken waard zijn. Misschien laat het zelfs de potentie van bordspelseries zien.
Scythe
Scythe is het tweede spel van Stonemaier Games en het tweede spel over politieke en militaire conflicten. Ook lijkt het me het beste als de serie focust op Rise of Fenris, wat een legacy uitbreiding is. Toch vond ik het bijzonder genoeg op de lijst te zetten.
Het spel speelt zich af op een alternatieve aarde rondom 1920. Nicola Tesla heeft een fabriek gebouwd die onafhankelijk en zo groot is dat het in essentie een stadstaat is. Daar bouwt hij talloze uitvindingen die voor groot geld verkocht worden. Daaronder is ook de mech. Deze grote machines zijn in eerste instantie bedoeld om boeren te helpen bij hun voedselproductie. Maar het duurt niet lang voor de legers van grote naties bedenken dat oorlogvoering volledig op zijn kant kan zetten door deze machtige machines.
Zoveel zelfs dat er een koude oorlog ontstaat. Er zijn een hoop kleine schermutselingen, maar een grote oorlog wordt vermeden. Deze zou namelijk disastureuze gevolgen hebben op de wereld. Een beetje zoals de atoombommen dat deden na de Tweede Wereldoorlog voor ons. Teleurgesteld in deze ontwikkeling trekt Tesla zich terug en sluit hij de fabriek af voor volk van buitenaf. Facties beginnen te plannen om de fabriek over te nemen, in de hoop technologieën te vinden om de wereld mee over te nemen.
Hoewel bordspelseries over Scythe de verschillende facties zouden kunnen laten zien, lijkt het mij beter om te focussen op Vesna Tesla. De dochter van Nicola is op zoek naar haar vader, want ook zij heeft niets meer van hem gehoord sinds hij de poorten van De Fabriek sloot. Ondertussen is er het mysterie van de agressieve Fenris machines die enkel op vernietiging uit lijken te zijn. Waar komen ze vandaan?
The Others
Er is een reële kans dat The Others een van de bordspelseries is die ik niet ga kijken. Niet omdat ik geen interesse heb, maar omdat ik niet zo goed ben met horror. Iets wat je niet kan vermijden met dit spel.
In The Others probeert de Hellfire Club een portaal naar de onderwereld te openen. Zo willen ze de Duivel naar aarde brengen en de wereld ten einde brengen. Leden van F.A.I.T.H. proberen dit tegen te gaan. Maar om dat te doen hebben ze kracht nodig. En die kracht komt tegen een prijs.
The Others is een spel waarin één speler het kwaad bestuurt en de rest allemaal een enkel lid van F.A.I.T.H.. Iedereen neemt het dus op tegen een enkele vijand, maar die is natuurlijk wel een hoop krachtiger. Wat het spel vooral interessant maakt is het corruptiesysteem. Daarmee kunnen spelers steeds krachtigere acties uitvoeren, maar wel door krachten van de hel te gebruiken. Daardoor worden ze langzaam maar zeker overgenomen.
Wat ik voor me zie is iets dat misschien een beetje weg heeft van de Castlevania serie. Het heeft een vergelijkbare toon, met een hoop bloed en gore terwijl monsters de wereld overnemen. Het zou een enkel team van F.A.I.T.H. volgen, gevuld met machtige helden die alles op alles zetten om mensen om zich heen te beschermen. Maar ze vechten wel bergopwaarts en worstelen met steeds meer corruptie. Kunnen ze het kwaad verslaan voor ze zichzelf verliezen?
Jullie voorstellen
Dit waren vijf bordspelseries die ik graag zou willen zien. Heb jij nog bordspellen die je graag verfilmd zou zien worden? Laat het dan vooral weten in de comments!
Geef een reactie