Steve Jackson’s Sorcery review – Een avontuur in een boek

Ik wou eigenlijk een review schrijven over Dispatch, maar door de episodische aard kan ik het einde nog niet spelen. Wel kreeg ik door de Telltale-stijl gameplay gek genoeg zin in de ouderwetse choose your own adventure-boeken. Daarom zocht ik het internet af voor wat men de beste boeken vindt en wat blijkt: Steve Jackson’s Sorcery heeft een digitale versie. Dus ging ik ermee aan de slag!

Wat is Steve Jackson’s Sorcery?

De Sorcery-serie kwam origineel uit in de jaren ’80 in boekenvorm. Het waren choose your own adventure-boeken, wat inhoudt dat je tijdens het lezen voor uitdagingen komt te staan en bepaalt wat het hoofdpersonage doet door naar de aangegeven bladzijde te springen. Zo is het jouw avontuur en is iedereens ervaring anders. Ondertussen zijn de boeken geadapteerd voor digitale platformen. Voor deze review speelde ik op pc via Steam.

Sorcery draait om een magische kroon die eens in de vier jaar van hand wisselt tussen koningen van vier buurlanden. De drager van de kroon regeert voor die vier jaar over de vier landen, wat betekent dat zijn eigen land in die periode extra welvaart heeft. Maar net voor jouw land aan de beurt is wordt de kroon gestolen door de boosaardige ‘Archmage van Mampang Fortress’. Die wil de kroon gebruiken om te regeren over de woeste grenslanden en daarmee de vier koninkrijken binnenvallen.

Jij bent een dappere avonturier en het is aan jou om vele gevaren te trotseren en de kroon te herwinnen voor je koning. Je bent alleen nog nooit ten oosten van je dorp, waar de Shumanti Heuvels liggen die jij moet trotseren, geweest. Je reis zit dus vol onbekende volken en vreemde gevaren. Slaag jij erin om de invasie van de Archmage te voorkomen en rijkdom naar je land te brengen?

Houd jij van choose your own adventure-boeken? Vind jij het leuk om magische werelden te ontdekken? Is het belangrijk voor jou dat je keuzes ertoe doen? Houd je wel van avonturen door een onbekend land? Dan is deze review voor jou.

Een magische wereld

Fantasy-fans zoals ik worden altijd enthousiast van een goede landkaart vol steden waarvan we nooit zullen weten hoe je de namen uitspreekt. Sorcery brengt dit naar een nieuw niveau.

De kaart is namelijk niet simpelweg een referentie die je context geeft over waar het verhaal zich op dat moment afspeelt. Jij kiest waar je heen gaat. Daarvoor houd je constant rekening met het einddoel (Khare in het eerste boek), hoeveel eten je hebt en waar je onderweg langs gaat. Daarom pak je de kaart er constant bij om te zien of jouw route wel werkt.

In de digitale versie hoef je niet steeds heen en weer te bladeren tussen je avontuur en de kaart. De keuzes staan op de weg afgebeeld en je kan altijd even uitzoomen om wat meer vooruit te denken. Daarmee verlies je een beetje de romantiek van de papieren versie, maar je hebt wel een beter overzicht van wat je aan het doen bent. Of dat het waard is, dat ligt aan wat jij belangrijker vindt.

De romantiek van een vreemde fantasywereld langzaam leren kennen, dat zit hier absoluut nog steeds in. De UI had misschien iets meer de handgetekende stijl van de personages en de kaart aan kunnen nemen om beter te blenden. De vlaggetjes vloeken bijvoorbeeld een beetje, waardoor de game wat goedkoop oogt. Maar doordat je over de kaart loopt voelt Sorcery wel meer als jouw persoonlijke avontuur. Je ziet precies waar alles ligt en gebruikt die kennis om te navigeren, waardoor de wereld tot leven komt.

Kies voor het zwaard

In die magische wereld kom je een hoop gevaren tegen. Gelukkig heb je een zwaard en leer je ook wat spreuken. Maar hoe werkt dat allemaal precies?

Vechten is gek genoeg simpel en ingewikkeld tegelijkertijd. Jij en je vijand bieden blind wat kracht. De laagste bieder vangt een klap, maar je kan ook 0 bieden om te verdedigen. Dan word je een stuk minder hard geraakt en heb je ook meer kracht voor de volgende beurt.

