Gloomhaven Buttons & Bugs review – klein maar fijn?

Ik was in een spellenwinkel zonder specifiek doel, toen ik het schattige doosje van Gloomhaven Buttons & Bugs zag. Bordspellen voor één speler komen bij mij zelden op tafel, dat is niet mijn soort play. Maar dit doosje beloofde een meeslepende campagne met de mechanieken van Gloomhaven. Dus besloot ik het een kans te geven.

Wat is Gloomhaven Buttons & Bugs?

Gloomhaven Buttons & Bugs speelt zich af direct na de gebeurtenissen van Gloomhaven en uitbreiding Forgotten Circles. Ga je hiervan zweten? Door de campagne van ruim honderd uur en de noodzaak een vriendengroep bij elkaar te rapen en fysiek te verzamelen, zijn er erg weinig mensen die het breinkind van Isaac Childres hebben uitgespeeld. Heb je dat nodig om Buttons & Bugs te spelen?

Nee hoor! De wereld voelt misschien niet zo bekend als je nooit iets van de Gloomiverse hebt gespeeld, maar die leer je snel genoeg kennen. Bovendien staat het verhaal helemaal op zichzelf. Wel is het weer geschreven door Childres zelf, zodat het aansluit bij je ervaring als je het wel had uitgespeeld.

Gloomhaven Buttons & Bugs is een campagne die een versimpelde versie van de mechanieken in het origineel gebruikt om jou een verhaal te vertellen. Daarbij worden strategische gevechten afgewisseld met stukjes verhaal die verteld worden op kaarten. De voornaamste verschillen? Je staat er alleen voor, en jij en iedereen in je directe omgeving zijn gekrompen tot je zo klein bent als een druif. Daarom is de doos ook klein genoeg om kwijt te raken in de originele doos van Gloomhaven.

Speel jij graag een bordspel in je eentje? Ben je een fan van strategische gevechten en een intrigerende combatmechaniek? Ben jij een fan van de wereld van Gloomhaven? Is Honey, I Shrunk the Kids jouw favoriete film? En haal jij graag veel waarde uit een klein doosje? Dan is deze review voor jou!

Intrigerende cardplay

Als terugkerende fan, zal je eerste vraag waarschijnlijk zijn of de bijzondere kaartenmechaniek van Gloomhaven terugkeert in Buttons & Bugs. Het korte antwoord is ja, maar wel iets versimpeld.

Elk scenario wordt gespeeld in rondes. Aan het begin van een ronde selecteer jij twee kaarten op hand. Daarvan bepaalt één je initiatief. Na een rol weet je ook wat het initiatief van de monsters is. Het personage met het laagste initiatief mag eerst, enzovoorts.

De kaarten hebben een onder- en bovenkant. In jouw beurt kies één van de kaarten om de bovenkant van uit te voeren. Van de andere kaart gebruik je juist de onderkant. Zo vorm je een enkele actie, die je uitvoert op de volgorde die je zelf wil. Het mooie is dat je tijdens de ronde nog van gedachten mag veranderen over welke kaart je waarvoor gebruikt. Als je niet als eerste gaat, dan wil het nog wel eens gebeuren dat de situatie flink verandert voor je iets mag doen. Maar omdat jij je plan nog kan veranderen, houdt een slimme speler daar rekening mee.

Dit mixen en matchen is het hart van Gloomhaven, en voor Buttons & Bugs is dit niet minder waar. Zelfs met de vier kaarten die je krijgt voelt het alsof je een hoop opties hebt, en gevechten op meerdere manieren aan kan pakken. De monsters zijn ook een stuk voorspelbaarder, met maar drie mogelijke gedragspatronen voor hun beurt. Daardoor kan jij precies uitdenken hoe je ze te slim af kan zijn.

Een klein verhaal

Het verhaal van Buttons & Bugs is veel minder complex dan die van Gloomhaven. Er zijn geen uiteenlopende paden die tot andere resultaten leiden. Door je keuze in personage zal je soms net even een andere missie spelen, maar de grote lijnen zijn hetzelfde. Het verhaal is lineair, en je doel is simpelweg om de vloek die je klein maakte ongedaan te maken.

Om in het kleine doosje te passen, wordt het verhaal verteld op kaarten die ook meteen als bord fungeren tijdens de missie. Dit heeft een zekere charme, zeker wat betreft de gevechtsarena’s. Ze zijn misschien niet zo uitgebreid en modulair als die van Gloomhaven, maar het spel slaagt er toch in afwisseling te brengen naar het strijdtoneel zonder dat de doos een volle vak in je kallaxkast opneemt.

