Maanden geleden had ik Coffee Talk al eens opgepikt via PlayStation+, maar hoewel het hoog op mijn backlog stond ben ik er nooit aan toegekomen. Gelukkig had ik even geen andere spellen om te spelen, dus het is hoogtijd voor een review!
Wat is Coffee Talk?
In een moderne fantasywereld leven rassen als Orcs, Elfen en zelfs weerwolven in relatieve vrede samen. De wereld is divers, en dat komt met zijn eigen problemen. En waar problemen zijn, daar zijn ook verhalen. Gelukkig is er in de regenachtige stad van Seattle een café die tot in de late uren open is, zodat nachtbrakers daar kunnen ontspannen.
Jij speelt als de eigenaar en barista van deze café, die simpelweg Coffee Talk heet. Je luistert naar je klanten en hun onderlinge gesprekken, terwijl je (hopelijk) de juiste drankjes aan ze serveert. Soms praat je zelfs mee!
De gameplay komt neer op het juiste drankje op het juiste moment aanbieden, maar maak je daar vooral niet te druk over. De uitdaging is lekker laag. Dus leun achterover en ervaar vooral de vibes die deze game met zich meebrengt.
Ben jij een fan van cozy games? Houd jij wel van een rustige nachtcultuur? Luister jij graag naar gesprekken en verhalen, en hoeven die niet al te spannend te zijn? Spreekt een simpele, maar warme pixelart jou wel aan? Zet jij graag Lofi Hip-Hop beats aan tijdens het werk of je studie? Dan is deze review voor jou.
Koffie serveren
De game heet Coffee Talk, maar dat is niet de enige drank die je serveert. Er is ook thee, matcha en melk. Allemaal hebben ze verschillende dranken. Drie shots aan koffie worden bijvoorbeeld een espresso, terwijl een koffie met twee delen melk een latte wordt. Is het een bekende drank, dan ontgrendel je die in je brewpedia.
Een drankje maken is niet moeilijk. Als een klant ernaar vraagt, dan stap je automatisch naar het apparaat en kies je welke ingrediënten je toevoegt. Er is een basis, een primary en een secondary. Het belangrijkste dat je daarvoor moet weten, is dat de secondary een verminderd effect heeft op de smaak. Als iemand dus vraagt of het ‘een beetje zoet’ mag, dan voeg je de honing dus toe in secondary en niet primary.
Dat klinkt allemaal veel ingewikkelder dan het daadwerkelijk is. Grotendeels van de tijd vraagt een klant om een specifieke drank. Met wat koffie en/of theekennis kom je er daarmee wel uit, en dat is als ze niet al specificeren wat je moet hebben. Het moeilijkste dat ze kunnen vragen, is iets als ‘caffeïne zonder koffie, met melk en een beetje pittig’. Dan willen ze thee of matcha, met melk en gember. Welke van de twee je kiest maakt niet uit, ze kloppen allebei.
Het enige lastige, is dat de volgorde soms uitmaakt. Dat kan soms leiden tot kleine frustraties, vooral als de klant het in een andere volgorde vraagt. Een goed voorbeeld is de STMJ, die gemaakt wordt met melk, gember en honing. Als die voor het eerst beschreven wordt, dan zeggen ze melk, honing en gember. Logisch, want zo is het ook in de naam. Maar als je het zo maakt, dan is het dus fout. Gelukkig mag je vijf keer per dag een drankje weggooien, dat is meer dan je daadwerkelijk nodig gaat hebben.
Een goed gesprek voeren
Maar Coffee Talk gaat eigenlijk helemaal niet over de koffie (of thee, of melk). De Talk in Coffee Talk ligt veel meer op de voorgrond. Klanten komen in de avond, en delen hun verhalen, problemen en andere dingen met jou, en met elkaar.
Deze verhalen zijn klein en persoonlijk. Je volgt bijvoorbeeld een stel met relatieproblemen, een schrijver met writer’s block en een gameontwikkelaar met burnout. Niet wilde fantasyavonturen waarin de wereld op het nippertje gered wordt.
Je denkt misschien, wat saai! Waar is de spanning en sensatie? Maar het is heerlijk. Je leeft mee met de personages, en ervaart hoe hun levens ontwikkelen door de weken heen. Door met ze te praten, en door ze de juiste drankjes te serveren voor comfort, focus of inspiratie, geef je ze net even dat kleine beetje extra dat ze nodig hebben om langzaam maar zeker tot een goede conclusie te komen. Ook zijn hun problemen allemaal dingen die we hebben meegemaakt op bepaalde punten in onze levens mee geworsteld hebben. De verhalen brengen allemaal sterke emoties naar boven.
Het helpt ook dat de personages allemaal uitstekend zijn geschreven. Aan het einde van de game leefde ik met iedereen mee, en ik deed mijn absolute best om iedereen het einde dat ze verdienen te geven. Elk personage heeft een eigen flair, en ook hun onderlinge relaties ontwikkelen zich gedurende de game. Het is prachtig om te zien.