Dat is simpel genoeg. Wat het verwarrend maakt, dat is als je vooruit probeert te denken. Het spel legt namelijk niet uit hoeveel energie jij en je tegenstander aan het begin van de beurt terug krijgen. Daardoor wordt het een beetje inschatten. Aan het begin is dit frustrerend. Maar dat je het allemaal niet precies weet voegt eigenlijk ook wat spanning toe. Elk gevecht is gevaarlijk en zelfs als het goed gaat blijft de schade die je oploopt tot je een zeldzame kans krijgt goed te rusten.

Je wordt ook een beetje geholpen door het verhaal. Met één of twee zinnen hint het spel namelijk naar wat je vijand wil gaan doen. Daarmee heb je niet het exacte nummer, maar misschien wel een idee. Dit wordt versterkt met de afbeelding van het figuur, waar je soms ook aan af kan lezen wat ze van plan zijn. Je moet dus goed lezen en op blijven letten.

Een goed getimede spreuk

Magie is ook een beetje vreemd. Je krijgt een spreukenboek waar precies in staat wat elke spreuk doet. Maar welke magie je kan gebruiken, dat ligt aan hoe de sterren op dat moment staan. Dat weet je als speler niet, wat betekent dat het eigenlijk gewoon willekeurig is.

Je begint een spreuk te selecteren door een letter te kiezen uit een wolk van opties. Elke spreuk is drie letters, dus je doet dit proces drie keer. Zit de Z niet in je eerste opties, dan heb je geen toegang tot ZAP. Zit de A niet tussen de opties voor je tweede keuze, dan kan het nog steeds niet. Gelukkig worden alleen letters met mogelijke combinaties aangeboden, dus je weet altijd dat je ergens naartoe gaat.

Hierdoor blader je steeds heen en weer tussen spreukenselectie en het spreukenboek. Het voordeel hieraan is dat je niet gewoon in elke situatie je beste spreuken kan gebruiken. Het nadeel is dat je soms erg veel aan het bladeren bent om vast te stellen wat nu beschikbaar is en probeert te bedenken of dat wel nuttig is in de situatie.

Voor geduldige spelers is dit niet zo’n probleem. Sterker nog, het heeft wel een zeker charme. Het helpt je de wereld helemaal eigen te maken door jou te dwingen de magie een beetje te studeren. Maar als je gewoon een simpel avontuurtje wil waar je wat knoppen probeert tot iets werkt, dan kan de magie wel een beetje frustrerend zijn. Tijdens het heen en weer bladeren raak je de draad dan gemakkelijk kwijt.

Een wild avontuur

Sorcery is dus een avontuur van zwaarden en magie, maar is het verhaal het ook een beetje waard? Je bent toch voornamelijk een boek aan het lezen, dus dat boek moet wel het lezen waard zijn.

Het verhaal van Sorcery voelt eerst ingewikkeld door de vreemde fantasynamen voor plekken, maar eigenlijk is het best simpel en goed te volgen. Al gauw begrijp je in ieder geval de grote lijnen. Wat je niet snapt, dat is voor het hoofdpersonage ook onbekend. Want voor hem is de wereld bijna net zo vreemd.

Dat het verhaal simpel is, wil niet zeggen dat het saai is. De wereld van Sorcery voelt magisch en door jou te dwingen je erin te verdiepen om te spelen val je er helemaal in. Je weet genoeg om je keuzes te maken en leert zelfs langzaam maar zeker de culturen van verschillende stammen kennen. Die kennis helpt jou dan weer met latere keuzes.

Hierdoor voelt het echt alsof dit jouw avontuur is, ondanks de minimalistische presentatie. Sterker nog, juist daardoor krijgt je fantasie de kans zijn vrije loop te gaan. Het voelt een beetje als een combinatie van een moment pakken voor een goed boek en op avontuur gaan in een RPG. Zo vertellen Sorcery en andere choose your own adventure-boeken hun verhalen op een bijzondere manier.

Is Sorcery wat voor jou?

Sorcery is niet voor iedereen. Je hebt een beetje geduld nodig, want het spel neemt zijn tijd. Maar daardoor geeft het ook juist jouw fantasie de kans om de vrije loop te gaan. De digitale versie stroomlijnt de ervaring wat zodat het iets gemakkelijker wordt en alles net wat gemakkelijker is om te begrijpen, al verlies je zo wel wat van de romantiek en had de UI wat mooier gemogen. Toch is het een bijzonder toegankelijke manier om dit fantastische avontuur te beleven.

Oordeel: 8,0

Gerelateerde berichten:

Coffee Talk 2 review – Nog een bakkie? Coffee Talk review – lekker relaxt Lies of P review – Geen woord gelogen