Elk jaar houd ik een lijstje bij van goede series die uitkwamen. Gebruikelijk maakte ik dan een feature op XGN, maar een paar maanden geleden plaatste ik het hier op Digitaal & Analoog. Ik had veel lof voor The Last of Us, en hoe het hoop geeft voor videogameadaptaties als een geheel. Nou, het lijkt erop dat Fallout volgt in de voetstappen. Daarom raad ik jullie de serie absoluut aan. Hier is waarom. En om in de stemming te komen raad ik per hoofdstuk ook een nummer aan, rechtstreeks uit de games.
Een trouwe adaptatie
I don’t want to set the world on fire
De Fallout games spelen zich af in een post-apocalyptische wereld, waarin de Derde Wereldoorlog is gebeurd en de atoombommen een einde hebben gemaakt van de samenleving zoals wij die kennen. Gelukkig had Vault-Tec wat schuilkelders gebouwd, waardoor de mensheid niet helemaal is uitgestorven. Helaas had het bedrijf minder dan goede bedoelingen, maar dat is een zorg voor later.
Voordat de bommen vielen was het een retro-futuristische wereld, met elementen van de maatschappij uit de jaren ’50, maar met wat sci-fi gadgets erdoorheen. Zie het als de toekomst zoals mensen kort na de Tweede Wereldoorlog dachten dat het zou zijn. Daarom is de muziek oud, maar zijn er ook zelfdenkende robots en haast magische medicijnen.
Ondertussen heb je de gestoorde wereld van de Wasteland, waar alles dat niet dood is gegaan van de radiatie is gemuteerd. Je hebt kakkerlakken zo groot als katten, koeien met twee hoofden en mensen met verbrande huiden die tweehonderd jaar geleden, voor de bommen vielen, al leefden. Ondertussen zijn er al een paar vaults lang genoeg open geweest dat er groepen en stadjes zijn gevormd, maar het blijft een wrede wereld waarin je vooral aan jezelf moet denken.
De serie is een liefdevolle adaptatie vol verwijzingen naar al deze dingen, van flesdoppen als geldeenheid tot de power armor. Er zijn zelfs verwijzingen naar SPECIAL, de stats waarmee je je personage bouwt, en de Ghoul heeft absoluut de Bloody Mess perk. Belangrijker dan dat allemaal, de serie is trouw aan de komische toon van de games. Het neemt zichzelf niet te serieus, en zelfs het ‘verlaat de vault om je vader te redden’ is een rechtstreekse verwijzing naar deel drie. Het gebruik van de muziek, die je als fan of als iemand die leefde in de jaren ’50 bekend in de oren zal klinken, is ook uitstekend.
Een goede serie zonder voorkennis
We three
Dat is allemaal heel leuk voor Fallout fans, maar je hoeft de wereld helemaal niet te kennen om de serie te waarderen. Goed, er gaat af en toe een referentie over je hoofd heen. Maar de wereld wordt goed uitgelegd, dus je begrijpt wat er aan de hand is. Dat een Stimpack verwondingen verhelpt leer je nadat Lucy zichzelf voor het eerst injecteert. De Brotherhood of Steel krijgt een volwaardige introductie, de vaults worden uitgelegd. En dat een Radroach gewoon een kakkerlak is, maar dan heel groot, dat zie je gewoon door ernaar te kijken.
Dan resteert er nog de reden dat fans zo weg zijn van de games: de uitstekende wereld en humor. Het is ook niet verrassend dat de gameserie een transformatie van CRPG naar RPG-shooter kon overleven. Je speelt Fallout niet voor de gameplay, maar om gesprekken te voeren met wastelanders en om op onderzoek te gaan in de verschillende vaults.
Eigenlijk kan je de serie een beetje zien als de games, maar dan met een goed verhaal. Want laten we eerlijk wezen, werelden bouwen kan Bethesda wel. Maar verhalen vertellen is niet hun forte. Tenminste, niet hoofdverhalen. De serie, daarentegen, heeft een interessante ‘The Good, The Bad & The Ugly’ narratief, waarin we drie verschillende figuren zien die achter hetzelfde doel aan zitten. We hebben een behulpzaam maar naïf personage in Lucy, een onervaren soldaat die zichzelf wil bewijzen in Marcus en een coole cowboy in Cooper Howard. Alledrie worden ze uitstekend gespeeld.
In een zekere zin is het ook eng realistische hoe Vault-Tec kapitaliseert op de Derde Wereldoorlog, dus ergens is het een goede waarschuwing over hoe oorlogen op wereldniveau gewoonweg niet meer kunnen. Tenminste, niet zonder de maatschappij te beëindigen. Want er is geen verweer tegen een atoomwapen. En hoeveel we het ook voor elkaar proberen te verbergen, veel landen hebben er wel een paar klaar om gelanceerd te worden.
Fallout is canon
Anything goes
Ook leuk voor fans: de Fallout serie is volledig canon aan de games. Het zijn de canonische evenementen van het jaar 2296, negen jaar na de gebeurtenissen van Fallout 4. Dit bevestigt Todd Howard, de Bethesdabaas.
Dit maakt de serie een uitstekende plek om meer te leren over de wereld. We krijgen namelijk een hoop te zien dat niet per sé in de games zit. En dan voornamelijk van Amerika voor de bommen vielen. Want dat was ons, net als het grootste gedeelte van de bevolking van de Wasteland, een beetje een mysterie. Het is ook een leuke voorbereiding voor als Fallout 5 eindelijk een keer uitkomt. Al zal dat nog wel even gaan duren.
Het maakt het een reden om weer in de games te duiken. Met de informatie zie je ze misschien in een nieuw licht. Met een beetje geluk vinden we zelfs een paar knikjes die hinten naar toekomstige projecten die we voorheen gemist hebben.
Dit komt wel met een asteriskje, namelijk dat de tijdlijn niet helemaal lijkt te werken. Er is één specifieke gebeurtenis die New Vegas tegen lijkt te spreken. Maar volgens Todd Howard is alles daadwerkelijk deel van dezelfde tijdlijn. Of er iets is geschoven met de datums, of dat er iets anders achter zit zullen we waarschijnlijk pas leren als seizoen twee of game vijf uitkomt.
Crawl out through the Fallout
Dit waren een paar redenen om de Fallout serie te kijken. Ben jij al helemaal bij? Laat dan vooral even in de comments weten wat je ervan vond!
Geef een reactie