Op Moxcon kreeg ik de kans om Sanne en Sanne van de Council of Sannes te spreken. Zij schrijven murder mysteries die je met een grote groep thuis kan spelen. Ik was meteen geïnteresseerd, dus ik nam een exemplaar van de Volkstuinmoord mee naar huis. Ook vroeg ik of ze interesse hadden in een interview, waar ik een enthousiaste “Ja!” als antwoord op kreeg. Dus stapte ik in de trein naar Hoorn om de dames nogmaals te spreken.
De Council of Sannes
De dames zaten op mij te wachten aan een tafeltje in ’t Hop, dus zodra we drinken hadden besteld gingen we van start. Ik heb de Sannes genummerd, zodat je ze kan onderscheiden. Deze nummering is op basis van wie het eerste sprak.
Wil je trouwens de interview luisteren in volle glorie? Dat kan! Je kan hier op play drukken en zelfs meelezen terwijl je luistert.
Arran: Hallo, ik ben Arran van Digitaal & Analoog. Ik zit hier met de Council of Sannes. Hier zijn Sanne en Sanne. Laten we beginnen met: kunnen jullie iets over jezelf vertellen?
Sanne 1: Zeker! Ik ben Sanne, ik ben 25 jaar en ik studeer op het moment aan de PABO. Ik loop nu stage, bij groep 5. En in mijn vrije tijd schrijf ik samen met Sanne aan bordspellen en kijk ik graag films, series en spreek ik graaf af met vrienden.
Sanne 2: Nou, ik ben ook Sanne. Lekker makkelijk. Ik ben nu al 13 jaar met jou (Sanne 1) bevriend. We kennen elkaar van de middelbare school. Daar klikte het meteen, want we hebben dezelfde naam. Ik studeer aan de universiteit, waar ik ook promotieonderzoek doe en voor de klas sta.
Over de Council en de Sannes
Arran: We zijn hier natuurlijk voor de Council of Sannes, die jullie samen hebben opgericht. Zouden jullie daar misschien meer over kunnen vertellen?
Sanne 1: Het is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby. Het begon met Sanne (1), die in de vakantie moordmysteries ging schrijven.
Sanne 2: Ja! Ergens op tv zag ik een programma zo’n mysterie langskomen en vond dat wel leuk, dus toen ging ik er zelf één bouwen. Toen heb ik eerst wat anders geschreven.
Sanne 1: Het was eerst geen rollenspel, je kreeg gewoon info over het verhaal, wat je weet en dan moest je met elkaar gaan praten.
Sanne 2: We vonden het heel erg leuk, dus toen heb jij (Sanne 2) er op een gegeven moment eentje gekocht.
Sanne 1: Ik kocht er inderdaad eentje, iets in de roaring twenties. Volgens mij heette het Murders Incorporated. Ik wilde graag voor mijn 21 dinner een moorddiner doen.
Al vier jaar oud!
Arran: Dat was dus al vier jaar geleden!
Sanne 1: Inderdaad, dat was al vier jaar geleden. Maar het schrijven wou nog niet helemaal lukken, dus toen heb deze gekocht zodat ik minder voor hoefde te bereiden. Het beviel heel erg goed, maar het miste een beetje spice en humor.
Sanne 2: Toen ben ik rollenspellen gaan schrijven, en jij daarna ook. In de zomer ging ik aan de slag en in de winter jij. Eens in de zoveel tijd krijg je dan een update waarin bijvoorbeeld staat dat je bent gestorven. Een nadeel van Murders Incorporated vond ik dat alleen het slachtoffer en de moordenaar een envelop krijgen, waardoor we best wel voorzichtig onder de tafel dat moesten regelen.
Daarom geven wij iedereen er één, zodat dit niet stiekem hoeft. Maar dat vonden we allemaal zo leuk dat we omstebeurt zijn gaan schrijven. Al bijna drie jaar geleden gingen we samen een spel schrijven. Dat was zo leuk, en er kwam zoveel bij kijken met flyers, posters, visitekaartjes dat het zonde was om het alleen te gebruiken voor een keertje.
