Net als elk jaar ging ik weer naar Utrecht voor de grootste spellenbeurs van het land. Spellenspektakel 2024 was, net als altijd, een goede plek om nieuwe spellen te spelen en te kopen en aan te schaffen, en ook om oude te verkopen. Hier is hoe ik de dag ervaarde.
Verkoop voor inkoop
Net als elk jaar ging ik door mijn spellenkast om te bepalen welke ik niet ga bewaren. Er is maar zoveel ruimte en spellendozen zijn groot. Daarom begon ik Spellenspektakel 2024 met een bezoekje aan de Bring ’n Buy. Die verkopen de spellen voor mij en doneren zelfs een portie aan het goede doel Right To Play.
Het werk begon uiteraard thuis al met het maken van de selectie. Een aantal spellen gingen weg omdat ik iets vergelijkbaars heb dat ik leuker vind. Anderen omdat ze niet zo vaak uit de kast komen, of omdat ik het vervolg heb en daarom deze versie niet meer speel.
Het grootste nadeel is dat ik met een gigantische tas vol spellen de fietstocht naar Rotterdam Centraal moest maken. Die tas was niet alleen zwaar, het was ook onhandig. Het was een redelijke opluchting toen ik eenmaal de trein in mocht.
Op het Spektakel zelf stond ik nog best een tijdje in de rij. Ik was duidelijk niet de enige die bedacht had hier wat van mijn surplusspellen te verkopen. Gelukkig maakte ik daar later op de dag ook nog gebruik van. Tot slot maakte ik mijn weg naar de stand van 4 Your Games om een nieuwe spellentas te halen. Die had ik besteld bij mijn kaartje. De grote tas die ik heb is handig voor verhuizen, maar als ik spellen naar vrienden breng is een kleinere tas die op mijn rug past toch een stuk fijner.
Spellen spelen op Spellenspektakel 2024
Natuurlijk werden er op Spellenspektakel 2024 ook lekker weer bordspellen gespeeld. Dit jaar ben ik bezig geweest met vier spellen, waarvan eentje ‘ooit’ naar Kickstarter komt, en de ander nog ontwikkeld wordt bij het Spellenmaakgilde.
Harmonies
Ik begon met Harmonies, een spel dat in eerste instantie mijn oog trok vanwege de mooie schijven. Ik was aan het afwegen een lege tafel af te wachten toen een demo’er mij aansprak. Drie dames waren samen aan het wachten en konden nog wel een vierde speler gebruiken. Dus sloot ik mij aan.
In Harmonies kies je uit een selectie van vijf setjes aan drie schijven. Dit voelt een klein beetje als Azul, al houdt de vergelijking daarop. De drie schijven moet je ergens op jouw bord plaatsen, zodat je langzaam een habitat bouwt. Als laatste zet mag je nog een dier naar jouw habitat brengen, al is dat niet verplicht.
De verschillende schijven leveren op hun eigen manier punten op, terwijl je dieren bepaalde patronen op je bord willen zien voor ze in je habitat gaan wonen. Je zoekt daarom naar een balans tussen de twee, of nog beter: zoek dieren op die passen bij hoe jouw bord eruit ziet.
Mijn potje ging erg slecht, maar ik vermaakte me flink met Harmonies. Het helpt dat je bord er best leuk uit komt te zien dankzij de aantrekkelijke schijven, en ook de dieren hebben mooie illustraties. Het spel zelf heeft ook wat leuke afwegingen. In de toekomst voeg ik het waarschijnlijk toe aan mijn collectie.
Het Kaartenhuis
Omdat ik het Spellenmaakgilde wil interviewen, leek het mij een goed idee om bij hun stand langs te gaan op Spellenspektakel 2024. Ze hadden een aantal spellen in ontwikkeling die je daar kon testen, dus ik had mij voorgenomen gewoon bij de eerst beschikbare tafel te gaan zitten. Dat werd Het Kaartenhuis.
Jij hebt vast wel eens een kaartenhuis gemaakt. Door speelkaarten tegen elkaar aan te leunen heb je een tentje. Die tentjes koppel je aan elkaar met een dak, wat ze ook meteen extra stevig maakt. Dat dak is ook meteen de vloer voor de volgende verdieping, enzovoorts. In Het Kaartenhuis werken spelers samen om precies dit te doen. Maar dan voor punten, en een extra twist.
