Like a Dragon: Infinite Wealth review – Je geld waard?

Na honderd uur is het dan eindelijk zover: Ik heb Like a Dragon: Infinite Wealth uitgespeeld. Dat betekent 1. dat ik tijd in andere dingen kan steken en 2. dat jullie weer een review krijgen. Groetjes!

Wat is Infinite Wealth

Infinite Wealth is het tweede deel van de Like a Dragon serie, wat op zijn beurt weer een spinoff is van de Yakuza games. Tenminste, als je het aan een westerling vraagt. In Japan heette de serie altijd al Ryu ga Gotoku, wat ‘als een draak’ betekent. Wat hen betreft is Like a Dragon gewoon de nieuwe evolutie van de serie.

De eerste Yakuza game kwam uit in 2005 en als je alle spinoffs en remakes meerekent zijn er ondertussen 25. Ohh jee, moet je de vorige 24 allemaal spelen om Infinite Wealth te waarderen? Nee hoor. Er zijn een hoop terugkerende personages die je dan misschien niet herkent, maar eigenlijk heb je genoeg aan het eerdere deel met Ichibanin de hoofdrol, Yakuza: Like a Dragon. Heet die game in Japan Like a Dragon: Like a Dragon? Jazeker.

Dat grapje geeft je ook een beetje een idee van de toon van deze games. Zowel Yakuza als Like a Dragon focust op personages die alles wat ze doen 101% geven. Zelfs de meest simpele of gekke dingen, zoals raceautotjes besturen of een telefoonnummer intoetsen om iemand te bellen. Dit zorgt voor een bizarre combinatie tussen gestoorde humor als die passie tegenover iets vreemds staat en emotionele momenten als tragedie toeslaat.

Ondertussen is Infinite Wealth ook de tweede turn-based game in de serie. Het voelt in zekere zin aan als een klassieke JRPG, waarin je vaardigheden leert door te levelen en ook van baan kan wisselen om een andere speelstijl te krijgen. Je kunt zelfs wat vaardigheden van eerdere banen overhevelen, wat je de optie biedt te experimenteren met bepaalde combinaties. Het enige waarin het ‘afwijkt,’ is dat de game zich in modern Japan en Hawaii afspeelt.

Ichiban is nummer één

Ik heb de humor en het melodrama van Yakuza altijd gewaardeerd, maar de actie was het voor mij nooit helemaal. Het is leuk, maar na een tijdje ben ik er wel klaar mee. En dan is die honderd uur wel moeilijk om te slikken. Dus toen Ryu ga Gotoku op 1 april aankondigde dat hun volgende game turn-based zou zijn had ook ik mijn twijfels. Maar ergens hoopte ik dat het waar was.

Wat blijkt: Like a Dragon is echt en het is mijn favoriete manier om de wereld te bezoeken. Het was misschien even wennen om de charismatische en coole Kazuma Kiryu in te wisselen voor de fantasierijke Ichiban Kasuka. Maar Ichiban ziet de wereld op zijn eigen manier en weet je wat, die wereld zie ik ook wel zitten.

De nieuwe protagonist is minder serieus, je zal hem met regelmaat horen lachen en zelfs zijn eigen, flauwe grappen maken. Ook ziet hij de hele wereld als een RPG, wat de reden is dat de wereld transformeert als er een gevecht begint. Maar als het erop aankomt weet hij de knop om te zetten en is hij bereid alles op alles te zetten om zijn vrienden te helpen. Daarom verzamelt hij snel een hoop trouwe vrienden om hem heen die allemaal op hun eigen manier een steekje los hebben.

Ook de gameplay vind ik fijn. Het is turn-based, maar als een personage aan de beurt is kan het binnen een bepaald gebiedje lopen. Dit is belangrijk, want dan kan je positioneren om een object als wapen te gebruiken, een vijand van achter aan te vallen of een combo uit te voeren met een teamgenoot. Ook duw je je slachtoffer vaak na een aanval, en waar het tegenaan knalt kan je ook nog bepaalde voordelen geven. Speciale aanvallen kosten MP, maar een basisaanval geeft je juist MP terug. En als je een combo doet krijgt je partner ook MP, dus je kan daar lekker slim in zijn.

Van Ijincho tot Honolulu

Infinite Wealth speelt zich in twee plekken af. Je begint in Ijincho, de buitenwijken van Yokohama waar de eerste Like a Dragon zich ook afspeelde. Al gauw (lees: na een paar uur) stap je in een vliegtuig en vlieg je naar Honolulu, Hawaii. Ichiban hoort namelijk dat zijn moeder daar is en hem graag wil ontmoeten.

Na een aardige tijd (lees: zo’n dertig uur) zal Kazuma, die zich om redenen bij jou had aangesloten in Hawaii, om hele andere redenen zich terugtrekken en zijn weg naar Ijincho maken. Vanaf dan springt het verhaal heen en weer.