Zonde om weg te gooien
Sanne 1: Om dan al dat werk erin te steken en dan: “Nou dat was een gezellige avond, deze doen we nooit meer!” Dus we dachten, wat kunnen we hier nog meer mee? Kunnen we mensen vinden die dit ook leuk vinden? Het is ook wel een beetje het soort spel dat je steeds meer een beetje binnen ziet komen in spelletjeswinkels. Niet volledige rollenspellen, maar wel moordmysteries.
Sanne 2: Vooral omdat ik achtergrondjes had gemaakt, jij had ook van alles en nog wat gemaakt.
Sanne 1: En de naam ‘Council of Sannes’, dat komt eigenlijk meer van onze vriendengroep. “Jongens, luister naar de council. De council weet alles.”
Vrienden en spelersaantallen
Arran: Jullie hebben dus ook een vriendengroep die zo gemakkelijk op te trommelen is? Want twaalf mensen oproepen en daar wat voor plannen, dat is best een uitdaging.
Sanne 2: Twaalf? We hebben 25 voor de volgende! Dan doet wel mijn moeder ook mee.
Sanne 1: Maar je merkt dat er steeds meer mensen dit leuk vinden. Dus we proberen vier keer per jaar samen te spelen. En met de vriendengroep is het ook direct een soort test. Werkt het, is er iets dat niet zo lekker loopt? Dus ze zijn een beetje een onvrijwillige testpubliek.
Sanne 2: Deze vriendengroep is onze gedeelde vriendengroep. Dus die kennen we ook sinds de middelbare.
Arran: Ahh ja, zo’n vriendengroep heb ik inderdaad ook. Zo houd je dat ook in leven.
Jubensha als inspiratie?
Arran: Ik vroeg net even naar de spelersaantallen, zijn jullie bekend met Jubensha? Dat zijn murder mysteries die nu populair zijn in Azie. Het is daar flink doorgebroken. Maar ze zijn over het algemeen voor zes spelers, vandaar dat ik er even naar vroeg. Jubensha is nu zo groot in China dat het karaoke heeft overtroffen als vrijetijdsbesteding. Hebben jullie daar ook naar gekeken voor inspiratie?
Sanne 2: Eigenlijk heb ik van Jubensha gehoord omdat we hier al mee bezig waren. Toen kwam een vriendin met “Oh kijk, dit bestaat ook!”
Sanne 1: Nu dat we het ook willen gaan verkopen willen we ook steeds meer naar andere voorbeelden kijken. In dit geval, we hebben super leuke spellen voor grote groepen, maar kan het misschien ook kleiner? Daarom zijn we nu bezig met iets dat met een knus groepje kan.
Sanne 2: Die is voor zes of acht, zoiets. We hebben alleen meestal wel meerdere moorden erin, en we willen wel dat er ook spelers sterven. Dus stel je bent met zijn vieren, dan wordt het al heel gauw dat een kwart van de verdachten die uitvalt. Soms hebben we wel vooraf al een moord.
Sanne 1: Dan moet er iemand (in het verhaal) later op komen dagen, maar die blijkt dan al dood te zijn. We hadden het altijd met grote groepen omdat dit met onze vriendengroep zo werkte, maar hoe doen we dit met een kleiner clubje? Hoe houden we het dan net zo spannend en interessant, met net zulke leuke personages als je maar met zes man bent in plaats van 24.
Sanne 2: Wat we nu doen, we maken personages. We zijn nu ook weer met een nieuw verhaal bezig, in een spookhuis. We beginnen dan met een grote mindmap.
Sanne 1: Denk aan zo’n prikbord met wollen draadjes. Ik ben nu aan het verhuizen en ik wil dat heel, heel graag. Ik moet alleen mijn vriend nog overhalen. Maar goed, ik maak dan een mindmap om personages aan elkaar te koppelen, want mensen moeten elkaar wel kennen. Dat is het interessantst.
Eigenlijk kijken we dan naar welke verhaallijnen er lopen, want we houden van meerdere verhaallijnen in zo’n spel. Dan kijken we welke echt nodig zijn voor de verhaallijn en welke niet zo. Zo kom je op de spelersaantallen. Die waar we nu mee bezig zijn is bijvoorbeeld voor dertien tot 23 spelers. Hoe meer mensen je toevoegt, hoe interessanter het wordt, want personages brengen hun verhaallijnen mee die aan elkaar verbonden zijn. Je speelt niet alleen een spel, je vertelt ook een verhaal. Dat is meer dan ‘wij kennen elkaar, wij haten elkaar’. Dat is niet interessant genoeg.
Sanne 1: Er zijn altijd meerdere dingen aan de hand, iedereen heeft zijn eigen agenda. Die hebben wel allemaal een lijntje naar de rode draad, maar niemand in het verhaal is alleen maar op de rode draad.
Roleplay of spel?
Arran: Er is bij RPG’s vaak een balans tussen spel en roleplay. Waar ligt die bij jullie?
Sanne 1: Wij laten het eigenlijk altijd open. Sommige mensen vinden het heel leuk om all out te gaan, 120% en erboven, gewoon helemaal opgaan in je rol. Anderen zijn daar wat verlegen in en vinden het lastig om zich over te geven. Dus wij geven altijd aan van joh, je moet het zelf ook comfortabel vinden. Als jij heel graag all out wil, vooral doen. Maar houd je het liever bij jezelf, dat kan ook. Soms geeft iemand wel eens aan dat die een personage wil die iets meer timide is. Als spelleider is het ook belangrijk om een beetje te kijken naar, hoe is mijn vriendengroep, wat vinden ze comfortabel en hoever zij gaan. Als ze allemaal lekker voluit willen gaan, verdeel de rollen dan blind. Heb je vrienden die dat wat enger vinden, je hebt rolletjes er tussen zitten die beter bij hun passen.
Sanne 2: Het is ook zo dat, stel je hebt een vriendengroep die dat nog wat spannend vindt, je kan het mysterie oplossen met alleen de bewijsstukken. Het moet op te lossen zijn, en niet alleen als je de rollen goed uitspeelt. Want stel mensen weten het even niet, of ze vinden het spannend, dan is het heel flauw als het spel dan plat komt te liggen.
Murder mystery en dood zijn
Arran: Jullie zeiden net even: “Er gaat altijd een speler dood.” Een probleem met dit soort spellen is vaak, denk bijvoorbeeld aan Weerwolven, als je dood gaat, dan doe je niet meer mee. Zeker als dat helemaal aan het begin gebeurt. Hoe hebben jullie dat opgelost?
Sanne 1: Wij hebben eigenlijk altijd een flauw iets erin verwerkt, bijvoorbeeld dat het huis waar het zich afspeelt zich op een begraafplaats bevindt. Of er is een heksenkring langs geweest. Er is altijd een reden dat een geest mee kan blijven doen met het spel. Ze weten zelf ook niet wie hun heeft vermoord, dus ze zijn net zo blind als de rest. Maar om rust te vinden voor je ziel, moet je wel weten wie het gedaan heeft. Zo worden ze weer mee getrokken.
Sanne 2: En omdat het slachtoffer niet weet wie hun heeft vermoord, kan die nog gewoon meespelen. We vonden het belangrijk dat iedereen gewoon mee kan blijven doen.
Sanne 1: In elke ronde vindt een moord plaats. Als jij in ronde één het slachtoffer bent, beetje lullig als er dan van je gevraagd wordt voor de rest van het spel aan de kant te zitten. Dus waar het zich ook afspeelt, er is altijd een reden dat de doden erin blijven.
Wat kun je nu al kopen van de Council of Sannes?
