Cyberpunk 2077 review – De comeback kid?

Helemaal terug in 2020 was Cyberpunk 2077 waarschijnlijk dé meest geanticipeerde game. Toen kwam het uit en bleek het een bugfestijn te zijn en liep de gameplay ook niet lekker. Ondertussen heeft CD Projekt Red (Witcher 3) een hoop werk gedaan om het te fixen. Ik ben nauwelijks bugs tegengekomen. Is het nu eindelijk een goede game? Ik zocht het voor jullie uit!

Wat is Cyberpunk 2077?

Cyberpunk 2077 is gebaseerd op de RPG Cyberpunk (Red) en speelt zich af in futuristische stadstaat Night City. Mensen laten zich steeds verder ombouwen, tot het punt waar sommigen zelfs hun volledige lichaam vervangen met metaal. Net als in Shadowrun hebben grote bedrijven de wereld overgenomen en verdeeld in stukken. Het gewone volk leeft in armoede en om daaraan te ontsnappen hebben ze twee keuzes: leven als nomaden, of als ingehuurde crimineel werken en bekendstaan als een Edgerunner.

Jij speelt als V, een Edgerunner die vrienden wordt met de ambitieuze Jackie en probeert samen met hem een levende legende te worden. Nadat een missie flink misgaat installeer je noodgedwongen een chip in je hoofd, waar de ziel van rockster en terrorist Johnny Silverhand (Keanu Reeves, you’re breathtaking) in blijkt te zitten. Dit redt je leven, maar de nanomachines van de chip beginnen je brein te herschrijven zodat Silverhand je lichaam over kan nemen. Dan begint een reis om jezelf te redden van dit lot.

Hiervoor maak je deals met een hoop schimmige figuren, waardoor je een hoop dubieuze taken uit moet voeren. Je gaat, zwaar bewapend, naar de duisterste hoeken van Night City en kiest je eigen pad. Maar waar je ook voor gaat, uiteindelijk moet je iemand vertrouwen om te helpen met je probleem.

Cyberpunk 2077 is een actie-rpg met een hoop gunplay en, als je daarvoor kiest, stealth. Je zal een eenmansleger moeten worden of moeten leren ongezien zwaar bewaakte complexen in en uit te gaan. Hou jij van open werelden waarin je zelf kiest welke missies je aanpakt en hoe? Ben je een fan van sci-fi en dystopische toekomsten? Dan is deze review voor jou.

Een levende stad

Zoals met de beste stadsettings (Dunwall in Dishonored, Midgar in Final Fantasy 7 Remake) is Night City een levend organisme. Een personage die je beter leert kennen dan V zelf. Je leert hoe de stad werkt, hoe het volk erin leeft en wat er achter de schermen gebeurt.

Night City is een stad die belooft dat iedereen zijn geluk om kan slaan, mits ze er hard voor werken. Maar deze belofte heeft altijd een keerzijde. Om iets van jezelf te maken moet je een hoop wegnemen van anderen. Daarom is Night City een vergefenisloze plek waar je heel erg zeker moet zijn dat je de mensen om je heen kan vertrouwen. Want van een paar extra lijken kijkt niemand meer op.

Deze bitterheid zul je zelf ook meemaken. Het zal je niet verbazen dat de makers van Witcher 3 een wereld hebben gebouwd vol interessante side quests. Deze houden me niet alleen bezig en geboeid, ze blazen zoveel leven in een wereld die ons vreemd is. Hoewel ze zeker grappig kunnen zijn zullen de meeste verhalen in Cyberpunk tragedies zijn, niet komedies. Toch zijn ze het ervaren waard. Ze hebben interessante twists en verhalen waarvan je wil zien hoe ze zich uit gaan vouwen. Van pratende automaten die psycholoog spelen tot moordenaars die zich laten kruizigen om te boeten voor hun zonden (en alle media daar omheen).

Deze kleurrijke mozaïk van content wordt wel een beetje vervaagd door de ‘gigs’ die fixers voor je hebben. Dit zijn allemaal korte missietjes. Sommigen daarvan zijn interessant, maar het gros is simpel en, sans gameplay, een beetje eenzijdig. Je wil ze eigenlijk allemaal doen, want als je alle taken van een fixer uitvoert krijg je een unieke beloning. Maar dan ben je wel even bezig en ze zijn veel minder interessant dan de zijmissies of hoofdmissie van de game.

Schieten

Gelukkig zijn ook de gigs niet sans gameplay. Met uitzondering van een paar, waar ongezien blijven verplicht is, kies je zelf hoe je het aan wil pakken. Daarvoor heb je een hoop stukken gereedschap tot je beschikking.

