Sinds Shut Up & Sit Down hun review op YouTube zette begin maart wou ik Alice is Missing spelen. Ik kreeg de RPG voor mijn verjaardag in juli en een paar weken geleden konden we eindelijk spelen. Hier is mijn review.
Wat is Alice is Missing?
De kans is groot dat je niet van dit spel gehoord hebt, dus zal ik het even toelichten. Alice is Missing is een oneshot-RPG. Dat betekent dat je het hele spel in een enkele sessie speelt, niet in campagnes. Je vormt allemaal samen in je fantasie een wereld met personages en locaties, om vervolgens na een uur of drie weer afscheid van ze te nemen.
De titulaire Alice is al een paar dagen zoek in de slaperige stad Silent Falls. De spelers nemen allemaal de rol van vrienden of familie van haar en gaan naar haar op zoek. Een speler neemt de functie van spelleider op zich, maar die is er alleen om de regels uit te leggen en tijdens het spel te checken of iedereen nog oké is. Alice is Missing kan namelijk best heftig worden. Naast dat speel je gewoon mee.
Gedurende de sessie worden er aanwijzingen onthuld, wat de spelers zal drijven op bepaalde plekken te zoeken in de hoop de vermiste tiener te vinden. Waar is ze, wat is haar overkomen en leeft ze nog? Dat is aan jullie om te ontdekken.
En als laatste twist: je mag alleen met elkaar praten via WhatsApp of een andere chat-app. Dat mag in de groep die jullie van tevoren hebben gemaakt, maar Alice is Missing moedigt je ook aan privéberichten te sturen.
De opzet is het halve spel
Zoals met elke RPG is de opzet belangrijk. Je stelt vast wie iedereen is en in wat voor wereld het verhaal zich afspeelt. In een oneshot is dat nog veel meer het geval. Alice is Missing houdt je net zo lang bezig met het ontwikkelen van je personages en Alice als het spelen zelf.
En dat is goed. Er is minder tijd om aan je personage gehecht te raken, dus daar mag best even wat tijd aan vooraf gaan. Bovendien mag iedereen iets bedenken over Alice. Als Charlie Barnes bepaalde ik wat voor persoonlijkheid ze heeft. Daarnaast kies je een uit tien vermistposters zoals die hierboven zodat het hele gebeuren echt persoonlijk wordt.
Ook heeft iedereen een geheim die (hopelijk) naar voren komt tijdens de zoektocht. Tenslotte mogen mensen van verdachten en/of locaties aangeven waarom het iets is om in het oog te houden.
Als iedereen bekend is met de wereld en met elkaar mag je één voor één weg van de groep een voicemail achterlaten voor Alice. Dit is het laatste bericht dat je naar haar stuurde voor je ontdekte dat ze vermist is. Ongeacht wat er aan het einde gebeurt, of je haar nou vindt of niet, aan het einde worden al deze berichten achter elkaar afgespeeld. Dit herinnert je eraan waar je vandaan komt en het zal bovendien wat tranen naar boven brengen.
Daarnaast benadrukt Alice is Missing dat het emotioneel gebeuren is en dat iedereen daarop voorbereid moet zijn. De regels hebben het uitgebreid over lijnen die je moet zetten als je ergens niet comfortabel mee bent en over dat je af en toe moet checken of iedereen oké is. Dit is belangrijk voor alle RPG’s, maar voor Alice misschien wel meer dan anderen. Ook is het goed dit te benadrukken zodat mensen die minder bekend zijn met rollenspellen er meer op voorbereid zijn.
Monden dicht, mobielen op tafel
Voor de meeste RPG’s gaan de mobieltjes op dit punt van tafel en de broekzak in zodat iedereen de aandacht erbij houdt. In Alice is Missing bebeurt het tegenovergestelde. Zodra de onderstaande timer begint gaat iedereens hoofd naar beneden en mag je niet meer met elkaar praten.
In het narratief is dit omdat jullie elkaar nooit tegenkomen. Iedereen is op een andere plek op zoek. Je houdt elkaar op de hoogte door berichten naar elkaar te sturen. Mocht je wel tegelijk op dezelfde plek op zoek zijn, dan moet je een reden bedenken om elkaar nooit tegen te komen.
De échte reden voor deze keuze is meer psychologisch. Het verhaal gaat om een tienermeisje dat vermist is in een klein, slaperig stadje. De spelerspersonages zijn allemaal aan haar gehecht. Dus natuurlijk lopen de emoties hoog op. En omdat je die niet goed kwijt kan in appjes blijf je ermee zitten. Hierdoor komt het hele gebeuren aanzienlijk harder aan.
Dit is het echte genie achter het spel. Het voelt in eerste instantie misschien een beetje raar om met zijn allen stil rondom de tafel te zitten en geen oogcontact te maken, maar je gevoelens zullen al gauw op komen borrelen. Over de loop van anderhalf uur hoopt alles steeds meer op, tot het spel eindelijk concludeert en je waarschijnlijk nog een uur of twee napraat over wat er allemaal gebeurd is. Alice is Missing is een unieke ervaring die je niet gauw zal vergeten.
Alice is Missing, find the cards
Aan het hart van het spel zijn de aanwijzingkaarten. Die worden aan het begin gesloten gedeeld aan de spelers. Op de rug staat het tijdstip waarop de speler die de kaart gedeelt heeft gekregen open mag draaien. Dan volg je de instructies die erop staan.
Dit kan iets simpels zijn als een ingeving krijgen over een verdachte of iets verdachts zien op een locatie. Maar het kan ook dat je plots het licht uit moet zetten. Of misschien ben je ontvoerd en kan je niet meer reageren op de berichten. Dan moet de rest maar uitvogelen wat er aan de hand is. Deze kaarten drijven het spel voort. Ze geven richting waar je verder blind aan het ronddwalen bent. Het zorgt ervoor dat het narratief zich blijft ontwikkelen. En dat doen de kaarten goed.
Het is ook het grootste (en misschien wel enige) zwakke punt van Alice is Missing. De kaarten zijn willekeurig, waardoor je niet altijd weet wat er gaat gebeuren. Maar Alice is een spel dat gemaakt is om maar één keer te spelen. Ik zou daarom liever gehad hebben dat er een enkele set aan kaarten was die een iets coherenter verhaal vormen. Nu zijn er plotpunten die nergens heen gaan.
Aan de andere kant is dit misschien juist wel weer hoe het leven is. Niet alles dat je ontdekt is relevant en een hoop van wat je leert is misleidend. In de verkeerde context kan iets je helemaal op het verkeerde been zetten. Misschien is dit juist goed. Daarom kan ik dit door de vingers zien en niet per sé als minpunt ervaren.
Wat ik moeilijker vind om te accepteren is dat de uitkomst van Alice is Missing wordt bepaald door de laatste kaart. Alles wat je doet en alle kaarten hiervoor vormen de wereld en het narratief, maar de uitkomst kan je niet beïnvloeden. In een RPG wil ik dat mijn keuzes uitmaken, zelfs ze niet altijd goed aflopen.
Life is Strange in een doosje
De hele ervaring wordt geleid door een prachtige soundtrack die mij sterk deed denken aan een hele specifieke gameserie. Life is Strange. Als je mij kent weet je dat dit een gigantisch compliment is.
Door de muziek voelde Alice is Missing ook als Life is Strange in een doosje. De serie staat bekend als een emotionele rollercoaster waarbij je je gevoelens gewoon moet voelen. Soms is het hak op de tak, maar soms neem je ook even de tijd om naar een nummer te luisteren. In Alice is dat ook zo. Soms gaan berichten zo snel dat je ze niet bij kan houden, op andere momenten gebeurt er even niets. Als je dan helemaal in stilte zit kan dit raar zijn, maar de muziek houdt je erbij.
De soundtrack doet nog twee andere dingen. Allereerst fungeert het als de timer. Die is belangrijk, want de aanwijzingen worden allemaal om specifieke tijden onthuld. Na negentig minuten is het spel, ongeacht wat jullie gedaan en bereikt hebben, voorbij. Je neemt voor goed afscheid van je personage en van Alice. Dit is heftig, maar het brengt juist kracht naar het spel.
De andere functie is om alles wat minder ongemakkelijk te maken. Zoals ik eerder al aangaf kan het best raar zijn om met zijn allen aan een tafel te zitten en geen woord te spreken. De muziek helpt hier aanzienlijk bij. Het brengt je in de wereld van Silent Hills en houdt je daar. Dat is maar goed ook, want je hoeft maar op te kijken om weer naar de realiteit te komen.
Alice blijft altijd bij je
Alice is Missing is een ervaring die je voor een lange tijd bij je blijft. Het is verdrietig en mooi en absoluut het spelen waard. Het is alleen jammer dat de uitkomst wordt bepaald door een kaart en niet door jullie keuzes en acties. Gelukkig is Alice een spel die meer draait om de reis dan de bestemming. Als dit je aanspreekt en je hebt een groep die het wil doen kan ik het zeker aanraden.
Oordeel: 9,0
Voordelen
- Een unieke ervaring die bij je blijft
- Prachtige muziek
- Heerlijk emotioneel
- Iedereen speelt gewoon mee (geen DM nodig)
Nadelen
- Je hebt geen invloed over de uitkomst
Geef een reactie