Arran: Jullie hebben al wat mysteries te koop. Zouden jullie wat nu beschikbaar is toe kunnen lichten?
Lang en Gelukkig
Sanne 2: Nou we hebben ‘Lang en Gelukkig‘, dat is eigenlijk sprookjesfiguren in The Bachelor/Temptation Island. Dat zijn bekende sprookjesfiguren, maar natuurlijk met een eigen draai. Het verhaal is dat de Droomprins Assepoester kwijt is. Heel jammer is dat. Daarom zegt zijn moeder, de Koningin: “Het is hoogtijd voor een nieuwe!” Dus geeft ze hem op voor Royal Temptation. Er zit niets anders op. De prins zoekt daar nieuwe liefde, maar alle aanwezigen hebben een eigen agenda.
Sanne 1: Het heeft dat sprookjesthema, maar ook heel sterk de foute reality tv.
Magic Murder Mystery
Sanne 1: We hebben ook de Magic Murder Mystery. Dat is één van mijn spelletjes. Daar komen allemaal goochelaars samen bij een geheim genootschap. Het is een exclusieve bijeenkomst om de nieuwe clubleider te bepalen. Die krijgt altijd de beste deals, de beste venuus. Dus daar wordt altijd om gestreden. Als personages heb je de goochelaars, maar ook hun assistentes en de pers. De goochelaars vinden allemaal dat zij het beste zijn en ze mogen elkaar niet.
Volkstuinmoord
Sanne 2: Van heel sjiek naar aanzienlijk minder is onze Volkstuinmoord. Die speelt zich af tijdens een volktuintjesbijeenkomst in Opmeer. Dat is waar ik woon, dus vandaar. Daar was het idee: elk jaar wordt het beste stukje land gewonnen door de mooiste volkstuin. Een super mooi idee die helemaal uit de hand is gelopen. Geiten worden losgelaten, landmijnen worden begraven, het gaat helemaal los.
Vrijgezellenfeest
Sanne 1: We hebben er eentje geschreven op verzoek van een klasgenootje van mij. Die wilde voor een vrijgezellenfeest een moordspel, dus die hebben we ook helemaal in thema. De spelers zijn er eentje aan het plannen voor hun vriendin Belinda. Zij is helaas Bridezilla to the max, dus alles moet helemaal perfect zijn.
De Ontedekkingsreizigers
Sanne 1: Tenslotte heb je dan nog de Ontdekkingsreizigers.
Sanne 2: Dat was er eentje voor de zomer. Twee groepen schatzoekers zijn uitgenodigd door het gilde om samen te komen. Eenmaal daar horen ze dat er maar eentje overblijft om lid te worden. Ze moeten hun mooiste schat aan de oudste geven en bewijzen dat ze de beste zijn. Dus hoe doe je dat?
Sanne 1: Om te bewijzen dat jij de meest nuttige bent van je team, moet je toch je vrienden gaan verraden.
Sanne 2: Er zitten twee teams in. Team VIDAS en BMF. VIDAS staat voor Vriendschap is de Echte Schat, en BMF staat voor Bitchest, Money, Fame.
Een doorlopend plot
Sanne 2: Ook leuk, de spellen zijn een beetje onderling aan elkaar verbonden. Ze zijn gemaakt om op zichzelf te staan, maar er zijn terugkerende personages. Daardoor is er eigenlijk ook een chronologische volgorde om de spellen in te spelen.
Die personages evolueren steeds een beetje verder. Daar kom je pas achter als je meerdere keren de spellen speelt en dan merkt dat personages terugkeren. Dat is omdat er een paar personages zijn waar we heel veel plezier mee hadden, dus dan brachten we die weer terug als het paste. Merlijn de Tovenaar zat bijvoorbeeld in Lang en Gelukkig, maar we zijn nu met een spookhuismoord bezig. En daar paste hij zo goed in dat we hem terug brachten.
Arran: Wat is dan die volgorde?