Die goede conclusies, zij komen meestal voort uit zelfreflectie. Zelfreflectie die voortkomt uit praten met anderen, en horen hoe andere perspectieven een draai geven aan jouw wereldbeeld. Communicatie is miscommunicatie, zeggen ze altijd, en in Coffee Talk staat dat eigenlijk centraal. Problemen komen voort uit aannames die voor jou misschien logisch lijken, maar waar anderen heel anders naar kijken.
Visual novel
Met minimale input van de speler, ligt Coffee Talk aan het randje van wat een game is. Het is in essentie een visual novel, waarin je alleen af en toe een keuze maakt die invloed heeft op het verhaal.
Maar die keuzes hebben wel impact. Elk personage heeft een eigen einde, die jij beïnvloedt door ze wel of niet de juiste drankjes te serveren. Met een enkele uitzondering betekent dit dat je ze geeft waar ze om vragen, en zoals ik eerder al aangaf is dat zelden ingewikkeld. Zelfs als het wel misgaat, kun je de dag gemakkelijk genoeg herstarten en ze toch het juiste geven.
‘Verkeerd serveren’ is daarom meer een keuze, zodat je andere dialoog of een alternatief einde te zien krijgt. Waarom zou je dat doen? Om meer te leren over de wereld van Coffee Talk en de personages daarin, natuurlijk!
Dat is genoeg beloning op zichzelf, want zowel de wereld als de personen die zich erin bevinden zijn het ontdekken waard. Alles zit vol karakter, en iedereen heeft een persoonlijke charme. Dit voegt wat herspeelbaarheid toe aan de korte game. Fijn, hoewel ik blij ben met het feit dat je de game in zo’n vier uur uitspeelt, zijn er genoeg mensen die toch wat meer tijd met hun games spenderen.
Final Fantasyloos
Op eerste gezicht voegt het fantasyaspect niet zoveel toe. Er zijn Feeën, Demonen en zelfs Aliens, maar met deze persoonlijke verhalen hadden ze ook gewoon normale mensen kunnen zijn. Dus waarom is dat niet zo?
Dat is deels om bepaalde thema’s bespreekbaar te maken. Eén van de veelvoorkomende gespreksthema’s is racisme. Elfen kijken neer op andere rassen, en daarom mag Baileys niet uitgaan met een Incubus als Lua. Gala worstelt soms met woedeuitbarstingen omdat hij een Weerwolf is. Deze dingen komen allemaal voor in onze eigen wereld, maar ze kunnen gevoelig liggen. Met een fantasylens wordt het wat gemakkelijker.
Tegelijkertijd laat het ook zien hoe belachelijk racisme eigenlijk is. Freya gaat schrijven over een ‘fantasywereld waar iedereen een mens is’. “Oh, wat magisch. Daar is geen reden om racistisch te zijn,” merkt iemand dan op. Maar wij weten dat dit niet het geval is. Mensen vinden altijd redenen om elkaar te haten. Het kleinste excuus is genoeg.
Gala’s woedeproblemen worden opgelost met simpele medicatie, maar die kosten veel meer dan nodig is omdat mensen winst willen maken. Ondertussen bezoekt een Alien de aarde om meer over ons te leren, maar immigratie zet alles op alles om hem het land uit, en liefst van de planeet af te krijgen. Maar waarom? Ze doen toch niemand kwaad? Ondertussen is het hier al bijzonder dat deze game is gemaakt door iemand die Mohammad heet.
Lofi Hip-Hop
Overigens heeft Coffee Talk ook een uitstekende soundtrack in de vorm van Lofi Hip-Hop beats. Je weet wel, de muziek die je waarschijnlijk wel eens aanzette tijdens het werken of studeren. Ik persoonlijk was altijd een fan van Space Girl.
De beats zijn goed geschreven, en lekker chill. Ze zijn rustgevend en perfect voor in de achtergrond. Wat het vooral ook doet, is de toon zetten zonder af te leiden.
In het narratief staat de muziek aan in de café, waardoor het soms even naar de voorgrond wordt gehaald. De barrista is een fan van de artiest, en luistert er graag de hele dag naar. Dat betekent voor jou dat je controle hebt over de speellijst.
Niet dat het nodig is, want de nummers zijn allemaal top. Het is bijna niet voor te stellen hoe deze nummers allemaal geschreven zijn door een enkele componist, Andrew Jeremy. Net als andere Lofi-muziek is het ideaal voor een speellijst die je op de achtergrond aanzet.
Conclusie
Coffee Talk is absoluut je tijd waard. Het is een uitstekende game vol persoonlijke verhalen waar je lekker emotioneel van wordt. De personages zijn goed geschreven, de muziek is chill en de game is lekker cozy. Wat wil je nog meer?
Speel Coffee Talk nu op PlayStation 4/5, Xbox One/Series, Nintendo Switch of pc. Voor deze review speelde ik op de PS5.
Oordeel: 9,0
Voordelen
- Persoonlijke verhalen
- Lekker emotioneel
- Chille vibes
- Fijne muziek
- Leuke personages
Nadelen
- Mixvolgorde soms misleidend
Geef een reactie