Er worden drie speelstijlen geïntroduceerd: schieten, sluipen en hacken. In de realiteit zal je ze alledrie gebruiken, maar hoe je dat mixt bepaal je zelf. Gelukkig werken ze allemaal lekker.

Voor het schieten heb je de gebruikelijke snipers, shotguns, SMG’s en pistolen. Je hebt ook precision rifles, die een soort snipers zijn die slechter zijn op extreme afstanden maar ook van dichtbij nog bruikbaar zijn. Deze wapens worden ook onderverdeeld in drie categorieën: power, smart en tech. Power zijn normale wapens zoals je ze gewend bent, met ietwat betere stats. Smart wapens kunnen stuiteren om meerdere doelen te raken, of, als je een smart interface hebt geïnstalleerd, doelen kunnen zoeken zonder dat je hoeft te richten. Tech wapens kun je opladen voor krachtigere schoten. Eenmaal opgeladen kun je ook door muren heen schieten.

Persoonlijk was ik een groot fan van de Nekomata tech sniper rifle. Ik lachte om vijanden die dekking zochten terwijl ik, van honderd meter afstand, gewoon door die dekking heen schoot. Toen ik die eenmaal kon inwisselen voor een iconic (lees: legendary) was ik helemaal blij. Maar alledrie de stijlen zijn prima. De gunplay voelt erg lekker, zelfs voor iemand die gebruikelijk niet echt shooters speelt. Ook kun je wapens modden naar jouw smaak, al zal je dit wel los moeten laten als je eenmaal iconic wapens gaat gebruiken. Die staan dat niet toe.

Sluipen

Maar als een game mij de optie geeft te sluipen, dan zal ik dat ook doen. Het is geen toeval dat Dishonored een van mijn favoriete games aller tijden is. Dus dat schieten, dat deed ik alleen in noodgevallen of als ik me verveelde. Ik ging grotendeels ongezien door Cyberpunk 2077.

Met je optics kun je vijanden en camera’s highlighten en taggen, zodat je tijdens het rondsluipen weet waar iedereen die je al hebt gezien is. Dat taggen is overigens ook erg handig voor je tech wapens, want dan kun je ze door muren heen zien.

Er zijn wapens met silencers, maar dan moet je er wel op vertrouwen dat iemand met een enkel schot neer gaat. Twijfel je daaraan, dan wil je ze van achter besluipen en neerhalen. Je mag dan kiezen tussen lethal en non-lethal. In de praktijk is er weinig verschil, met wat uitzonderingen in specifieke missies hier en daar. Het is dus vooral aan jouw geweten. Je kan deze dode of bewusteloze vijanden ook verplaatsen. Handig, want als iemand een lijk vindt gaan alle bewakers op hoog alert.

Ook het sluipen voelt erg goed. Je aanpak om een gebouw te scopen voor je het gevaar ingaat en helemaal uitvogelt waar iedereen zit om een plan te maken is erg leuk. Hiervoor kun je ook camera’s hacken, waardoor je alles helemaal uit kan zoeken. Als je een enkele camera vindt heb je toegang tot alles in het systeem, waardoor jij je helemaal een meesterdief voelt. De AI van vijanden is soms wat aan de domme kant, maar het was niet zo erg dat ik me eraan begon te storen.

Hacken

De derde methode om problemen aan te pakken in Cyberpunk is met quickhacks. Hiermee kan je machines wild laten gaan om vijanden af te leiden, camera’s besturen om de situatie uit te zoeken en zelfs explosieven op afstand af laten gaan. Omdat vrijwel iedereen een hoop inplantaten heeft kun je zelfs mensen hacken en verschillende dingen met ze doen.

Om te hacken moet je een cyberdeck installeren en daar quickhacks in laden. Dat zijn jouw opties als je iemand probeert te manipuleren met quickhacks. Van simpele aanvallen zoals overload en contagion tot crowd control zoals reboot optics om iemand kort te verblinden en cyberpsychosis om ze dichtbijzijnde vijanden aan te laten vallen. Zelf was ik ook een groot fan van utility hack ping, die ik kon gebruiken om vijanden en andere obstakels te zien die misschien nog verborgen zijn achter muren.

Een cyberdeck is een ‘operating system’, maar er zijn twee andere opties. Je kan ook gebruik maken van een Sandevistan om de tijd te vertragen (ook gebruikt in de Edgerunners anime) of Berserk om je melee aanvallen aanzienlijk krachtiger te maken en tijdelijk onkwetsbaar te worden. Omdat ik vooral wil sluipen en hacken leuk vind heb ik die niet echt gebruikt, maar ook zij schijnen best lekker te zijn.

Quickhacks zijn fijn, maar let er wel op dat ze niet op zichzelf zullen staan. Het is meer een support tool om de combat of stealth te versterken. Sommige aanvallen, zoals contagion of overheat, kunnen genoeg zijn om wat normale vijanden uit te schakelen, maar waarschijnlijk zal je nog wel wat neer moeten schieten in een vuurgevecht. Tools als ping helpen ook een hele hoop met het sluipen. Maar als je de gameplay echt wil veranderen, dan wil je misschien een kijkje nemen naar de Sandevistan of Berserk.

Voertuigen als minpunt

Het grootste nadeel dat na de Cyberpunk 2.0 update is overgebleven, zijn de voertuigen. Daar zijn er een hele boel van, waarvan je sommigen moet kopen maar ook een hoop gratis kan vergaren. Ik gebruikte ze alleen als dat absoluut moest. Wat vervelend is, want er is natuurlijk een lijn aan quests die met racen te maken heeft. Ik had hier zo’n hekel aan dat ik een jaar geleden, toen ik voor het eerst de game opstartte, het ook vrijwel direct weer weg stopte. Het probleem is helaas niet opgelost.

Met muis en toetsenbord besloot ik al heel gauw dat het niet te doen is. Gelukkig heb ik een goede controller. Maar zelfs dat loste het probleem niet helemaal op. Zolang je recht vooruit mag blijven rijden gaat alles goed, al kan het lastig zijn je snelheid onder controle te houden. Onhandig op een drukke weg, maar het is te overzien. Het echte probleem zit hem in de bochten. Dan merk je gauw dat je voertuig begint te slippen als een malle. Dit is iets minder erg met motoren, maar het probleem is verre van opgelost.

Ik heb me laten vertellen dat dit (in ieder geval deels) komt door de manier waarop voertuigen worden aangedreven. Dat zit namelijk niet bij de wielen, zoals met voertuigen in het echte leven, maar vanuit het middelpunt. Daardoor gaan ze flink draaien.

Wat de oorzaak ook mag zijn, het gevolg is dat ik voor elke bocht eerst flink moet remmen. Zeker in de races is dit vervelend, maar zelfs als je gewoon van A naar B probeert te gaan voor een missie is het irritant. Het maakt navigeren moeilijker en het zorgt ervoor dat je met enige regelmaat een onschuldige voetganger aanrijdt. Vervolgens wordt de politie boos op je en dat maakt alles chaotisch.

Gelukkig kan je met fast travel een hoop reizen vermijden en kost sprinten geen stamina. Want als ik de hele game door moest met een voertuig, dan zou ik het niet uitgespeeld hebben.

Afwisselen

Max level van het basisspel is 50, wat genoeg is om drie van de vijf skills helemaal uit te werken. Ook mag je deze stats eenmaal resetten als je erachter komt dat je toch liever iets anders wil. Je skills, die onder de stats vallen en je build specifieker maken, mag je zoveel je wil gratis resetten. Dat betekent dat je lekker af kan wisselen en dingen uit kan proberen.

Deze skills geven je soms ook andere opties. Met genoeg strength kun je sommige gesloten deuren forceren of mensen intimideren. Met genoeg cool kun je je weg uit sommige problemen praten of volk voor de gek houden. En met goede tech kun je beveiliging soms omzeilen.

Je cyberware is ook gemakkelijk te wisselen. Als je cyberware al bezit betaal je enkel de installatiekosten, dus als je wil wisselen tussen Sandevistan en je cyberdeck kan dat voor een kleine prijs. Ik wisselde benen die sneller kunnen sluipen op een gegeven moment ook in voor een double jump en ben nooit meer teruggegaan.

Het enige wat je in Cyberpunk niet kan wisselen, is de achtergrond die je aan het begin kiest. Maar dat is ook niet heel erg, want het enige wat dat doet is de intromissie veranderen en je af en toe een extra dialoogoptie geven. Je kan de game dus van alle kanten bekijken en zelfs gaandeweg je speelstijl veranderen zonder dat het al te veel kost. Lekker voor als je houdt van afwisseling, of je moe wordt van je huidige speelstijl. Zelfs als je geen zin hebt in resets zijn er genoeg skill points om goed te zijn in meedere dingen.

Conclusie

Nu de bugs er (grotendeels) uit zijn zien we Cyberpunk 2077 eindelijk voor wat het is: een grote open wereld die het verkennen waard is. De zijmissies zijn interessant, al zijn de gigs wel wat eenzijdig. Het hoofdverhaal is ook boeiend en zowel stealth als gunplay voelt goed. Maar kunnen ze die auto’s een keer fixen?

Speel Cyberpunk 2077 nu op PS5, Xbox Series en pc. Voor deze review speelde ik op mijn pc.

Oordeel: 8,0

Gerelateerde berichten:

Shadowrun Hong Kong review – Science fantasy Ravenswatch (p)review – Raven review Dredge review: een verdacht geurtje