Sanne 1: De Magic Murder Mystery is als eerste, dan Lang en Gelukkig, dan De Ontdekkingsreis, dan Het Vrijgezellenfeest, dan De Volkstuinmoord en vervolgens het spookhuis waar we nu mee bezig zijn er direct achteraan.
Arran: Ahh, dus ik begin eigenlijk achteraan.
Sanne 1: Ja, eigenlijk wel. Maar nogmaals, dat is helemaal niet erg. Je kan ze helemaal los van elkaar spelen. Pas als je er meerdere gespeeld hebt denk je, die heb ik ergens eerder gezien. Soms spelen ze ook een hele grote rol, op anderen een stuk kleiner.
Waar speel je de spellen van de Council of Sannes?
Arran: Dat is een mooi opstapje naar mijn volgende vraag. Wij gaan binnenkort aan de slag met de Volkstuinmoord, maar kan dat gewoon bij mij thuis? Of hebben we een grotere ruimte nodig?
Sanne 2: Ik zou het gewoon thuis doen. Wij doen het ook altijd bij een van ons thuis. Het is wel leuk om het wat aan te kleden.
Sanne 1: Wij zorgen altijd voor wat decoratie. Wat leuke plantjes, posters, maar dat is helemaal aan jezelf. Het kan ook prima gezellig met zijn allen in de woonkamer. Je vindt elkaar toch wel.
Je huis is de speeltuin
Arran: Je hebt LARP’s en RPG’s. Het voornaamste verschil is dat je RPG’s aan tafel, of online. Terwijl een LARP leeft en zich in de hele omgeving afvindt. Waar liggen jullie murder mysteries?
Sanne 2: Het ligt veel meer bij LARP. Je hele appartement wordt het speelveld. Vooral omdat mensen zich soms ook willen afzonderen voor privégesprekken. Dus het is vaak zo dat iedereen zich een beetje verspreidt om kleine gesprekken te voeren. Zelfs bij een murder mystery diner zul je merken dat mensen gaan dwalen.
Arran: En wat voor voorbereidingen raden jullie aan?
Sanne 2: Voor de Volkstuintjesmoord: regel courgettehapjes. Die zijn nodig.
Sanne 1: Voor de algemene voorbereiding, zorg ervoor dat je gasten de karakterkaarten van te voren een keer in kunnen zien. Dan weten ze een beetje hoe ze zich kunnen voorbereiden. Als je je huis aan wil kleden kan dat natuurlijk ook, maar verder eigenlijk niets. Zeker als de host meespeelt en dus nog niet weet wat er gaat gebeuren. Qua voorbereiding is het eigenlijk minimaal.
Sanne 2: Als host doe je dus gewoon blind mee. Daarom hebben we de kaartjes met namen erop, dan kan je ze gewoon doorgeven zonder alles door te lezen. Het is vooral aan jou om te peilen wanneer het tijd is voor de volgende ronde.
De toekomst van de Council of Sannes
Arran: Wat jullie nu hebben gemaakt zijn allemaal murder mysteries. Overwegen jullie ook wel eens iets anders te maken?
Sanne 2: We hebben wel eens overwogen iets te maken met een doelgroep waarvoor moord misschien niet zo gepast is. Voor Sannes klas wouden we bijvoorbeeld iets maken, maar met die kindjes leek ons dat misschien een hevig onderwerp.
Sanne 1: Dus daarvoor dachten we aan iets als een museumroof. Oh nee, iets is gejat. Aan jullie om uit te zoeken wie het heeft gedaan. Een kindvriendelijke versie, dus. Daarnaast hebben we wel eens nagedacht over andere spellen, maar we genieten nog zo hiervan dat we het nog niet helemaal los willen laten.
Arran: Waar zien jullie de Council of Sannes over, laten we zeggen vijf jaar?
Sanne 2: Realistisch gezien, ik weet absoluut dat we hier over vijf jaar nog mee bezig zijn. We hebben allebei een druk leven, maar we vinden wel tijd. Elk vrije moment pak ik wel om wat achtergrondjes te schrijven. Ik durf alleen niet te hopen dat het echt groot gaat worden. De droom zou zijn dat we in de Spellenhoorn komen te liggen.