Iedereen heeft twee kaarten voor zich. Als het jouw beurt is, dan kijk je naar de bovenste kaart op de trekstapel. Op de rug staan namelijk twee symbolen die overeenkomen met de kleuren. Om te mogen bouwen moet een kaart van beide symbolen voor jullie liggen. Dan mogen die twee kaarten ergens aan het huis geplaatst worden, met de opdrachtkaart als dak. Als dat niet mogelijk is pas je, en legt de huidige speler de opdrachtkaart open voor zich neer. Elk tentje op de begane grond is een punt waard, en voor elke verdieping die je hoger zit neemt de waarde toe. Als een deel instort, dan telt dat niet meer mee voor je punten. Het spel eindigt als de trekstapel op is.
Het Kaartenhuis was best leuk, en de kaarten hebben ook mooie illustraties. Door iets dat je gebruikelijk uit verveling doet een coöperatief gebeuren te maken verandert de sfeer. Alleen is het wel zo dat je dit spel in principe gewoon met een normaal kaartspel kan spelen, al moet je dan wel symbolen op de ruggen tekenen.
Operation Cuckoo
Bij de stand van Jolly Dutch Productions stonden een hoop spellen die ik al eens had gespeeld. Maar er stond ook een schattig-ogend spelletje voor twee spelers. Ook de titel sprak tot mijn verbeelding, en aangezien er een tafeltje vrij was ging ik de regels lezen terwijl ik wachtte op een tegenstander. Na een tijdje kwam er iemand mij uitdagen, dus die moest ik even een vogelpoepje laten ruiken!
Operation Cuckoo is een vreemde combinatie tussen Dammen en weggeefschaak. Beide spelers zijn koekoeksvogels. Mocht je het nog niet weten, deze vogels leggen hun eieren in de nesten van andere gevederden. Dan hoeven ze zelf dat moeilijke opvoeden niet te doen. De koekoek is meestal groter dan de kuikens van de ‘ouders’. Dus duwen die de eieren of zelfs kuikens uit het nest om genoeg ruimte te hebben. Daarom is in dit spel het doel ook om van al je eieren af te komen.
In Operation Cuckoo heb je een hoop eieren, twee kleine karekieten en een koekoeksvogel. De eieren mogen één vakje (schuin) vooruit, de karakieten en de koekoeksvogel mogen één of zelfs twee vakjes lopen, zolang het in een rechte lijn is. De enige manier om achteruit te gaan is door, net als in Dammen, te slaan. Al werkt slaan dan juist wel weer zoals Schaken, in dat je op het stuk stapt en niet er overheen springt. Je kan op drie manieren winnen: Verlies al je stukken behalve de koekoek, sla de koekoek van je tegenstander of land in een van de drie nesten van je tegenstander met jouw koekoeksvogel.
De eieren van Operation Cuckoo zijn gemaakt van hout, wat ze lekker taktiel maakt. Ook de karakieten en de koekoek zijn van hout, en ze hebben bovendien een leuke bedrukking. Al kun je die niet altijd even goed zien. Het spel zelf is best leuk, maar ik denk niet dat ik meer dan een paar potjes zal spelen zonder er volledig op uitgekeken te raken. Perfect voor een evenement als deze, niet voor mijn spellenkast.
Towers of the Sun
Een van de leuke dingen van een evenement zoals Spellenspektakel 2024, is dat je spellen kunt proberen die nog niet op de markt zijn. Soms kun je hier als een van de eersten een exemplaar mee naar huis nemen, in andere gevallen krijg je de kans iets te testen voor je een pledge maakt op Kickstarter. Zo voorkom je teleurstellingen. Een zo’n spel is Towers of the Sun, waarbij een bord stond met ‘Coming to Kickstarter eventually’. Dat laatste woord was een sticker over iets anders. Er zijn altijd onverwachte uitdagingen!
In Towers of the Sun is de wereld omvat door een mist die alle zonlicht blokkeert. Er is nog een plekje waar de wolken het licht nog niet hebben opgeslokt, maar ook aan dat komt een einde. Daarom moet je toren bouwen om boven de mist te blijven. Maar als jij de ontvanger wil zijn van het kostbare licht, dan moet je ervoor zorgen dat je de bovenste bent van de verlichte torens.