Als je Like a Dragon hebt gespeeld, dan voelt Ijincho heerlijk bekend aan. Ik kon mijn weg er beter vinden dan in Rotterdam, en ik woon hier onderhand toch al vijf maanden. Wel zie je de wijk door nieuwe ogen, want Kazuma is er enkel een keer op doortocht geweest. Hierdoor leer ook jij de omgeving in een ander licht te zien. Het voelt bovendien als een uitstekend afscheid van een protagonist die eindelijk zijn verdiende rust lijkt te krijgen.

Honolulu, daarentegen, is helemaal nieuw. Het voelt tropisch en in eerste instantie is Ichibans tripje ook een beetje een vakantie. Die heeft hij verdiend, dus ik was bereid deze vreugde voor de storm lekker uit te rekken. Gelukkig staat de game dat aardig toe. Je kan je aanmelden bij een toeristenbureau en je inschrijven voor allerlei leuke activiteiten. Het is zelfs aan te raden, want in Infinite Wealth is dat hoe je de nieuwe baantjes vrijspeelt. Ook heb je nu een toegewijde emoteknop en word je beloond als je ‘aloha’ tegen iedereen zegt. En je mag selfies maken bij opvallende plekken. Dus je voelt je lekker een toerist.

Honolulu komt wel met een verborgen nadeeltje. Een groot gedeelte van de lokale bevolking spreekt namelijk geen Japans. Dit helpt in het isoleren van Ichiban en zijn vrienden, maar er komt wel een probleempje bij kijken: Japanse stemacteurs hebben een vreselijk accent als ze Engels spreken. Sommigen hebben het zo sterk dat je bijna niet kan verstaan wat er gezegd wordt. Je zou denken dat Ryu ga Gotoku gewoon de Engelse stemmen hiervoor gebruiken, die hebben ze toch al. Ik overwoog hierdoor bijna de game in een andere taal te spelen.

Baantjes op vakantie

Over die baantjes gesproken, die zijn erg leuk om mee te experimenteren. Over het algemeen ben je op avontuur in groepen van vier. Elk personage mag jij helemaal aanpassen zoals je wil, maar ze hebben wel een unieke baan (of klasse) waar ze mee beginnen. Ichiban heeft er zelfs drie, mits je de Sujimon minigame een beetje speelt.

Elk baantje level je apart van je personage. Wisselen is dus niet een volledige reset. Ook hebben personages hun eigen statistieken, waardoor ze misschien meer naar bepaalde types leunen. Dat gezegd hebbende gaat het meer om het combineren van hun vaardigheden. Je mag er namelijk een paar meenemen en zo wat gaten in je build vullen.

Ik zeg ‘baantje’ omdat dat letterlijk is wat in de originele Like a Dragon gezegd wordt. Aan het begin komt Ichiban op straat te staan, waarna hij via een uitzendbureau carrières kan starten. Deze banen komen allemaal terug, maar er zijn er ook nieuwe die je vrijspeelt in Honolulu.

Die krijg je door toeristenactiviteiten uit te voeren. Dan krijgt Ichiban (of Chitose, als het een baan is voor vrouwelijke personages), een plotselinge ingeving en *BAM*! Je kan nu iemand veranderen in een Desperado. Het zijn dus ook eigenlijk geen banen meer, maar ideeën gebaseerd op de dingen die ze zien. Experimenteren is erg leuk, en naast dat kan je ze eigenlijk allemaal wel op iemand gebruiken, al is het om een paar vaardigheden te sprokkelen. Dus ik raad je aan ze meteen allemaal vrij te spelen zodra je er het geld voor hebt. Want toerist zijn is leuk, maar het is ook duur!

Draken en vrouwen

Dit is wel een mooi bruggetje naar wat het zwakste deel is van Infinite Wealth, en eigenlijk ook de hele Yakuza serie. De games gaan aardig om bro’s die lekker aan het bro-en zijn. De vrouwelijke personages vallen er soms een beetje buiten.

Infinite Wealth introduceert Chitose als de nieuwe vrouw die zich bij jouw groep aansluit. Nou heeft ze opzich een interessant verhaal en ik vind haar zelfs een hartstikke leuk personage. Maar ze is wel weer aanhankelijk en ze zorgt eigenlijk voor meer problemen dan dat ze helpt. Daar is opzich niets mis mee, maar het zijn dus wel steeds de vrouwen waarvoor dit geldt.

Dit zie je nog meer terug in de baantjes. De mannen krijgen Action Star, Desperado, Samurai, Aquanaut en Pyrodancer. Deze klinken cool, je wil ze zijn. De vrouwen krijgen Geodancer, Housekeeper en Kunoichi. Een Kunoichi is een vrouwelijke ninja en ook Geodancer zie ik zitten. Maar wie wil er nou schoonmaken als je op vakantie bent? Daarnaast hebben ze ook simpelweg minder keuzes, waardoor je minder opties hebt in het bouwen van je vrouwelijke personages. De ondertoon van vrouwelijke inferioriteit steekt een beetje in een serie die ik verder zo tof vind.