Arran: Ja, ik had al even gekeken, maar zag jullie spellen helaas nog niet in het assortiment.
Sanne 1: We zijn ermee bezig. Als onze mysteries eenmaal in spellenwinkels beschikbaar zijn, dan hebben we het wat mij betreft helemaal gemaakt. Het blijft wel iets dat we ernaast doen. We willen beiden graag docent worden, dus dat zijn dan onze beroepen. De Council of Sannes is een grote hobby waar we teveel tijd aan besteden.
Sanne 2: Ik zou er ook niet afhankelijk van willen zijn. Ik heb trouwens ook thuis een boekje met alles dat we tot noch toe geschreven hebben. Over vijf jaar zou ik daar wel een hardcover van willen. En we moeten dan ook een website hebben.
Sanne 1: We willen ook nog de spellen gaan vertalen. Tot nu toe is alles Nederlands, liefst willen we alles ook in het Engels uitbrengen zodat het meer publiek mee bezig kan. Dus dat staat best hoog op onze to do lijstje. Op Roll Initiative Con gaan nu ook een demo. Dan doe ik een Nederlandse, zij een Engelse en dan is het zo gedaan. Maar ja, dan moeten we het wel even vertalen.
Gevoelige onderwerpen
Arran: Laten we het even hebben over moeilijke onderwerpen. Dingen als sexualiteit, identiteit, verslaving en mishandeling. Hoe pakken jullie deze dingen aan in de murder mysteries?
Sanne 2: Sexualiteit en identiteit, daarvan mogen spelers altijd het personage aanpassen. In principe kun je Sneeuwwitje als een man spelen, of non-binair. Ze hoeft niet een vrouw te zijn. Ook hebben we best wel wat homosexuele personages.
Sanne 1: Zonder dat we daarop inzetten gaat dat eigenlijk automatisch. Dat vinden wij juist alleen maar leuk. Het is niet hun identiteit, het is gewoon toevallig zo. Maar spelers kunnen er hun eigen invulling aan geven. Ze staan niet vast in hun gender of sexualiteit. Totaal niet.
Sanne 2: Qua misbruik, dat is iets dat ik niet in het spel wil zien omdat het zo’n naar iets is.
Sanne 1: Maar heftigere onderwerpen vinden we eigenlijk een beetje misplaatst in een spel dat om humor draait.
Sanne 2: Ik denk dat we zo’n zwaar onderwerp ook geen recht toe kunnen doen. Al zou het bij onze groep misschien wel kunnen, de Council of Sannes kan niet garanderen dat het bij andere groepen ook goed gaat. Het zijn ook onderwerpen die mensen zo kunnen raken, dus we blijven er nog een beetje vanaf. We willen ook niet dat iemands trauma wordt aangewakkerd, en dat er dan om wordt gewakkerd.
De X-kaart
Arran: Ik weet niet of jullie de x-kaart kennen. Het zit vooral in nieuwere RPG’s, ik ken het van Alice is Missing. Als er een onderwerp naar boven komt waar iemand ongemakkelijk mee is, dan kan die persoon gewoon “x” zeggen om het af te kappen. Dat hoeft dan niet toegelicht te worden, iedereen accepteert het gewoon en gaat door. Hebben jullie zoiets wel eens overwogen?
Sanne 1: Nog niet, omdat wij nog niets in onze spellen hebben waarbij we denken dat zoiets nodig is. Maar we geven wel altijd aan bij mensen dat er suggesties staan op kaarten. Als je iets niet fijn vindt, dan kun je het gewoon vermijden. Daarom vinden we die eigen invulling ook zo belangrijk.
Arran: Ah, maar de x-kaart is er ook, en eigenlijk vooral, voor als iemand anders onderwerpen introduceert die je niet fijn vindt.
