Een paar weken geleden bezocht ik het Spellenspektakel 2025 in Utrecht. De dag daarvoor was ik er al even voor Altered, maar toen kreeg ik natuurlijk niet de kans om goed rond te kijken. Dus zondag ging ik lekker verkennen!
Met vrienden op stap
Een paar weken eerder vroeg Kevin of ik toevallig naar Spellenspektakel 2025 ging. Natuurlijk, maar ik moest er wel bij zeggen dat ik alleen op zondag beschikbaar was. Geen punt, dan was hij er ook met zijn broertje. We besloten daarom samen de beurs te bezoeken.
Beurzen zijn namelijk altijd een goed excuus om vrienden weer een keer te zien. We hadden onze DnD campagne afgerond, dus onze tweewekelijkse bijeenkomsten waren voorbij. Ondertussen zijn we weer begonnen met Blades in the Dark, maar daarvoor spelen we (voorlopig) alleen online.
Daarom zochten we elkaar die dag lekker op en hebben we de hele dag samen de beurzen verkend. We begonnen bij CardCon, want Kevin en zijn broertje verzamelen beiden One Piece-kaarten. Ook wou ik graag Riftbound uitproberen.
Gelukkig waren, net als vorig jaar, de twee beurzen aan elkaar verbonden. Met een kaartje kon je ze allebei bezoeken. Sterker nog, mijn kaartje voor DAC was het hele weekend geldig. Ik bezocht de beurzen dus min of meer gratis!
Runeterra herontdekken
Op de middelbare school speelde ik aardig wat League of Legends, toevallig ook met Kevin. Daarom moesten we Runeterra, een nieuw ruilkaartspel in de wereld van League en Arcane wel even proberen. Het spel is overal uitverkocht, maar op CardCon kon je een demo doen.
Er waren drie starterdecks beschikbaar: een aggressief deck gebouwd rondom Jynx, een wat meer midrange deck met Lee Sin als de held en een control deck met Viktor. Wij hebben ze alledrie geprobeerd en kregen allemaal het idee dat Lee Sin wel een tikkeltje sterker is dan de rest. Maar misschien komt dat ook omdat ik vooral een midrange speler ben.
In Runeterra speel je minions en champions om één van de twee basissen aan te vallen. Als je er eentje weet te veroveren, dan krijg je een punt. Bezit je die nog steeds aan het begin van je volgende beurt, dan krijg je nog een punt. Met tien punten win je het spel.
Het veroveren is simpel. Elke minion en champion heeft een bepaalde kracht en als je een basis aanvalt wordt die verdedigd door kaarten van je tegenstander. Ze vechten met elkaar op een vergelijkbare manier als Magic en als jij aan het einde van het gevecht nog iets over hebt claim je de basis. Natuurlijk wordt dit wat ingewikkelder gemaakt door vaardigheden, items en spreuken, maar in de basis is dit het spel.
Riftbound is best een aardig spelletje en het is mooi geïllustreerd. Het voelde wat simpel, maar waarschijnlijk komt dat omdat we speelden met starterdecks. Ik denk alleen niet dat het Altered voor mij gaat vervangen, en omdat ruilkaartspellen een dure hobby zijn ga ik er niet meer dan één spelen.
Een rondje over de beursvloer
Na aardig wat potjes Riftbound was het nu tijd om Spellenspektakel 2025 even goed te verkennen. Kevin claimde dat hij River Rats had gezien, dus dat was een mooie kans om even Mathijs te begroeten. Daarnaast konden we ook even kijken wat we wouden spelen.
Het is altijd leuk om zalen aan bordspelfanaten te zien. Daarnaast vind ik de reusachtige versies van bordspellen ook erg vermakelijk. Ticket To Ride keert elk jaar terug. Dit jaar was er ook een reusachtige versie van Exploding Kittens het bordspel. Dat spel kwam dit jaar uit, dus wat extra promotie is geen verrassing.
Er was ook een gigantische stand gericht aan Catan. Daaronder viel ook een potje Catan voor grofweg tien spelers. Ik had eens meegedaan met een gigantische tafel voor het wereldrecord meeste spelers aan één tafel, maar dit bleek toch wat anders te zijn.
Uiteindelijk slaagden we er niet in Mathijs of River Rats te vinden. Na wat zoeken begon Kevin te twijfelen of hij ze wel echt gezien had, dus gaven we de zoektocht op. In plaats daarvan shopten we even voor wat dobbelstenen, want we zijn toch RPG-spelers!
Gezonde therapie
Natuurlijk moet je wel een spelletje spelen als je Spellenspektakel 2025 bezoekt. Na wat rondneuzen was het spel dat ons het meeste trok Unconscious Mind. In deze prachtige worker placement zijn zij allemaal psychologen die hun patiënten zo goed mogelijk moeten helpen.
Daarvoor verzamel je inspiratie om de trauma’s van je patiënten te verhelpen, terwijl je ook je kliniek uitbreidt voor meer patiënten en krachtigere acties. Dit alles wordt versterkt met Dixit-achtige illustraties en mooi gevormde spelonderdelen van plastic en hout.
De uitleg duurde even, maar als je eenmaal begint wijst het spel zichzelf voor een groot gedeelte. Deze worker placements zijn vaak minder ingewikkeld dan ze lijken, want hoewel er veel vakjes op het bord zijn, zijn de acties die je kan doen vaak een gevalletje ‘krijg x grondstoffen van type y’, of ‘spendeer grondstoffen voor een kaart’. Daardoor kwam het spel al gauw op gang.
We hadden het zeker naar onze zin, al hadden we wel een belangrijke klacht: het voelde nooit alsof we psychologen waren die patiënten helpen. De trauma’s leken op vreemde dromen, maar daar hield het thema bijna op. Het kwam niet naar voren in het spel zelf. Dat is wel jammer voor een spel dat zo zijn best doet met presentatie.
Weer naar huis
Na ons potje Unconscious Mind begon het al wat laat te worden. Ik was nog steeds bij aan het komen van mijn verkoudheid en door werkzaamheden bij Rotterdam Centraal en Den Haag Centraal moest ik aardig omreizen. Daarom besloten we ons bezoek aan Spellenspektakel 2025 hier af te ronden.
Ondanks dat we maar twee spellen hebben gespeeld, hebben we ons zeker vermaakt. Het was leuk om even te hangen met vrienden en het is altijd mooi om zalen vol met bordspelliefhebbers te zien. Volgend jaar ben ik er weer bij!
Geef een reactie