Het verhaal lijdt er wel een beetje onder. Het is schattig, maar met maar een paar regeltjes tekst per scenario is er weinig ruimte om echt tot de verbeelding te spreken. Daardoor blijft het een beetje oppervlakkig. Daardoor speelde ik gauw alleen nog voor het spel zelf.

Deze worsteling met het formaat zat niet alleen in het verhaal. Het spelregelboekje bevat enkel de info die je nodig hebt om het eerste potje te spelen. Daarna moet je het speleregelboek online opzoeken. Voor mij persoonlijk maakt dat niet zoveel uit, maar ik ken genoeg mensen die het niet fijn vinden om te lezen op een scherm.

Korte potjes

Je bent misschien gewend van Gloomhaven dat potjes meerdere uren kunnen duren. Voor Buttons & Bugs is dat niet meer het geval. Met een halfuur heb je een scenario af. Als je verliest, dan gaat dat nog weer wat sneller. Maar daar doen we niet aan.

Dit komt voor een groot gedeelte door je kleinere hand. Je krijgt maar vier kaarten, ongeveer de helft van wat je had in Gloomhaven (afhankelijk van je personage). Dat betekent dat je na twee rondes al moet rusten, en de beurt daarna weer. De beurt daarna is al je laatste, want je bent nu door je kaarten heen. Zonder speciale acties of long rests, ben je na vijf rondes op. Bovendien strategeer je niet met medespelers, waarvan je in eerste instantie niet wist welke kaarten ze gingen spelen. Het gaat dus een stuk vlotter.

Deze snellere potjes, gepaard met een gemakkelijke opzet, betekent dat je snel meerdere potjes achter elkaar speelt. Je speelt Buttons & Bugs in twee of drie sessies uit. Eigenlijk is dit best een aangename verandering. Als je in je eentje zit, dan mis je de gezelligheid van de groep. Kortere potjes zorgen ervoor dat je gemakkelijker stopt als je geen zin meer hebt.

Tegelijkertijd speelt het ook lekker weg door de snelle opzet. Zeker direct na een eerder potje, is de volgende zo klaar. Je leest het verhaal, draait de kaart om, wisselt de relevante monsters en plaatst blokjes waar ze horen. Als je het spel door hebt en je maakt vaart, dan speel je er zo vier in een uur.

De personages van Buttons & Bugs

Omdat Buttons & Bugs een enkel verhaal heeft die je van begin tot einde uitspeelt, is het idee van met pensioen gaan en een nieuw personage te kiezen weggevallen. Iedereen wil ontsnappen aan de vloek, en als de vloek is opgeheven eindigt het spel. dus speel jij het hele spel lang een enkel personage.

Toch heb je keuze uit een verrassend breed scala aan personages. Er zijn er zes, en ze krijgen allemaal een mini. Door het kleinere formaat verliezen ze misschien een beetje detail. Ondanks dat zien ze er nog steeds erg leuk uit.

De speelbare personages zijn ook de zes starterspersonages in Gloomhaven, dus misschien herken je ze al. Ze spelen ook grofweg hetzelfde, al zijn ze dus wel wat simpeler. Heb je Gloomhaven zelf, dan heb je waarschijnlijk al een favoriet.

De personages brengen ook herspeelbaarheid naar Buttons & Bugs. Ze spelen niet alleen anders, elk personage heeft ook een paar missies die uniek zijn. Zo word je aangemoedigd om deze kleine wereld nog een paar keer extra te bezoeken. De grote lijnen van het verhaal blijven wel grofweg hetzelfde, dus je speelt dan vooral voor de alternatieve speelstijl en de paar unieke scenario’s.

Conclusie

Buttons & Bugs is een versimpelde versie van Gloomhaven, die wel wat van de complexiteit van het spel en het verhaal inlevert om een klein spel te leveren die jij in je eentje kan spelen. De simpelere mechanieken zijn minder erg, al houdt het spel je misschien minder lang vast. Dat is geen probleem, omdat het spel zelf al aanzienlijk sneller uitgespeeld is. Wel is het verhaal iets te oppervlakkig, waardoor je vooral speelt voor de interessante kaartmechanieken die je al kent van het originele spel.

Oordeel: 7,5

Gerelateerde berichten:

Parijs: De Lichtstad review: Geen Eifel mogelijk Ravenswatch (p)review – Raven review Patchwork review – mijn favoriete spel