In jouw beurt heb je drie acties. Je kan een schijf op een toren naast je personage bouwen, een schijf van een toren naar een andere verplaatsen, het bord draaien of met je personage ergens anders naartoe lopen. Dat laatste moet je overigens minstens een keer in je beurt doen, al mag je wel heen en terug. Dan verplaatst de zon zich, net zoals in Photosynthesis. Vanaf de zon wordt er een rechte lijn door het midden getrokken, waarna alle torens die niet in de schaduw van een hogere staan punten opleveren voor de speler met de hoogste schijf. Als er een personage op een toren staat, dan telt de bovenste stapel schijven alsof ze van die speler zijn, dus jezelf goed plaatsen is belangrijk. Bovendien kun je elkaar verjagen door naar elkaar toe te lopen, waarna er een soort steen-papier-schaar wordt gespeeld.
Ik ben niet de grootste fan van de manier waarop deze gevechten werken. Het kan voor Game of Thrones, omdat elke factie andere kaarten heeft. In Scythe werkt het omdat je de kaarten willekeurig ontvangt. Maar in Towers of the Sun weet je precies wat iemand heeft. Dan is het aan het begin een wilde gok, en daarna weet je of je kan winnen of niet. Dat gezegd hebbende vond ik de torens zelf leuk om mee te spelen. Ook deze voelden weer lekker in mijn vingers, en elke beurt uitvogelen hoe je de meeste punten scoort en je tegenstander de volgende beurt zoveel mogelijk hindert is een leuke puzzel.
Wil je Towers of the Sun trouwens backen op Kickstarter? Dan kun je je hier inschrijven voor hun nieuwsbrief.
Spellen aanschaffen
Nu ben ik niet per sé iemand die op een spellenbeurs met dozen naar huis moet om het een geslaagde dag te noemen. Maar ik ga zeker even rondkijken. Ik overwoog om Harmonies aan te schaffen, maar zag dat ik die voor dezelfe prijs ook online kan krijgen. Daarom werd de prioriteit daarvoor wat minder. Wel vond ik Mech a Dream in de aanbieding. De visuele stijl sprak me heel erg aan, dus ik besloot het aan te schaffen.
Ook stond de maker van Shogito op de beurs. In zijn interview had Felix verteld over deze intuïtieve versie van Shogi, dus dat wil ik wel een keer proberen. Daar ga ik zeker nog een stukje over schrijven. Over Felix gesproken, die heb ik ook weer even gedag gezegd. Het is altijd leuk om bekende gezichten te zien!
Dit jaar had je voor het eerst geen contant geld nodig voor de Bring ’n Buy. Dat maakte het voor mij een stuk gemakkelijker om wat uit te geven, dus ik besloot in de rij te gaan staan. Ik vond Sabotage in een prachtige doos die me bar weinig vertelde over het spel zelf. Dat betekent dat het niet alleen een spel is, maar ook een avontuurtje. Ik besloot dat dit precies is wat ik zoek bij de Bring ’n Buy, dus ik nam het mee naar huis.
CardCon en weer naar huis
Tijdens het ronddwalen kwam ik voor ik er erg in had terecht in CardCon, een ruilkaartspelconventie die blijkbaar tegelijkertijd ook in Jaarbeurs plaatsvond. Waarschijnlijk was het de bedoeling dat je erbij kon, maar het voelde een beetje alsof ik ergens was waar ik niet mocht zijn. Maar dat was juist wel spannend, dus ik liep even rond. Ik overwoog heel even om een potje Altered te spelen, maar ik had mijn eigen deckjes niet bij me.
In dezelfde zaal waren ook verschillende winnaren van Speelgoed van het Jaar door de jaren opgestald, naast een leuke tentoonstelling van ‘nostaligische spellen’. Daar kon je mooi zien dat bordspellen toch flink zijn ontwikkeld.
Daarmee zat mijn dagje erop. Het was 17u, en ik kon op de site zien dat twee van mijn spellen niet verkocht waren bij de Bring ’n Buy. Jammer, maar de rest leverde wel een aardige duit op. Sterker nog, ik ging met winst naar huis. Tijd om met een tas vol spellen (en een tas) de trein op te stappen. De mascottes moesten nog gevoerd worden. En hoe later het werd, hoe minder ik zin had om met die grote tas op mijn rug te gaan fietsen.
Al met al was Spellenspektakel 2024 weer een geslaagde, maar vermoeiende dag. Er zijn weer meerdere interviews in het vergiet, dus daar ga ik voorlopig even op focussen. Was jij op het Spellenspektakel? Kocht je misschien zelfs een van mijn spellen? Deel je ervaring in de comments!
Geef een reactie