Deze ondertoon is wel subtiel, maar ik vind het alsnog belangrijk om aan te stippen. Chitose is een krachtig lid van je groep, en ook de terugkerende vrouwen mogen er wezen. Vooral Seonhee, Saeko is wat meer afhankelijk van andere baantjes. Seonhee is zelfs de baas van een grote organisatie, maar dan wel ‘ondanks’ dat ze een vrouw is. Haar gender komt in dat opzicht ook vaak op.

Afgeleid op Hawaii

Laten we deze vieze smaak even wegspoelen met het beste van Infinite Wealth: de zijmissies. Zoals jullie misschien al wel weten vind ik dit een essentieel deel van een lange game als deze, en Ryu ga Gotoku levert in dat opzicht weer een topper.

De meeste zijmissies zijn het absoluut waard. Soms voor de beloning, maar zeker altijd voor het verhaaltje. Ze beginnen vaak redelijk normaal, maar de missies draaien dan hard door. Ze zijn grappig, ze zijn emotioneel, ze zijn geweldig. Van hoeveel games kan je zeggen dat je een traantje weg moet pinken als naakte, volwassen mannen luiervulling van een dak gooien om sneeuw te maken?

Ook de minigames zijn lekker. Karaoke is een terugkerende favoriet, en ik had een hoop plezier met Sujimon, de gestoorde Pokémon parodie. De Animal Crossing parodie Dondoko Island is wat zwakker, maar vooral omdat het niet helemaal werkt als een variant op de business minigame. Die zijn er steeds vooral om snel geld te verdienen, dus elke dag wachten tot de zon onder gaat voelt dan niet helemaal lekker. Gelukkig was het wel leuk tot ik er geld mee moest verdienen.

De zijverhalen en minigames zijn waarom ik gedurende mijn honderd uur altijd door wou spelen en meer wou ontdekken. En vergeet ook niet dat dit een game is waarin de personages alles 101% geven. Vol overgave verzamelen ze blikjes van straat en doen ze stunts terwijl ze burgers bezorgen. De intensiteit en passie tegenover de minder serieuze activiteiten vormen een hele unieke vorm van komedie.

Infinite Wealth, Finite Life

Een doorgaand thema in Infinite Wealth is milieubewustheid. Het hoofdverhaal draait om een plot om nucleair afval te dumpen, terwijl je in de zijmissies afval aan het opruimen bent op Dondoko Island. Over het algemeen wordt dit, in Yakuza, over de top gepresenteerd. Maar er is een uitzondering.

Het is moeilijk hierover te praten zonder spoilers, dus geef ik jullie bij deze een waarschuwing. Skip naar het volgende hoofdstuk als je dit nog niet wil weten.

Kiryu, het hoofdpersonage van de originele Yakuza-serie, heeft kanker gekregen nadat hij in aanraking kwam met radioactief afval. De dokters zeggen dat het terminaal is en geven hem een halfjaar. Kiryu zelf heeft zich daarbij neergelegd, maar de rest van de cast nog niet. Zij zetten alles op alles om hem te laten zien dat het leven het vechten nog waard is.

Dit doen ze door tijd met hem te besteden en naar plekken te gaan waar Kiryu belangrijke herinneringen aan heeft. Dit is best een smaakvolle ode aan de games, want wij krijgen dan flashbacks te zien die we ons misschien ook herinneren. Als je dat niet hebt, daarentegen, is het nog steeds een mooie manier om de emotionele staat van een stervende man met ons te delen.

Ik wist tijdens het spelen eigenlijk niet in hoeverre dit een afscheid is van een geliefd personage, en het gezicht van de Yakuza serie. Zelfs als hij de kanker overleeft, de man verdient zijn rust. De flashbacks zijn een goede reminder dat hij een hoop heeft meegemaakt.

Ondertussen gaat Ichibans verhaal om zijn verloren moeder, die Japan uit moest vluchten. Hij is onzeker over hoe hij zich erover voelt dat hij haar eindelijk gevonden heeft, of dat hun hereniging steeds maar wordt uitgesteld. De opheffing van de Yakuza en het afvalplot zijn boeiend, maar deze persoonlijke problemen liggen aan het hart van Infinite Wealth.

Is Infinite Wealth honderd uur waard?

Ik heb flink genoten van het grootste gedeelte van mijn tijd in Infinite Wealth. De persoonlijke verhalen waren lekker emotioneel, het grote plot was heerlijk bombastisch en de zijmissies waren hilarisch vreemd. Als Ryu ga Gotoku nou eens die seksistische onderlaag oplossen, dan zou ik weinig aan te merken hebben.

Conclusie: 8,0

Gerelateerde berichten:

Invincible Presents Atom Eve review – geen rib uit je lijf Ravenswatch (p)review – Raven review Oxenfree 2 review – De tweede golf