Sanne 1: Ah, zo. Dat hebben we nog niet geïntroduceerd, omdat onze vriendengroep daar al goed mee omgaat. Onze vriendengroep is daar gewoon open in.
Sanne 2: Maar dat kan wel een goed idee zijn. Gewoon om het expliciet te maken. Voor mij persoonlijk is het logisch dat je in zo’n situatie gewoon stopt en niet doordrammelt, maar ik kan me nu je het zegt wel voorstellen dat het soms even expliciet gemaakt moet worden.
Hoe komen de Sannes erop?
Arran: Waar halen jullie eigenlijk je inspiratie vandaan?
Sanne 1: Er is niet echt een plek waar ik het vandaan haal. Ik weet niet hoe het voor jou (Sanne 2) is, maar voor mij komt het gewoon. Dan is er een ingeving die ik naar Sanne stuur, waar zij dan op voort borduurt. En dat gebeurt ook andersom.
Sanne 2: We borduren heel veel verder op elkaars ideeën.
Sanne 1: Het is dus vooral dat we elkaar verder blijven duwen met ingevingen die we dan samen uitbreiden. Zo ontstaat er altijd een uit de hand gelopen Google doc met willekeurige zinnetjes.
Sanne 2: Of de mindmap! De enige waarvan ik aan kan wijzen waar het idee vandaan kwam. De vader van de vriend van mijn zusje klaagde over de drama bij zijn volkstuin. Toen ging er bij mij een lampje branden.
Voor het Spookhuis hadden we nog wat discussie over de naam. Ik wou iets kneuterigs en Sanne (1) iets serieuzer. Toen bedachten we dat het spel daar deels over kan draaien.
Hoe plegen de Sannes moord?
Arran: Als laatste uitsmijter heb ik nog één vraag: Waar zou je een moord voor plegen, en hoe kom je ermee weg?
De moord van Sanne 1
Sanne 1: Ik ben zelf helemaal fan van films, dus dan zou ik het doen voor een fantastisch moordscript. Want ik haat het als er allemaal onrealistische moorden in zitten, waarbij je denkt: dat gebeurt nooit zo. Voor mijn vorige studie had ik bijvoorbeeld een horrorscript gemaakt die mijn teamgenoten te eng vonden. Dus zij maakten het helemaal tam. Voor de perfecte film zou ik ze om zeep gaan helpen.
Om ermee weg te komen haal ik inspiratie uit Magic Mystery. Wat monnikskap op de bladzijdes van een boek, zodat de lezer steeds een beetje gif absorbeert en langzaam steeds zieker wordt. Duurt even, maar dan hoef ik het vuile werk niet op te ruimen.
De moord van Sanne 2
Sanne 2: Hoeveel tijd heb ik om voor te bereiden?
Arran: Zoveel tijd als je wil. Dit is niet een moord in het moment, je hebt ervoor gepland.
Sanne 2: Dan zou ik eerst rechercheur worden, zodat ik mijn eigen bewijs uit kan wissen. Dan ook weer liefst een langzame moord. Misschien scherpe dingen in het eten.
Arran: Iets als gemalen glas?
Sanne 2: Precies, zoiets. Het zit niet in het bloed, hartstikke makkelijk.
Sanne 1: En je kan ze laten cremeren voor de autopsie.
Sanne 2: Ja, crematie is wel een goed idee. Maar ik heb nog geen motief. Ik zou wel de Council of Sannes helpen groeien, maar wie moet ik daarvoor vermoorden?
En weer naar huis
Na mijn leuke gesprek met de Sannes was het tijd weer naar huis te gaan. Als de echte professional die ik ben vergat ik te vragen waar jullie de murder mysteries van de Council of Sannes kunnen vinden. Gelukkig wist ik daar zelf al het antwoord op: Je kan ze vinden op Instagram. Wil je één van hun mysteries zelf uitproberen? Dan kun je een spel aanschaffen via Etsy.
Geef een reactie