De grote studio’s pushen steeds meer op grote videogames waar we tientallen of honderden uren in moeten steken. “Groter is beter” is wat ze ons proberen te vertellen. Maar wat mij betreft kunnen we best meer korte games gebruiken. En hier is waarom.
Korte games kosten minder tijd
Je hebt vast de meme wel eens gezien. Als je tiener bent heb je het geld niet om de videogames te kopen en als je volwassen bent heb je de tijd niet om ze te spelen. Voor mij is het zeker van toepassing, al had ik het als tiener ook wel aardig druk. Dus als ik naar de zestig uur kijk op een doos heb ik al een donkerbruin vermoeden dat ik het niet uit ga spelen.
Doe me dan maar een van die korte games. Een uurtje of vijf, dat durf ik nog wel aan. Twintig uur lukt ook nog wel, maar dan ben ik wel een paar weken alleen maar dat aan het spelen. Meer wordt dubieus. En dat is vervelend, want ik wil het einde van het verhaal zien. Zeker als het goed geschreven en geacteerd is. God of War Ragnarök leeft al maanden in limbo en ik wil verder. Maar waar is de tijd?
Het mooiste is eigenlijk een game die ik in een enkele sessie uit kan spelen. Een deel van de kracht van Before Your Eyes is dat het in anderhalfuur klaar is. Dat is een kortere film. Het zou me niet half zo hard geraakt hebben als het in drie of zelfs twee sessies moest. Dan moet je steeds weer in de sfeer komen. Als het in een enkele sessie is zit ik er helemaal in en verlies ik mezelf gemakkelijker.
Meer afwisseling
Bovendien krijg ik met korte games ook meer afwisseling. De gameplay binnen een enkele videogame mag dan wel wat eenzijdig zijn, maar ik kan het gemakkelijk afwisselen door een ander spel te spelen.
Voor grote games is dat lastig. Ik kan best af en toe tussendoor iets korts spelen, maar twee joekels door elkaar werkt niet. Het duurt even voor je in een grote videogame zit als je eerder iets anders groots speelde. Als je er twee door elkaar speelt spendeer je een aardig aandeel van je tijd steeds aan wennen. Korte games zijn vaak simpeler, wat enerzijds betekent dat het gemakkelijker is om erin te komen en anderzijds dat ze je minder uit een andere game halen.
Ook kan ik zo meer verhalen beleven. Het verschilt natuurlijk per persoon, maar de verhalen zijn voor mij een grote factor in games en als ik er meer kan beleven is dat alleen maar fijn. Games zijn een grote inspiratiebron voor mijn eigen schrijfwerk als dungeon master en voor deze artikelen, maar ook los daarvan vind ik het hartstikke leuk om me te verliezen in een wereld. Een grote game zet je langer in de gedachtegang van een enkel (team van) schrijver(s), terwijl meerdere korte games je ontbloten aan veel meer gedachtegangen.
Minder FOMO
Een groot probleem met de push van AAA studio’s voor grotere videogamewerelden is dat ik meer moet missen. In juni kwamen Diablo 4, Final Fantasy XVI en Story of Seasons: A Wonderful Life uit. Maar ik was nog bezig met Tears of the Kingdom en wou ook nog Goodbye Volcano High en Harmony: The Fall of Reverie spelen. Dat past sowieso niet allemaal op mijn agenda. En dat gat wordt alleen maar groter.
Liefst zie ik in een maand een grote en drie tot vier kleine games waar ik naar vooruit kijk. Daar kom ik nog wel aan toe. Maar omdat de grote studio’s allemaal steeds maar groter willen gaan is dat zelden het geval. Dat betekent dat de lijst met games die ik wil spelen zelfs in een jaar niet haalbaar is, terwijl mijn algemene backlog eeuwig door blijft groeien.
Als grote bedrijven meer korte games gaan maken kom ik niet alleen aan meer toe, de kans is ook groter dat ik een van hun spellen oppak. Natuurlijk is het prijskaartje dan wat kleiner, maar de productiekosten zijn ook lager en ik koop meer. Is dat niet een win-win?
Minder dode content
Begrijp me niet verkeerd, ik hou van open wereld games. Het is waarschijnlijk mijn favoriete genre. Maar teveel is teveel. Het eerste wat verteld wordt in een aankondiging is hoe groot de wereld is. Bethesda vertelde vol trots hoeveel planeten je wel niet kan bezoeken in Starfield.
Is dat een goed iets? In een interview leerden we dat ongeveer een derde van de planeten leven hebben. Ik heb opzich niets tegen de dode planeten die je kan bezoeken. In tegendeel. Maar hebben we er echt ruim duizend nodig? Ik ben er nu al moe van.
Veel erger is hoe videogames uitgerekt worden met domme zijmissies. Als ze goed zijn is het helemaal top. Kijk maar naar The Witcher 3 of Red Dead Redemption 2. Maar hetzelfde kan ik niet zeggen van Assassin’s Creed: Valhalla of Final Fantasy 7 Remake. De laatste vond ik zelfs een topgame, maar ik was alsnog ongeveer halverwege klaar met de game. Er is zoveel zijcontent dat niet leuk is en niets toevoegt, met als enkele functie om de game langer te maken.
Een verduidelijking
Het is zeker niet zo dat er geen grote videogames meer gemaakt worden. Maar AAA studio’s mogen best wat meer aandacht besteden aan kleine games. Ze zijn meer gefocust en we kunnen dan meer werelden en verhalen beleven.
Ben jij het met mij eens, of juist helemaal niet? Of heb je korte games die je mij en je medelezers graag wil aanraden? Laat dat dan vooral weten in de comments.
Geef een reactie