Een screenshot uit Dark Souls 3, waar een speler een lift gebruikt als één van de vele shortcuts

Verkennen in videogames: Zelf uitzoeken of laten leiden?

Verkennen is iets waar gamers het nooit helemaal over eens worden. Sommigen zoeken graag zelf iets uit, terwijl anderen liever een questmarker krijgen en dan doen wat er aangegeven staat. Hebben beide kanten hun eigen voordelen?

Zelf uitzoeken

De voordelen van spelers zelf dingen uit laten zoeken spreken redelijk voor zich, maar laat ik ze toch toelichten. Als je zelf je weg vindt, dan wordt de wereld jou meer eigen. Dat merk je ook in het dagelijkse leven. Ik leer de stad pas kennen als ik de routeplanner wegstop en zelf uitzoek hoe ik moet fietsen. Dan herken ik een winkel, een standbeeld, een boom. Daarvoor ben ik enkel naar Maps aan het luisteren voor het geval ik linksaf moet.

Een screenshot uit Lies of P, waar een brug wordt versperd met een onheilspellend bericht

Het verkennen van mechanieken

Soulsgames zijn hier ook een groot fan van. Spelers zoeken zelf uit hoe ze aanvallen ontwijken, parreren en zo openingen vinden om bazen aan te vallen. Je gaat misschien tien, twintig keer dood. Maar als het eenmaal lukt, dan is die overwinning helemaal van jou. Niets voelt beter.

Het landhuis van Blue Prince, waar de game zich afspeelt

Laten leiden

Je denkt nu misschien: klinkt goed, ik ga voortaan alleen nog games spelen waarin je lekker zelf mag verkennen. Maar quest markers en andere hulpmiddelen hebben zeker ook hun voordelen. Anders waren het ook geen hulpmiddelen, eerder hindernissen.

Het is niet voor niets dat de meeste missies in Clair Obscur op te lossen zijn binnen hetzelfde gebiedje, meestal direct naast de NPC die de wat van je vraagt. Zo heb je eigenlijk altijd maar twee taken aan je hoofd: de zijmissie die je net hebt opgepakt, en de hoofdmissie waar je vanzelf naartoe werkt.

Quest markers laten ontwikkelaars hun spelers op grootse avonturen sturen, zonder dat je helemaal in de war raakt. Daarom heb je voor Lies of P tenminste nog de iconen die je herinneren dat er iets te doen is als je fast travel opent. Het is ook waarom veel mensen Soulslikes spelen met een wikipediapagina ernaast, want het is gemakkelijk iets te missen. Zeker als je iets moet doen voor het te laat is.

Een screenshot van een oude dubbeldekker in Fallout London

Achterover leunen

Ik gaf eerder al aan dat spellen die spelers zelf laten verkennen ze aan het denken zet. Dat kan een behoorlijk voordeel zijn, maar het tegenovergestelde is ook waar. Net zoals dat sommige mensen de tv aanzetten en achterover leunen om even niet na te hoeven denken, zo kan het ook met videogames. Dan is het toch wel fijn als de game je een beetje helpt.

Een screenshot uit Ghost of Tsushima. Jin Sakai rijdt op zijn paard over een pad dat omringd is door bomen met bladeren die rood zijn door de herfst.

Wat is voor jou?

Wat jij fijn vindt tijdens het gamen, dat is afhankelijk van wat jij zoekt. Als je even je brein uit wil zetten na een dag hard werken, dan kan een quest marker erg fijn zijn. Als je aan de andere kant juist uitgedaagd wil worden en wil nadenken, dan is wil je de weg waarschijnlijk lekker zelf vinden. Misschien verschilt het wel per dag of game hoe jij ernaar kijkt. Wat heeft jouw voorkeur, en waarom? Laat het weten in de comments!

Reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *